Ben ik normaal, of anders

Hoofdstuk 2

Ik maakte de deur open gooide m'n tas op de grond. "Hoi mam" zei ik "hoi"......"ik kom zo naar beneden hoor, ik maak even de strijk af". Oké gilde ik naar boven. Ik hoorde dat m'n moeder de trap kwam lopen. Ik keek haar aan met grote ogen. Haar moeder pakte een stoel en ging erop zitten. "En, hoe was je eerste schooldag?" Oh goed hoor zei ik niets bijzonders ofzo. M'n moeder knikte.

"Maar wie wil je allemaal uitnodigen op je verjaardag?". Uhhmmm zei ik. Opa en oma, en andere oma. En mijn neefjes en nichtjes en mijn tante's en oom's denk ik. Mn moeder knikte. "En geen meiden uit je klas?" Ik schudde mij hoofd. Ik ken ze pas 1 dag hè. Nou, misschien, alleen Emma, die is wel aardig. Mama knikte weer. "En welke taart?" Appelkruimel en chocolade en aardbeien. "Nou sorry, dat is een beetje veel. We nemen 2 taarten". Ik keek m'n moeder aan en zuchtte. Oké dan zei ik. Een hele appelkruimel en een halve chocolade en een halve aardbeien taart. "Dat is goed" zei mama. "Ik dronk m'n thee op en ging naar boven. Huiswerk maken, iets verschrikkelijks om te doen.......

"Ik ga even boodschappen doen" riep mama van beneden. Is goed riep ik terug. "Ik ben over een half uurtje thuis ja" is goed zei ik weer. Ik hoorde m'n moeder dat ze de tas pakte en naar de deur liep. "Doeg, tot zo" riep mama weer. Tot zo zei ik. Moeders, pfffff. Soms veel te bezorgd zei ik hardop tegen mezelf.

Eigenlijk vind ik het eng om alleen thuis te zijn. Daarom praat ik hardop in mezelf als ik alleen thuis ben. Maar eigenlijk vind ik het ook wel fijn, want dan kan ik zingen. Ik zing niet vals, eigenlijk kan ik het best goed, alleen ik durf het niet als er iemand anders bij is......zei ik weer hardop tegen mezelf. Het gaf me een soort rustig gevoel ofzo.

Ik liep naar de badkamer en keek in de spiegel. Ik schok me kapot en riep "Jij-jij-jij-jij bent mijn spiegelbeeld niet." Van angst klapte mijn keel dicht en ik stond aan de grond genageld. Im wilde schreeuwen, maar het lukte nier, ik wilde weg rennen, maar het lukte niet. Ik wilde huilen en 3 keer raden, dat lukte ook niet. Ze kwam uit de spiegel. Ik draaide mee maar ik stond nog steeds aan de grond genageld.

Wie-wie-wie-wie ben jij vroeg ik angstig. "Ik ben je Sisiliya, je bescherm engel" zei ze lief en vriendelijk. Haar stem was mooi, en zacht. Ze leek op het meisje van de nachtwacht. Ook goud kleurig, alleen zij vloog, en dat meisje op de nachtwacht niet. Ik keek haar met grote ogen aan.

Ma-ma-ma-maar wat k-k-k-kom je doen dan? vroeg ik. "Over 1 week ben je jarig, elk meisje dat 13 word en spiritueel is, komt in aanraking met mij, of 1 van de andere bescherm engelen. Want er zal iets gebeuren op de dag dat je jarig bent, iets wat jij zelf waarschijnlijk niet leuk gaat vinden" zei ze met een mooie glimlach op haar gezicht. Maar wat dan? vroeg ik. "Dat kan ik je helaas niet vertellen. Waarom niet dan? vroeg ik. "Als ik dat doe, dan ga ik dood" zei de engel. Maar engelen kunnen toch niet dood gaan? "Jawel, wel bescherm engelen, die wel". Ik knikte.

Maar wat moet ik dan doen, en kan ik het voorkomen? vroeg ik angstig. "Nee, je kan het niet voorkomen, alleen je moet gewoon doen wat je altijd doet, het gebeurd pas later in de avond". Maar ik zou gaan disco-zwemmen, voor de verjaardag van Emma, een vriendin van mij. Kan dat dan nog vroeg ik. "Ja, dat kan, allen zorg dat je om 10 uur buiten bent, want dan gaat het gebeuren" zei ze. "Maar ik moet gaan, als je vragen hebt, rinkel dan met dit belletje en ik kom eraan". Ik knikte. De engel gaf me het belletje en vloog weg. Ik bleef beduusd achter.

~~~~~~~~~
Sorry dat het zo lang duurde voor een nieuw deel. Ik had het nogal druk sorry. Maar ik hoop 🙏 dat jullie het verhaal nog leuk vinden 👍, en tips zijn altijd welkom‼️ en van stemmen word ik 😃