19.Ένα

2.6K 154 7
                                    


Μπορώ να δω εμένα μέσα από τα μάτια σου, και μου αρέσω ενώ με μισώ.

~Ένα~


Τον είχε καταλάβει πολύ πριν μπει στο αμάξι, μπορούσε να τον νιώσει, η καρδία της χτυπούσε σε έναν διαφορετικό ρυθμό όταν ήταν δίπλα του. Στην αρχή χάρηκε, νόμιζε πως ήταν εκεί για να της μιλήσει, να την δει, να της πει ένα συγνώμη...κάτι, αλλά μετά άλλαξε γνώμη, φαινόταν να την παρακολουθεί. Ήταν πολύ θυμωμένη με τα τελευταία γεγονότα που το μόνο που δεν ήθελε ήταν να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί του, θεώρησε πως μια ειλικρινές ερώτηση θα ήταν το καλύτερο.

''Δεν σε καταλαβαίνω, δεν μπορώ να είμαι έξω από το σπίτι μου?'' Έσβησε την μηχανή από το αμάξι και την κοίταξε αδιάφορα.

''Μάλιστα...δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Πες στο παππού μου πως ένας φτάνει για την προστασία μου...'' Πήγε να φύγει απογοητευμένη με τα λόγια του, φαινόταν στο πρόσωπο της η θλίψη για τα ψέματα που λένε οι άνθρωποι ακόμα και όταν ξέρεις την αλήθεια, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορείς να το αποδείξεις.

''Περίμενε'' Πρόσεξε την ενόχληση της αλλά υπήρχε και κάτι άλλο, φαινόταν στενοχωρημένη και σκεπτική και αυτό τον έκανε να θέλει να μάθει τι την απασχολούσε.

''Τι?'' 

''Ήρθες που ήρθες μέχρι εδώ, έλεγα αν θα ήθελες να έρθεις πάνω, έμαθα πως λείπει ο παππούς σου...ευκαιρία να χαζέψεις τα φώτα που φωτίζουν την πόλη'' Άνοιξε τα μάτια της έκπληκτη μην ξέροντας τι να απαντήσει. Το σκέφτηκε, δεν ήξερε αν ήθελε, αλλά από την άλλη είχε ανάγκη να μην νιώσει μόνη, ήξερε πως θα σκεφτόταν πολλά πράγματα και θα κατέληγε να κλαίει για μια ακόμα φορά. Της είχε λείψει κι όλας. Πόσο καλή ιδέα όμως θα ήταν να βρισκόταν μόνη μαζί του? Ποιος της σιγούρευε πως δεν θα τα κάνανε για ακόμα μια φορά μπάχαλο? 

''Μείνε...'' 

Μην ξέροντας τον λόγο, αυτή η μικρή λέξη που ειπώθηκε,  χωρίς καμία ένταση, εκείνης της ακούστηκε σαν διαταγή. Βγήκε από το αμάξι και πήγε κοντά της, την κοίταξε στα μάτια και χαμογέλασε ''Σε περιμένω στην είσοδο'' Χάιδεψε τον χέρι της και προχώρησε προς τα μέσα.

Τον έβλεπε να φεύγει, ο τρόπος που το σακάκι του κινούταν από τον αέρα, ο δυναμισμός στο περπάτημα του, ο τρόπος που πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του, όλο αυτό απλά σε απορροφούσε. Έπιασε την καρδιά της και την παρακάλεσε να ηρεμήσει.

DelorosoWhere stories live. Discover now