PURCHASED

CHAPTER 3

I'm gonna live my life
Like everyday's the last
Without a simple goodbye
It all goes by so fast

The wind is blowing out my hair as I look outside the open window of Dexter's van. Katabi ko si Allysa na mahimbing na natutulog, nasa gitnang parte kami ng Van.

Pasikat pa lang ang araw and as of now, nasa NLEX na kami.

And now that you're gone
I can't cry hard enough
No, I can't cry hard enough
For you to hear me now

I sigh deeply before swallowing hard ng maalala ang perang nareceive ko noong isang araw mula sa Vela Frio na iyon.

Hindi ko yon ginalaw at sa halip ay sinubukan kong ibalik iyon sa bank account niya, but I failed. At alam kong ginalit ko siya sa ginawa ko, because he pulled out the 5% of his investment in our company after I tried giving him his money back.

I used my remaining balance at my bank account I have before he sent me the money to shop with the girls, I decided to use it when Allison told us she'll pay for the hotel and our food as her celebration for being with high honors, she's pretty-smart.

Can I open my eyes
And see for the first time
I've let go of you like
A child letting go of his kite

Hindi ko pa din maiwasang hindi mapaisip bakit parang gustong gusto niya ako, bakit kailangan ako ang naisipan niyang paglaruan.

Napabuga ako ng hangin saka inayos ang hinahangin kong buhok, tinitipon ko yon sa isa kong kamay ng mapabaling ako sa kulay pulang sports car sa tabi ng van na kinaroroonan namin, hindi ko 'yon napansin kanina dahil kanina pa ako nakatingin sa harap at hindi lumilingon sa gilid, pero sa bilis at posisyon non sa pagkakatabi sa amin, alam kong kanina pa yon nandoon.

Nagsalubong ang mga kilay ko at napatitig sa tinted na salamin non, nang makaramdam ng mga matang nakatitig sa akin.

I don't know, I just feel like someone inside that car is staring at me.

There it goes
Up in the sky
There it goes
Beyond the clouds
For no reason why

Napabaling ako sa harap ng buksan ni Jayson ang bintana sa gilid niya. Kinindatan niya ako ng parang bobo niyang nilabas ang ulo don para siguro sumagap ng hangin ng nakalingon sa gawi ko.

Nagningning ang mata niyang halatang kakagising lang ng mapansin ang sports car sa tabi namin, kahit malakas ang hangin at tugtog sa van rinig ko ang pagsipol niya.

Jayson whistled, "Pogi, look Kenneth bro, hey! stop sleeping! There's McLaren 720S! Ang pogi gagi! The color's fire din! Ahhh dream car." Sabi ni Jayson na kinatawa ko ng batukan siya ni Kenneth at gamit ang jacket ni Jayson na di nito suot ay tinakpan ni Kenneth ang mukha partikular ang mga tenga niya.

Napaungol sa pagkadismaya si Jayson ng humarurot at mauna na samin ang sports car habang ako naman ay mas lalong napalalim ang gatla sa noo ko habang nakatitig sa papalyong bulto ng makahaling sasakyan na iyon.

I can't cry hard enough
No, I can't cry hard enough
For you to hear me now

I fixed my see through cardigan when I went out of the van, sinuot ko ang shades na regalo sa akin ni Allison nung 18th birthday ko this year lang, it is a Louis Vuitton moon cat eye sunglasses with gold sides with my name personally craved on the gold.

Mas matanda kami ni Allysa sa kanilang lahat ng isang taon, halos gagraduate kami ng senior high ng 19 na, huminto kasi kami ng halos dalawang taon, pareho dahilan pero magkaibang taon. We got hospitalized.