Stapje voor stapje,
Je helpt me op weg.
Rustig, geen haast,
Is wat ik tegen mezelf zeg.
Het is als leren lopen.
Denk ik.
Helder blijven denken.
Dan pak je mijn hand.
Loodst me langs werelden voor mij onbekend.
Gooit me in het diepe.
Springt me achterna.
'Dankje,' fluister ik zachtjes.
'Ik beloof dat ik altijd achter je sta.'
______________________________________
Oké, dit is een beetje een vaag gedicht en om eerlijk te zijn heb ik geen idee waar het op slaat. Het was er gewoon op eens.
JE LEEST
Gedichten
Poetry/ Begin alsjeblieft bij het einde, en eindig bij het begin. / 's Nachts van twaalf tot één Is de nacht jong en mooi Tijd genoeg om tot rust te komen Met mijn gezicht netjes in de plooi 's Nachts van twee tot drie Ben ik op mijn slechtst Dan is mijn...
