Een Middeleeuwse Droom

deel 1 *

Het stadje Montone ging gebukt onder dictatuur. Iedereen was bang voor de kasteelheer.

Dienst dochter prinses of koningin Elisa de Grijze was erg barmhartig voor het volk.

Maar zat gebukt onder de zware last van haar vader Darius de Grijze.

Sinds dood van haar moeder was haar vader strenger geworden. Niemand wist waarom.

Elisa wist genoeg, haar moeder baarde haar en stierf in het kraambed na aderlating.

'Noem haar Elisa', had ze nog uitgesproken voor ze haar ogen sloot.

Daarna was Darius erg wantrouwend geweest tegen iedereen die hem niet mocht.

Zelfs het volk ging gebukt onder zijn boosheid en wist niet meer wat goed en slecht was.

Elisa net 16 runde een eigen school en gaf de kinderen les zoals haar moeder altijd deed.

Haar vader hield de troon in ere en hield het kasteel en het dorp erom heen in beheer.

Hij miste zijn vrouw dat stond vast... maar het volk miste een barmhartige kasteelheer.

Zou er ooit een wonder gebeuren? Elisa bad elke avond op haar bed om een wonder.

--- jaren later---

De koning zat op zijn troon en keek rond de ridderzaal. Het glas in lood flikkerde in het licht.

Wachters en soldaten stonden bij elke pilaar. Elisa gooide haar blonde haren naar achteren.

Een van de soldaten keek snel omhoog en zag Elisa naar hem glimlachen.

'Recht staan,' klonk de wilde reactie van de koning. Elisa maakte haar, haar vast in een strik.

Elisa kuchte en keek haar vader aandachtig aan. 'Pap, morgen geef ik les op de school en...' verder kwam ze niet. 'Waarom, ben je net je moeder,' zuchtte hij en snoof zijn neus.

'Orde, ik wil orde, respect voor de koning en eerbied en strenge leerplicht.'

Elisa schrok bij die woorden van haar vader. Haar schoolklas was juist erg tegenovergesteld. 'Pap, dat lukt me niet.' zei ze snel. De koning werd rood. 'Dan zoek ik een ander,' Zei hij.

Elisa wist niet beter dat zij de enige was die kon schrijven en lesgeven, Niemand anders.

'Ik wil de kinderen lesgeven. Anders blijven ze dom net als u,' zei ze snel.

De koning werd zo rood als een biet en wees met zijn vinger naar de torenkamer.

'Als je die mond van jou nog één keer open doet om mij tegen te spreken.' Riep hij uit.

'IK GA ZELF WEL NAAR BOVEN,' gromde Elisa en stormde de troonzaal uit.

De koning zag de deur dichtslaan en de wachters keken met openstaande mond.

'wat staan jullie daar te gapen, doe je plicht,' riep Darius woedend. 'Ja Koning,' klonk er.

Elisa rende de torenkamer in naar boven en kwam in botsing met kamermeisje.

De wasmand viel uit haar handen al het wasgoed gleed langs de trap omlaag.

Het Meisje begon te huilen en keek de prinses aan. 'Nu, krijg ik op mijn kop,' huilde ze.

Elisa troostte het meisje en keek in haar betraande ogen. 'Het spijt me zo, sorry.'

Zonder te helpen sloot ze zich op in haar kamer en viel huilend op het hemelbed.

Na een tijd gehuild te hebben stond ze op en keek door het venster naar buiten.

'Wanneer komt mijn prins...' vroeg ze zich af. 'De prins die mijn volk redt,'