"Hadi bunları giy, salonda bekliyorum seni." Mutfağa gidip su içtim. Dışarı çıkmak için çok ısrar etmişti, bende kıramadım tabii. Neden acaba?
"Nasıl oldu? Sanki büyük gibi değil mi?" Bol siyah pantolonun üstündeki büyük kırmızı-siyah kazak büyüktü, ÇOK SEVİMLİ AMA BÖYLE OLMAMALI! DIŞARI ÇIKMAMALIYIZ!Kendine gel! Kendine gel!
"Hadi gidelim!"
😽👦
Uçuşan kiraz çiçeklerinin altında koşuştururken etraftaki insanlar gülerek bakıyordu, ilk kez mi insan haliyle dışarı çıkıyor ki... Kahve dükkanının önünde durup vitrinlere yapıştı. "Vay canına! Mükemmel duruyor, bunlar da ne böyle!" Parmaklarını camlarda gezdirip yüzünü bana döndü.
"Oyuncak değiller, değil mi? En çok hangisini- vay~ insanlar ne içiyor?" Camdan ayrılıp yolda yürümeye devam etti. Büyük binalara bakarken neredeyse düşecekti, tuttum. "Şuraya gidelim! İnsanlar ne yapıyor?" Koşarak kalabalığa girdi, Çocuk gibi neşeli ve saf olması gerçekten de çok... Etkileyici.
"Hyunie gelsene, neden oradan duruyorsun?" Kolumdan çekiştirerek kalabalığa soktu, elimi tuttu. Gösteri bittiğinde biraz daha dolaştık, yemek yemek restorana girdik.
Menüdeki resimlere bakarken dudaklarını yalıyordu, lütfen menüyü yalama.. lütfen! Garson yanımıza gelip siparişleri aldıktan sonra etrafa bakınmaya devam etti. Gerçekten küçük bir çocuk gibi...
Titreyen telefonu cebimden çıkarıp baktım, Eunwoo'dan mesaj vardı. Hayır.. bu kadar erken olamaz bu kadar erken olmaz! Telefonu cebime koyup konuşmaya başladım.
"Taeyong, sana birşey söylemem gerek.. Eunwoo bana mesaj attı ve- sen beni dinlemiyor musun?" Arkama döndüğümde küçük bir kız cocuğuyla O'na bakarak güldüğünü gördüm, bebek bebekle oynuyor.
"Çok sevimli, yavru insanlar böyle mi oluyor, tatlı? Anneden izin almam gerek... Merhaba Anne ben Taeyong. Bebeği sevebilir miyim çok tatlı duruyor?" Annesi onayladığında Taeyong çocuğun yanına oturup oynamaya başladı. "Jaehyun? Sen misin?" Liseden arkadaşım olduğunu fark edince selam vermek için yanına gittim, çoluk çocuğa karışmış...
"Uzun zaman oldu Şeftali, nasılsın?"
"İyiyim sen nasılsın HaeJin, bakıyorum yapmam dediğin şeyleri yapmışsın.. cidden Han'a benziyor sanki-" Çatalı kaldırdı ve yüzümre tuttu. "Bana sakın o konuyu açma. Zaten her saat duyuyorum..." Yemekleri yerken okul zamanından konuştuk.
"Kim bu bebeksi çocuk? Erkek arkadaş? Sadece arkadaş?" Gülümseyerek kadehteki suyu içtim.
"Cevap vermekten kaçıyorsun, hiç değişmez misin sen? Hoşlanıyorsun değil mi? Sen yokmusun sen, şu karizmatik suratın altında yatan itaatkar kediye sesleniyorum. Lütfen bana söyle, doğru mu?" Hızlıca başımla onaylayıp başımı sevimli ikiliye çevirdim.
Birlikte birşeyler çiziyorlardı, sakin ol Jaehyun... Sakin olmak zor birşey değil ki. Sakin olabilirsin biliyorsun...Ya sen kimi kandırıyorsun ki? Aptal.. Kalemi sıkıca tutup kağıdın üstünde yavaşça gezdirdi.
"Minhee. Oldu mu?" Bebek başını salladığında gülümseyip çizmeye devam etti. "Biliyor musun bende resim severim, ama patilerimi boyayarak." Ellerini bebeğin karnına koyup hıdıkladı. Eğer insan olsaydı, O'nu asla bırakmazdım... Görür görmez 'benimsin' derdim.
Biraz daha oturduktan sonra eşi ile buluşacağını söyleyip kalktı. Giyimden kitapçıya kadar tüm dükkanları tek tek ve el ele dolaştık. Güneş yavaş yavaş batarken boş çocuk parkına girdik. Tüm oyuncaklarla tek tek oynayıp sonrasında nefes nefese yanıma geldi.
"Demek bebekler ve çocuklar bunlarla oynuyor, aynı kedi parkına benziyor ama bu daha eğlenceli. Nefret ediyorum kedi parkından!" Ceketimi terli sırtına bıraktım. "Neden sevmiyorsun?"
Parmağını gözüne koyup yarayı gösterdi. "Bu şeyi yapan iğrenç oyuncaklar onlar çünkü. O yüzden sürekli sahip değiştirdim kimse beni sevmedi.. ama sen seviyorsun değil mi?" Koluma girip bsşını omzuma yasladı. Nasıl söyleyeceğim şimdi? Aptal Eunwoo seni bir elime geçireyim var ya...
Gökyüzüne baktıktan sonra elimi tutup ayağa kalktık. Ceketi çıkarıp bana verdi. "Bunu giy." Giyip bekledim. Bulutlara biraz daha bakıp kendi kendine mırıldandı. Yüzümü arkaya dönecekken elleriyle kendine çevirdi. Elleri çok sıcak.
"Bana bak Jung Jaehyun, beni iyi dinle. Senin erkeğin olmak istiyorum, kimse sana baksın istemiyorum. Yanına yaklaşanı öldüresiye dövmek istiyorum." Ceketin yakalarını tuttu, kaşlarını çattı.
"Eğer katil olmamı istemiyorsan beni ve aşkımı kabul et! Yoksa... Yoksa... Ah buradan sonrası nasıldı?" Dudaklarını yalayıp durdu, kendine gel. Bakma oraya bakma.... Bakma dedim aptal!
"Hatırladım... Yoksa seni kaçırırım ve kimse bulamaz!" Parmak ucuna çıkıp dudaklarıma yaklaştı. Yine olmaz hayır ama yine olmaz.
