Ooit waren er registers
Voor alle volken op aarde
Ooit werden die geteld
Want ze waren van waarde
Ooit was een ieder geliefd
Maar vriendschap bedaarde
Nu staan de registers
Te verstoffen in de kelder
Nu besef ik het pas
Ik zie de waarheid helder
Nu kijk ik je aan
Jij was de brandmelder
De inkt droogde uit
In het ongeopende boek
De werkelijkheid is vaag
En je woorden zoek
De volken zijn vergeten
Als in een vreemde vloek
Zal er een moment komen
Waarop het register verdwijnt
Zal de gruweldaad verbleken
Als de zon erop schijnt
Zal de grens vervagen
Die ooit helder was gelijnd
Zullen onze fouten
Vervagen in de tijd
Als verdwenen volken
Naar de kant geleid
Al weet ik niet hoe
In een zinloze strijd
Ooit waren er registers
Voor alle volken op aarde
Ooit werden die geteld
Want ze waren van waarde
Ooit was een ieder geliefd
Maar vriendschap bedaarde
En de volken zijn vergeten
JE LEEST
Stille voetstappen
PoetryIeder mens zet voetstappen op deze aarde. Waarom lijkt het dan zo vaak alsof de één een grotere afdruk achterlaat dan de ander? Dit is een warrige poëziebundel over twijfels, vragen en gedachten. Sommige zijn duidelijk te bemerken, andere dwalen als...
