Pardon Tanışalım Mı? ||texting||

0.5

Yazdıklarına fazlasıyla sinir olduğum için engellemiştim. Belki sinirim geçince açardım ama sinirim ne zaman geçerdi bilmiyorum. Ben sadece iyi niyetimle ona yardım etmeye çalışmıştım o ise ilk başta bu yardımıma karşı hiçbir tepki göstermezken ne olduysa bir anda terslemeye başlamıştı.

Depresyonda değilim yardıma ihtiyacım yok diyordu bir de.

İki haftadır doğru düzgün dışarıya çıkmıyorsun sonra da depresyonda değilim diyorsun.

Bok depresyonda değilsin.

Neyse kendimi daha fazla gaza getirmenin bir anlamı yok. Olan oldu.

Kafamı dağıtmak adına yatağıma uzanıp şarkı açmıştım ki şarkının arasına karışan bildirim sesiyle telefona döndüm. Bizimkiler grupta yazışıyor olmalı diye düşünerek ekranı açtığımda ekranda beklemediğim bir görüntü vardı.

X kişisi : Özür dilerim

Normalden engellemek aklıma gelmediği için daha doğrusu bana tekrar yazma ihtimalini bile düşünmediğim için şaşırmıştım. Özür dilemesine daha da şaşırmıştım.

Tekrar gelen bildirim sesiyle bakışlarımı telefona çevirdim.

X kişisi : Bu aralar kafam fazlasıyla karışık ve bu durum verdiğim tepkilere de yansıyor

X kişisi : O an patlayacak yer arıyordum bu şanssız kişi de sen oldun

X kişisi : Tekrar özür dilerim

X kişisi : Şimdi engeli kaldırır mısın

X kişisi : Seninle konuşmak iyi geliyor hem sen daha bana depresyondan kurtulmam için ikinci aşamayı anlatmadın

X kişisi : Beni meraktan öldürecek misin

Okuduklarım sinirimi yatıştırmaya yetmemişti. Neden bu kadar sinirliydim onu da bilmiyordum.

Tüm yazdıklarının arasında dikkatimi çeken tek bir yer olmuştu.

'seninle konuşmak iyi geliyor'

Gerçekten iyi geliyor muydum yoksa sadece engeli kaldırmam için öylesine söylediği bir şey miydi?

Eğer gerçekten ona iyi geliyorsam ilk başta sadece eğlenmek için yazdığım kişinin bir anda derdine derman olur konuma gelmiştim. Bir insanın hayatında fazlasıyla hızlı bir ilerlemeydi.

Peki o bana iyi geliyor muydu? Yaşadığım bu stresli berbat dönemde kimseye gerçekten kendimi açamazken bana iyi geliyor muydu?

Evet o da bana iyi geliyordu. Benim kim olduğumu bilmediği için bana acımadan normal şekilde yaklaşabilen tek insandı bu yüzden onunla konuşmayı her ne kadar kim olduğunu bilmesem de seviyordum.

Ama bu ona sinirimin geçtiğini göstermiyordu. Azıcık süründürmekten zarar gelmezdi değil mi?

"Leyla hadi geç kalıyoruz."

Ablamın seslenmesi ile yataktan doğruldum.

"Nereye geç kalıyoruz?"

"Randevun var bugün unuttun mu?"

Tamamen unutmuştum ben randevuyu aslında her hafta aynı saatteydi ama salak çocuk akıl bırakmamıştı ki. Sinirimden bunu bile unutmuştum.

"Geliyorum hemen."

.

.

.

.

Bilinmeyenin adını da öğrenmiş olduk.

Sizce engeli kaldıracak mı?

Neden ona acıyorlar ve nereye gidiyor olabilir?