(Unicode)
ကောင်ကင်ကြီးတစ်ခုလုံး မှောင်မိုက်နေပြီး လေပြင်းများတိုက်ခတ်နေသည်။ မကြာမီ မိုးပေါက်တွေတစ်ပေါက်ပြီးတစ်ပေါက်ကျလာပြီး လေပြင်းများကြားထဲမှာ အညှိုးကြီးစွာ ရွာချလေတော့သည်။
ထိုအချိန် စာသင်ခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေသော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ပြတင်းပေါက်အပြင်ဖက်ကို ငေးကြည့်နေလေ၏။
မိုးစက်လေးတွေက လေပြေရဲ့သယ်ဆောင်မှုနဲ့အတူ မိန်းကလေးရဲ့မျက်နှာကို ပက်ဖြန်းနေသည်။ ဆံနွယ်လေးတွေကလည်း လေနှင့်အတူ လွင့်နေလေသည်။
သို့ပေမယ့် မျက်ဝန်းထဲမှာမူ မျက်ရည်စတွေနှင့်။ မှောင်မိုက်နေတဲ့ကောင်ကင်ကြီးက ထိုမိန်းကလေးရဲ့ နှလုံးသားနှင့်ဆင်တူနေသလိုပင်.......
မြူနှင်း လောကကြီးကို မုန်းသည်။ အထီးကျန်နေရတဲ့ ခံစားချက်ကြီးကိုလည်း မုန်းသည်။ မြူနှင်းဦးနှောက်ထဲတွင် အရာအားလုံး ဗလာဖြစ်နေပြီး နှလုံးသားတွေ နာကျင်နေလေသည်။
"မြူနှင်း အဆင်ပြေရဲ့လား "
သူမ အသံကြားရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
"ဟင်......" "နိုင်"
မုန်တိုင်းရှိတယ်ဆိုတဲ့သတင်းကြောင့် မနက်ကတည်းက အတန်းပိုင်ဆရာမက တစ်ခန်းလုံးကို အိမ်ပြန်ခိုင်းထားသည်။ မြူနှင်းကတော့ School Busက ညနေ(၄)နာရီမှ လာကြိုမှာမို့ အိမ်မပြန်ရသေး။ အခန်းထဲ တစ်ယောက်တည်းရှိမယ်လို့ ထင်ထားပေမယ့် နိုင့်ကိုမြင်လိုက်တော့ အံ့သြသွားသည်။
(သူ.........ငါငိုနေတာ မြင်သွားလား??)
သူမ မျက်ရည်တွေကို ကပျာကယာသုတ်ပြီး
"နင်......နင် အိမ်မပြန်ဘူးလား"
"အင်း ပျင်းလို့ "
နိုင်က ပြောရင်းနဲ့ လက်ထဲက အအေးဗူးလေးကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။
" ကျေးဇူး....မသောက်တော့ဘူး နင်ပဲသောက်"
" ရော့.... ငါနင့်ဖို့ဝယ်လာတာ"
( ငါ့ဖို့ဝယ်လာတာ?)
မြူနှင်းငြင်းလိုက်ရင် သူလက်ရှက်သွားမှာစိုးလို့ မြူနှင်းယူပြီး မော့သောက်လိုက်သည်။ ရင်ထဲကို အအေးလှိုင်းဖြတ်သွားတော့ ခုဏက မွန်းကြပ်မှုတွေ အနည်းငယ်ပြေလျော့သွားသလိုပင်။
YOU ARE READING
တစ်ဖက်သတ် အချစ်ဦး (U + Z) Completed
Romance❣ အချိန်တွေကြာသွားသည့်တိုင် မြူနှင်းအတွက် မပြောင်းလဲတဲ့ တစ်ဖက်သတ်အချစ်ဦး.....❣ ❣ အခ်ိန္ေတြၾကာသြားသည့္တိုင္ ျမဴႏွင္းအတြက္ မေျပာင္းလဲတဲ့ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဦး.....❣
