James fincanına ve tabağına kondu. Bu sınıf onun en az favorisiydi, çoğunlukla ne sıklıkta tamamen aniden çağrıldığı için ve gerçekten ne yaptığını bildiğini hissetmiyordu. Çay bardağı boştu, ve çevrilmişti ve okutulmayı bekliyordu. Profesöre başını salladı, bardağı kaldırdı ve dikkatle inceledi
"Şimdi unutmayın öğrenciler, çay yaprağı okumak son derece kişisel bir sanattır. Potter burada kendi fincanında farklı bir şey görecek. Öyleyse Potter, söyle bize, ne görüyorsun? "
James derin bir nefes aldı ve yanında Sirius'un sürekli kıpır kıpır kıpırdandığı için zor odaklandı. Çayın posası her yerdeydi, her yöne yığınlar ve şekiller oluşturuyordu, ama belirli bir yığın gözlerini yakaladı.
"Kanatlı bir şey görüyorum... belki bir kuş?" James başladı, "Hayır, kuş olamaz. İnsan yüzü var. Harpy mi?"
"Seni korkutuyor mu?" profesör sordu.
"Hayır," James duraksadı "Bence arkadaş canlısı."
"Ah, bir melek o zaman."
"Evet," dedi James bardağında tamamen kaybolmuş bir halde neredeyse kendi kendine.
Şimdi, anlatın Bay Potter. "Melek fincanın neresinde?"
"Sanki alttan uçuyormuş gibi kenara yakın."
Profesör, James'in fincanını tahtasına notlar alırken, "İyi, güzel," dedi. "Bir melek, gerçek aşkın işaretidir ve kenara yakın olması, gerçek aşkın hemen köşede olduğu anlamına gelir. Başka herhangi bir şey?"
"Aşağıdan meleğe doğru gelen gerçekten düz bir çizgi görüyorum. Diğer tarafta tahta sopa gibi bir sopayla mektuba benzeyen bir şey görüyorum. "
"Ve mektup nedir?" Yazarken tahtadan seslendi, Çapulcular masasına bakmak için başını omzunun üzerinden geçirdi.
"Bu bir- Bu bir-" James ne olduğunu biliyordu. Onu görünce kalbinin attığını hissetti. Ağzı, temsil ettiğini bildiği kelimeyi dili üzerinde çok sevimli ve taze bir şekilde söylemek istedi. Güzel bir isim, onu tutan kadın gibi sade ve zarif. Bir gün onun "Potter" için geride bırakacağını umuyordu.
