Sonrasında çok geçmeden uyuya kalmıştım sabah ise beni uyandıran veronica olmuştu.
Veronica :Hadi kalk uykucu. Yemekleri getiriyorlar.
Gülümseyip kalktım.
Yatağı toplayıp yere indiğimde jughead benim dün duvara attığım adamla konuşuyordu. Adamın yüzünde morluk vardı ve bir kolu sargılıydı.
Beni görünce sinirlenmiş olacak ki kaşlarını çattı ben yemeğimi alacakken yemeği üstüme döktü.
- dün yaptıkların yüzünden bugün sana yemek yok seni sürtük.
Ben ağzımı açamadan jughead kendi yemeğini onun üstüne fırlattı.
Jughead :onun hakkında düzgün konuş. Üstelik kim bilir kıza ne yapmaya çalıştınız da bu hale geldin?
Adam kahkaha attı.
- Sizi ayırmanın zamanı gelmiş o zaman. Birbirinizi savunmalar falan. Ne oluyor size?
Adam jughead'i odadan çıkarmaya çalışırken onu öldürmeyi düşündüm. O pislikten hatta diğerlerinden kurtulabilirdik ölseler ne de olsa değil mi?
Adam birden yere düştüğünde hızlıca nabzı atıyor mu diye baktım. Ama atmıyordu.
Ellerimi adamın üstünden çektiğimde diğerleri yerde yatanı farketmiş olacaklar ki hızlıca bize doğru koşmaya başladılar.
- Neler oluyor burda?
Archie,cherly,toni ve veronica da benim yanıma gelmişti ama jughead yoktu.
Archie birden bizi kalkana aldığında konuştu.
Archie : bugün burdan çıkacağız! Yoksa bir daha bu şansı bulamayız.
Betty : ama jughead yok! Onu burda bırakamayız.
Betty : Onu beklememiz gerekiyor..
Archie : o görünmez betty! Cherly ateş gücün sayesinde kapıları eritebilirsin bu sayede burdan çıkarız. Veronica adamların zihnini okumayı unutma ve önemliyse kesinlikle söyle. Ve etrafı da kontrol et. Toni sende arkamızı kontrol et eğer peşimizden gelirse su gücün sayesinde onları geri püskürt. Ve betty sen-
Betty : beni anlamadın sanırım archie? Jughead olmadan hiçbir yere gitmiyor-
Susmamı sağlayan birden jughead'in yanımda belirmesiydi.
Jughead : yolu öğrendim. Fakat hepsi buraya geliyor hızlı olalım.
Hep beraber kalkanın içinde koşmaya başlarken bir yandan da etrafı kontrol ediyordum. Her an her şey olabilirdi.
Kenarı döndüğümüz zaman gelen görevliler ve ellerinde ki cihazlarla durduk.
Cihaz sayesinde archie'yi güçsüz bırakabiliyorlardı. Resmen köşeye sıkışmıştık.
Jughead : betty odaklan! Bu adamları öldürmekten başka şansımız yok.
Toni : betty arkadan da geliyorlar!
Betty : kulaklarınızı kapayın!
Sinirle adamların yüzlerine odaklandığımda aklımdan geçen tek şey bu adamların hepsini öldürmekti.
Hepsi 10 saniye içinde yere serildiğinde tüm gücüm çekilmiş gibi hissettim. Kendimi yere bıraktığımda jughead hemen beni tuttu.
Jughead : çok az daha dayan betty! Bak adamların hepsi öldü! Kurtulacağız burdan.
Betty : tüm gücüm çekilmiş gibi hissediyorum..
Yorulmuştum,kendimi bıraksam baygınlık geçirebilirdim.Jughead ayağa kalkıp beni de belimden tuttu ve kaldırdı.
Archie : hadi burdan çıkalım artık!
Hep birlikte koşup çıkmaya başladığımızda hala şaka gibi geliyordu. Bu adamları öldürmem, burdan çıkıyor olmamız..
Ama masalın sonuna yaklaşıyorduk sanırım. Şimdi hepimiz uzak yerlere gidecek ve bir anı haline gelicektik.
Ya da ben öyle sanıyordum..
Neredeyse 20-10 dakika koştuktan sonra dinlenmek için duraksadık,nefes nefeseydik.Ama şu an önemli olan burdan kaçmayı başarabilmemizdi.Uzun süredir en büyük hayalimdi bu.Biraz dinlenmek için durduğumuzda kalbimin hala hızlıca çarptığını fark ettim,çünkü sürekli aklıma Jughead'in belimden tutup kaldırması geliyordu.Dışardan gülümsemiştim.
Cheryl : Betty neye gülümsüyorsun sen bakalım?
Betty : Hiç boşver
Gülümsemeyi bıraktım ve etrafı incelemeye başladım,ilerde neredeyse zifiri karanlık bir orman vardı.Korkutucu görünüyordu,üstüne üslük ben karanlıktan korkan biriydim.Umarım birimizin yanında fener vardır,gerçi sanmıyordum ama artık şansıma.
Archie : Koşmaya devam edelim mi?
Toni : Bencede edelim.
Archie elini omzuma koydu ve gözlerimin içine bakarak gülümsedi. Bende yüzüme sahteden bir gülümseme yerleştirdim ve gözlerimi archie'den kaçırıp önüme baktım.Jughead'in yan gözle olsada archie ile bana baktığına emindim.Onu kendimden uzaklaştırmak istemiyordum..
*bölüm sonu*
