TUTUŞMUŞ BERABER

7.

''Ağrımasa bilir miyim yüreğimin yerini?''

''Anne yeter!'' Sabahtan beri çarşıyı dört dönmüştük. Ayaklarıma kara sular inmişti. Kendileri bir tane bile poşet taşımıyor bütün poşetleri bana taşıttırıyor kadın!

''E tamam annem, az sabır!'' 

''Ay gidiyorum, ben!''

''Kız dur bende geliyorum, Ayışığı! Ya kime diyorum ben?!''

''He anne he?!''

''Şuraya da-''

''Haydi, Allah'a sımarladık!'' deyip tekrar önüme dönmüştüm. Belki annelerinizden bilirsiniz. Bir şey almayacağım deyip tüm pazarı toplar, size taşıtır. Şura son bura son deyip gün boyunca pazarda on tur atarsınız ya benim anam da öyle işte. Abimin olup da bizle gelip yardım etmemesi de ayrı sıkıntı be!

Annemde yanıma gelip salına salına yürümeye başlayınca şaşkınca ona bakakaldım. 

Annemi boş verip önüme döndüm. Bu aralar aklımdan çıkmayan kişi tekrar aklıma gelmişti.

Tahmin ettiğiniz kişi. 

Kemal...

Artık ona abi diyesim gelmiyordu. Yanlış mı yapıyordum, doğru mu? Hiç bir fikrim yoktu. Abimdi ne de olsa. İhanet mi etmiş oluyordum? Büyük ihtimalle, evet!

Biz Kemal abiyle birlikte çocukluktan beri birlikteydik. Tek o değil aslında, mahallede ki herkesle öyleydim fakat Kemal abi onlardan biraz daha öndeydi benim için. Ölen kardeşi yerine koyuyordu beni. Burada ona da ihanet ettiğimi anlıyordum. Ne de olsa kardeşi yerine koyuyordu beni ve bu her şeyi cevaplıyordu işte! Evet onu seviyordum. Ama onun beni sevmesini beklemiyordum. Aslında ona söylemeyi de düşünmüyordum. Lanet olsun ki gururum aşkımın önüne geçiyordu. Hani şu gururcular olur ya onlardanım. Ailesine karşı bile gurur yapanlardanım ben. O huyumu hiç sevmesem de sevip sevmemek işe yaramıyor.

 '' Daldın gittin be!''

''Ya bana bak! Zaten sinirliyim ellerim daha tutmuyor, al hadi!''

''Alayım o zaman!'' Deyip güldü gamzelerine kurban olduğum.

Anneme baktığım zaman gülerek bizi izliyordu.

Mahallenin orda abimi görmemle ilk yanına gitmek için çekinsem de takmayıp yanına gittik. Mahallenin öbür gençlerine selam verip sıkıca abime sokuldum.

Oradan ayrıldıktan sonra eve adımladık.  Kapıda gördüğüm tanıdık arabayla durdum. Eve girince salondan gülüşme sesleri geliyordu. 

Son!