Pardon Tanışalım Mı? ||texting||

1.2

İyi okumalar...

Hasta olduğum için ertelenen tanışma günü gelip çatmıştı. Ne kadar istemesem de annemi kırmamak adına kabul etmiştim. Tabi ablamın büyük ısrarları ve onun söyledikleri de kabul etmemde fazlasıyla etkiliydi.

Şimdi yapmam gereken şey ise önümdeki testi hızlıca bitirip hiç mi hiç istemediğim akşam ki tanışma yemeği için hazırlanmak.

Gitmek istemediğim yerler için hazırlanırken fazlasıyla yavaş ve asabi olduğumu bildiğim için saatimi ona göre ayarlamıştım. Geç kalsam bir ömür ablamın söylenmelerini dinlerdim herhalde.

Önümdeki son soruyu da çözüp masadan kalktım ve ne giyeceğime karar vermek için dolabımın kapaklarını açıp bakınmaya başladım.

Aslında böyle özel yemeklerde etek ya da elbise giymeyi tercih eder ve severdim ama bu yemekte özenli bir görüntüden yana değildim. Önemsiyormuş gibi gözükmek istemiyordum. Hatta olabildiğince onaylamadığımı göstermek istiyordum.

En sonunda mom jean ve ince bir kazak giymeye karar vererek dolabın kapaklarını kapattım. Bu arada saati sürekli kontrol ediyordum.

Üzerimi değiştirip hafif bir makyaj yaptıktan sonra ders çalışırken dağılıp kabarmış saçlarımı düzene soktum. Galiba hazırdım.

* * * *

Mekandan içeri girdiğimizde annemin yönlendirmesiyle masaya doğru geçtik. İşte ertelenen ve benim hiç istemediğim an gelmişti. Bu anın gelmesini hiç istemiyor rüya olması için içimden dua ediyordum ama ne yazık ki gerçekti ve çoktan gelip çatmıştı.

Bu akşam ya gerçekten iyi bir rol yapıp her şey normalmiş gibi davranacaktım ya da gerçek tavrımı ortaya koyup bunu onaylamadığımı gösterecektim. İkinci şıkkın sonuçlarının hoş olmayacağını az çok tahmin edebiliyordum ama bu durumu şimdi engellemezsem bir daha yapamazdım. O yüzden tarafımı açıkça belli edecektim. Annemi kırmadan olabildiği kadar.

Annemin sesiyle düşüncelerimden ayrıldığımda masaya vardığımızı da fark etmiştim.

Annem neşeli sesiyle giriş yapmıştı hemen.

"Selimcim merhaba."

Selimcimmiş anne bu kadar kibar olmana gerek yok bence.

"Daha önce bahsetmiştim sana kızlarım Hazal ve Leyla."

Annemin bizi tanıtmasıyla ablam gülümseyerek karşılık verirken ben sadece gözlerimi devirmekle yetinmişim.

Bu adam adımı bilmese de olurdu anne.

Ayaküstü tanışma faslımızın bittiğini anladığımda fazla oyalanmadan masaya oturdum.

Bu akşamın bir an önce bitmesini istiyordum. Şimdiden zulüm gibi gelmeye başlamıştı.

Garsonun menüleri getirmesiyle ne yiyeceğimi düşünmeye başladım. Başka derdim yoktu ya zaten.

Ben menüye bakarken Selim denen adam konuşmaya başladı. "Kızlar buranın balıklarını başka yerde bulamazsınız. Şef arkadaşım diye söylemiyorum ama İzmir'in en güzel balıkları. Deneyin bakalım siz de sevecek misiniz?"

Bizimle kaynaşmaya çalıştığı çok belliydi ama bizim kaynaşmak istediğimizi nerden çıkartmıştı?

Annem de hemen destekleyerek devam etti. "Evet kızlar buranın balıkları efsane. Toplantı için geldiğimde yemiştim."

Toplantı değil de bu adamla buluştuğunda yemiş olabilir misin anne? Çok çabuk pot kırıyorsun.

Ben suskunluğumu korumaya devam ederken ablam hemen gülümseyerek konuştu. "Ben de kararsız kalmıştım zaten. Öyle diyorsanız balık yiyelim. Değil mi Leyla?