"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım.
"Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
18. BÖLÜM "GÜVEN"
Anlamsız bakışlarım Araf ve ona sarılan genç kız arasında gidip gelirken kız "Sen de sarılsana ya! Tamam şaşırdın falan anladım ama bu kadar da olmaz," dedi gülerek. Onun bu sözleriyle Araf da kıza sarıldı, şaşkınlığını ben bile fark ettim.
"Çok özledim," diye yineledi kız. Odadan çıkmam gerekirken durup bakmaya devam ettim. Araf kızdan ayrıldı, şaşkınca konuştu.
"Senin ne işin var burada?" Araf'ın sorusu da beni şaşırttı. İnsan hiç bu kadar mutlu ve hevesli gelen birine senin burada ne işin var der mi?
"Sürpriz yapmak istedim. Bir gün önceden döndüm. Döner dönmez de ilk işim buraya gelmek oldu," dedi kız çantasını Araf'ın masasının üzerine bırakırken ve devam etti.
"Seni ne kadar sevdiğimi gör işte abiciğim. Henüz annemi babamı bile görmeden senin yanına geldim." Abiciğim mi? Ne yani kız kardeşi miydi? Hiç benzemiyorlar oysa ki.
"Senin bir işin düşmemiş olsaydı ya da bir amacın olmasaydı muhtemelen bu şirketin önünden bile geçmezdin Nesli. Bunun altından ne çıkacak merak ediyorum doğrusu." İkisi konuşurken durup dinlemeye devam etmek yerine yanında durduğum kapıyı açtım, tam dışarıya çıkacakken Araf'ın sesini duydum.
"Stajyer Melis'e bize iki kahve getirmesini söyler misin?" Arkamı döndüm, Araf'a baktım, başımı salladım.
"Tabii ki," deyip gidecekken bu sefer de kız kardeşi engel oldu.
"Çok ayıp abi ya! Stajyer ne demek? Kızın ismi yok mu?" diye sordu. Sonunda birinin beni anlamış olmasından dolayı içim huzurla doldu.
"Gelir gelmez başlama hemen!" dedi Araf ve bana baktı.
"Biz onunla böyle anlaşıyoruz." Yalandan gülümsedim. Hayır ben sizinle böyle anlaşamıyorum demek istedim ama tabii ki diyemedim.
"Öyle," dedim bu yüzden bir tek. Araf bana bakmaya devam ederken Nesli yanıma geldi.
"Neyse tanışalım o zaman," deyip gülümsedi ve elini uzattı. "Nesli ben." Projeleri tek bir elime alıp uzattığı elini tuttum.
"Bahar." Elini çekti, gülerek konuştu. Fazla neşeli biriydi.
"Sanırım buradaki tanıştığım ilk kişi sen oldun. Bundan sonra iş arkadaşı sayılırız. Birkaç gün içinde ben de burada çalışmaya başlayacağım." Araf duyduğu şeyden memnun olmadığını belli edecek şekilde homurdanırken Nesli onu hiç umursamadı.
