Je vingers liggen bij de woorden
Woorden van hoop
Een schraal lichtpunt in de harde werkelijkheid
De klok tikt onze dagen weg
Dagen van haast
Ik kan alleen maar zeggen dat het snel gaat
Jouw zandloper loopt
Mijn zandloper loopt
Maar waar ik hem niet kan zien,
Kijk jij er recht op uit
Je bent die ene persoon die ik nooit gekend heb en nooit zal kennen
Je bent die persoon waarvan ik het verhaal nu pas kan horen
Je bent optimistischer dan ik ooit zal zijn, ondanks de werkelijkheid
Jouw zandloper loopt
Mijn zandloper loopt
Maar waar ik hem niet kan zien,
Kijk jij er recht op uit
Onze klokken tikken door
Maar waarom tikt die van jou anders dan de mijne?
Het voelt alsof alles snel gaat
Té snel
Ik kijk omhoog
Naar de donkere lucht boven me
Ik kijk omhoog
Verder dan de sterren
Ik kijk omhoog
En alles wat ik kan vragen, is: Waarom?
JE LEEST
Stille voetstappen
PoetryIeder mens zet voetstappen op deze aarde. Waarom lijkt het dan zo vaak alsof de één een grotere afdruk achterlaat dan de ander? Dit is een warrige poëziebundel over twijfels, vragen en gedachten. Sommige zijn duidelijk te bemerken, andere dwalen als...
