I smiled in front of the photographer, then after that I hugged my parents. Even though I know it's impossible, I still search for him in the crowd.
"Anak." Mommy looked at me with a sad expression on her face.
"Sorry, Mom. I-I just can't avoid to find him. Alam niyo naman po na nasanay ako na palagi siyang nasa tabi ko sa ganitong pagkakataon." Hinaplos niya ang aking buhok.
"Kahit naman wala dito sa graduation mo si Raijin, tiyak ako na sobrang proud din siya sa iyo anak." Napa-ngiti ako sa sinabi ni Daddy at nag-umpisa na lamang kami maglakad papunta sa parking ng General Tinio, dahil dito ginanap ang aming graduation.
Napahinto ako ng makita ko sa gilid ng aming kotse si Tito Rey. He's holding a cartolina with a words congratulations, there. Napatingin ako kina Mommy, pagkatapos ay inabot sa akin ni Daddy ang cellphone.
"I'm so proud of you, my love." Ito ang mga salita na bumungad sa akin ng hawakan ko ang cellphone. Sandali akong napatingin kay Tito Rey ng iabot niya sa akin ang tatlong pula na rosas.
Red Roses, tila abot na hanggang langit ang aking ngiti ng tanggapin ko ito na ayon kay Tito Rey ay ipinapabigay sa akin ni Rainon Jin.
"Y-You-" Hindi ko na ituloy ang dapat na sasabihin ng tumulo ang luha sa aking mga mata.
"Can I see your diploma?" Mabilis kong tumango sa kaniya at gamit ang isa kong kamay ay itinapat ko iyon sa camera at ipinakita sa kaniya.
"You know how much I want to celebrate with you, Asteria. B-But since I can't, I hope that this word is enough for you." He fixed his bonnet first, then smiled at me.
"I love you." And hearing these words, completes my happiness.
It's June 17, my 22th birthday and I chose not to request any party. Sapat na sa akin ang pagbati ng aking magulang, mga kaibigan at kakilala. Sapat na siya sa akin.
Holding a plastic bag in my hand with some food on it, I opened the door of his room, then I was shocked to see my cousins there, with Melody. Tumunog ang aking cellphone at nabasa ko ang text sa akin ni Daddy.
"Enjoy your day, anak." Napakagat ako sa aking pang-ibaba na labi at dali-daling lumapit at yinakap sila.
"Where is my hug?" Even he's so weak to looked at, he still managed to pouted his lips. Lumapit ako sa kaniya na ngayon ay naka-upo sa wheelchair at hindi nakasuot ng pangpasyente na damit, sa halip ay isang dark maroon polo-shirt and his favorite maong short he always want to partnered with it.
"Kanina ka pa niya hinihintay, nagbalak pa na pupuntahan ka sa inyo!" sabi ni Xeilyn, nanliit naman ang mga mata sa kaniya ni Rainon Jin, kaya naman nagkatawanan kami.
We celebrate the day of my birthday with laughed and chit-chats on the rooftop. At kahit paano ay gumaan ang aking pakiramdam ng makita siya na masaya.
When the night came, it was only him, me and Melody who went back to his room.
"I'm sorry, baka masiyado ka napagod." Hinawakan niya ang aking kamay ng maka-upo siya sa gilid ng kaniyang kama.
"I don't want your sorry, Asteria. I want your happiness." Pinisil niya ang aking pisngi. And I stared at him while he put on a bracelet with a violet or viola flower pendant.
"This bracelet means, that I'll always
here." Naging matamis ang aking ngiti at narinig ko ang pagtikhim ni Melody, napansin ko pa ang makahulugan na tinginan nilang dalawa.
"Asteria..." Tumayo siyang muli mula sa pagkakaupo, hinaplos ng kaniyang palad ang aking magkabilang pisngi dahilan upang maghuramintado ang aking puso.
YOU ARE READING
Endless Way (NEUST Series #3) (COMPLETED)
Teen Fiction| This story is dedicated to those who are hurting yet choose to stay. | Astley Erica Faustino, knows that what she feels toward Rainon Jin Marquez is more than a friend. He's the one she wants to hold in her heart, but having him as a friend gave h...
