Het onbekende kent mij wel maar ik haar niet
En dus heeft zij mij volledig in haar macht
Ik geef gedwongen de controle aan zij die men niet ziet
En soms is ze lief en zacht
Maar vaak is ze ook groot en ongenaakbaar
En pas tevreden als ik gebroken ben
Laat ze mij in verwarring achter daar
ik de volgende keer weer even weerloos ben
Het maakt niet uit wat ik doe of zeg
Zoals ze komt is ze ook weer weg
Je zou zeggen dat alles went
Maar juist haar onvoorspelbare grillen maken haar zo eng en onbekend
En als ik mij eindelijk gelukkig prees
Zou ik bijna denken dat ik haar soms mis
Omdat ik haar zo constant vrees
Kom ik haar zoeken als ze er niet is
JE LEEST
Gedichten
Poetry/ Begin alsjeblieft bij het einde, en eindig bij het begin. / 's Nachts van twaalf tot één Is de nacht jong en mooi Tijd genoeg om tot rust te komen Met mijn gezicht netjes in de plooi 's Nachts van twee tot drie Ben ik op mijn slechtst Dan is mijn...
