Bir Küçük Miumiu Meselesi

A❣️

Keyifli Okumalar 🐈

1 Ay Sonra

Sehun mutfakta alışveriş poşetlerinden çıkardığı atıştırmaklıkları tek tek  geniş bir çekmeceye yerleştirirken, bazılarını da masada açtığı tabaklar içine doldurup az sonra tüketilmek üzere hazırlıyordu. İçeriden gelen kıkırtılı sesler yüzünde bir süredir alışık olduğu mutlu bir gülümseme oluşturmuştu. Alt dudağını dişleri arasına kıstırarak elini acele tutmaya çalıştı çünkü tabakları hemen hazırlayıp bir an önce içeri geçmek ve bu kıkırtılı ortama ortak olmak istiyordu. Ancak o daha bu isteğini gerçekleştiremeden koşar adımlarla mutfağa damlamıştı bile Luhan. Arkasından kendisini pıtı pıtı adımları ile takip eden Miumiu ile oldukça eğleniyorlardı.

Onların bu haline gülerek yönünü ikiliye dönüp koşturmalarını izlemek isterken aniden belinde hissettiği ellerle irkilip omzu üzerinden arkasına baktı. Luhan mutfağın ortasına çektiği Sehun'un arkasında hala kendisi ile oyun oynayan Miumiu'yu izlerken kendisine dönen yüzün farkında değildi. Miumiu koşturarak Sehun'un arkasına geçmeye başladığında ise yönünü çevirip bu kez Sehun'un önüne geçti. 

Sehun önce neye uğradığını şaşırmış olsa da hemen ardından Luhan'a uyarak Miumiu'nun kısa bacakları ile Luhan'a erişme çabalarını gülerek izlemeye başladı. Bu bir ay içerisinde Luhan ile oldukça fazla yakınlık kurmuşlar ve iki iyi arkadaş olmuşlardı. Gerçi bunda ortak bir iş birliğinden bahsetmek pek doğru olmazdı. Çünkü tüm işi üstlenen Luhan olmuş ve aralarındaki bağın kurulmasını da o sağlamıştı ama bu ilişkinin başlagıç adımını da 1 ay önce Sehun'un Luhan'ı evine davet ettiği şekilde düşününce Sehun'un da hakkını yememek gerekirdi. 

Tanıştıkları günden bu yana kendisini yakın hissettiği çocuğun balkonunu ya da kapısını bir gün olsun boş bırakmış değildi Luhan. Haftasonları olunca Sehun'un evine damlayıp neredeyse tüm gününü orada geçiriyor, çokça Miumiu ile oynayıp Sehun'un siparişlerini bitirmesine yardım ediyor, bazen birlikte yemek yapıp yiyerek sohbet ediyorlardı ikili. Her şekilde ilk adımı atıp Sehun'u bir şeylere teşvik eden kendisi oluyordu başlarda ancak zaman geçtikçe Sehun'un da ona karşı kendisini açtığını görebiliyordu. Biliyordu ki Sehun karakter olarak içine dönük birisiydi ancak bu tanıdığı kişi ile kaynaşıp o kişiye karşı utangaçlığını üzerinden atana ve o kişiye alışana kadar sürüyordu. O yüzden elinden geldiğince Sehun'u konuşturup kendisinden çekinmemesi konusunda birkaç adım atmıştı öncelikle. İlk bir hafta boyunca bununla ilgilenmek için belki zorla kendisini Sehun'un evine davet ettirmiş bile olabilirdi ancak ise yaradığı da su götürmez bir gerçekti.

Sonraki süreçte Sehun Luhan ile daha rahat iletişim kurmaya başlamış, hatta yakın temastan kaçınan birisine göre bu konuda bile ilerleme kaydetmişti. Önceden arasında gözle görülür bir mesafe ile konuşup görüşürken artık birbirlerine dokunabiliyorlardı bile. Şu an Luhan'ın Sehun'un beline sarılarak bir o yana bir bu yana kaçıp durmasındaki rahatlık da bunun göstergesiydi.

Sehun'un etrafında birkaç turluk kovalamacadan sonra Miumiu bu oyundan sıkılmış olmalı ki pes ederek tembel ve umursamaz adımlarını salona çevirdiğinde Luhan olduğu yerden kıkırdayarak izledi onu. Neşeli ifadesi ile ona eşlik eden Sehun'a geri dönerken bulundukları pozisyonun sonradan farkına varmıştı. Elleri Sehun'un belinin iki yanında, Sehun ise onun kollarına tutunmuşken dipdibe duruyorlardı resmen. Aralarında birkaç nefeslik bir mesafe varken birbirine bakan neşeli gözleri ve gerilmiş dudakları farkındalıkla an be an gevşemiş ve ufak bir gülümseme asılı kalmıştı yüzlerinde. Luhan'ın Sehun'un belindeki elleri fark edilmeyecek küçük hareketlerle uzun bedenin tenini okşuyordu.

İkisi de bu durumu tuhaf bulmuş değildi.  Son zamanlarda bu tarz tesadüfi yakınlaşmaları sıklıkla olmaya başlamıştı ve rahatsız oldukları da söylenemezdi. Ancak bu anlarda bir şekilde hızlanan kalp atışları ikisi için de tanıdık olmayan farklı hisler uyandırıyordu. İlk tanıştıkları andan bu yana zaten birbirleri için normal insanlar olmuş değillerdi. Ancak bu his çok başkaydı. İçlerini sıcacık edip iradesiz bırakan, ne diyeceklerini bilmez bir histi bu.