Series 1: Survive as the mafia's wife

Chapter 3

Chapter 3: Mansion

"Welcome, Mrs. Jeong!"

Andaming tao na naka-itim. Yung iba pa ay naka-maskara.

Nakasuot ako ng black sleeveless dress na mahaba at black high heels, nakapusod ang buhok ko in a bun at may dala-dalang black purse.

Pagkapasok ko, may matandang lalaki na mataba at maliit ang lumapit saakin.

"I was so glad you came, Mrs. Jasmine Jeong."

Tangina mo, Roger Smith.

"Has the party started?"

"Not yet."

Inalalayan niya ako makaakyat sa mahabang hagdan papasok sa pinaka main hall ng bahay niya.

Grabe, mas malaki bahay nito kumpara kay Jaehyun.

Americano kasi si Roger, siya ang pinaka boss ng mafia sa buong America. Sa totoo lang, wala akong maintindihan sa mga nangyayari at napilitan lang talaga ako.

"Please enjoy the banquet for a while, Mrs. Jeong."

Tumango na lang ako sakaniya, mukhang andami niyang binabati na guest kasi iniwan niya lang ako agad para batiin yung bagong dating.

Akala ko ba gustong-gusto niya ko makita? Bakit iniwan agad ako.

Nagtuloy-tuloy ang buong gabi at para lang akong tanga na nasa sulok, umiinom ng wine. Kumpulan sila sa gitna at mararamdaman mo talaga ang pressure at kaba dahil sa mga nakapaligid sayo.

"Thank you for coming, everyone. I was so glad that all of you came here. I invited you all because I want my daughter, Regina, to marry." Nasa may hagdan siya, may dala pang mic.

Natahimik ang lahat.

Pansin ko nga, puro lalaki ang mga inimbitahan niya. Mayroon din namang mga babae pero kasama nila asawa nila.

Pero ako?

Jaehyun, ano na?

May babaeng blonde ang buhok na umakyat sa hagdan, parehas sila ni Roger na blonde at literal na para siyang carbon copy.

May itsura siya ah.

"Father, I don't want to marry." Malungkot ang mukha niya.

Sumimangot bigla si Roger pero nung napansin niyang madaming tao ang nakatingin sakanila, tinago niya yun.

"Ha ha ha! My daughter is still naive, don't mind her."

Tumawa naman yung ibang mafia, hindi ko alam kung anong nakakatawa dun.

"I want to marry Jeong Jaehyun!!" Sigaw niya na ikinatahimik ng lahat.

Miski ako ay nanlaki ang mata. Si Jaehyun at Regina ay dati pang engage, hindi ko alam na may nararamdaman pala siya sakaniya.

Bumagsak sa sahig si Roger Smith, lahat ay nagkagulo at ang iba pa ay tumakbo palapit sakaniya.

Roger Smith.. eto ba ang plano mo?

Biglang sumakit ang ulo ko. Wag naman ngayon!

"What happened to you, Mrs. Jeong?" Inalalayan ako ng isang lalaking naka-itim na fedora.

"No, I'm fine. Thank you."

Tinanggal ko ang kamay sa pagkakahawak niya at tumakbo ako palabas ng mansion.

Antagal-tagal mo, Jaehyun.

"But I love you, Jeong Jaehyun! Why can't you marry me instead?"

"I.. I'm sorry, Regina."

Napatigil ako sa paglalakad, bakit ngayon ko pa naalala 'yon? Bakit?

"Are you leaving already, Jasmine Romero Jeong?" A voice spoke behind me. It's her.

Regina Smith.

"Indeed. You see, I'm not in the mood."

"Hahaha well, I can't blame you. But I should tell you, I will be the soon to be second wife of Jaehyun."

Napangisi ako, "I don't care."

Naglakad nako palayo sakaniya pero hinawakan niya ako sa wrist at pinisil ng sobrang higpit.

"You will pay for everything, bitch-"

Sinampal ko siya ng malakas, sobrang lakas para lahat ng atensyon ay mapunta saamin.

"Pay? Why should I? I'm the victim here, not you nor Jaehyun." Birit ko at tumakbo na paalis ng mansiyon.

What's the use para pumunta ako dito? Ayun lang ba gusto ni Roger?

Ayan ang plano niya all this time?

Tulala ako habang naglalakad sa madilim na daan, hawak hawak ang dalawang heels ko.

Naiwan ko yung purse ko, andun pa naman cellphone ko.

"Para saakin ba yan? Mas maganda sana kung color violet pinili mo!"

"Ano ka ba, sweet? It's the thought that counts."

"Di bali na, nag-aaya si Emerald sa padis mamayang gabi."

"Oh, ayokong didikit ka sa mga babae ah?"

"Oo naman, sweet."

Tanginang magjowa to, dito pa naghaharutan.

Di ko nalang sila tinignan at naglakad nalang.

"Hngg, wag dito, sweet!"

Sana all, na-dodog style.

Yung saakin kasi, idodog-style na nga lang sa labas pa ng simbahan.

Tangina mo ulit, Jaehyun.

"Ugh, anlambot ng pwet mo."

"A-ano ba! Baka mahuli tayo! Bakit kasi- ugh ugh.."

"Shhhh.. may misa."

Putang.

"Tigilan mo na nga yan, Jasmine! Mga pinagiisip mo." Bulong ko sa sarili ko at kumaripas ng takbo paalis sa kalye na yun.

Magdamag akong naglalakad, hindi ko pa din alam saan ako dinadala ng paa ko.

Nagulat na lang ako, nasa harapan nako ng isang puntod.

"Andito na ulit ako." Bulong ko at pinunasan ang puntod.

Nasa huli talaga ang pagsisisi.