"Θέλω διαζύγιο Λεωνίδα..." αποκρίθηκα κοιτάζοντάς τον σοβαρή στα μάτια.
"Τι ειπες; Διαζύγιο;" με ρωτάει ξανά, το εγώ του πληγώθηκε.
"Είσαι και κουφός εκτός απο μαλάκας;" αποκρίθηκα με ύφος κοιτάζοντάς τον ψυχρά, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του σκ...
Heyy! Για καλύτερη εμπειρία του σημερινού επεισοδίου βάλε το τραγούδι train wreck του James Arthur, στο spotify και άρχισε να διαβάζεις, thank me later. :)
_______
Έλενα pov
Λένε πως όταν αγαπάς κάποιον, όσο κι αν νοιάζεσαι, πρέπει να τον αφήσεις να φύγει, αλλα εγω σε αυτην την περίπτωση, δεν μπορούσα. Ήμουν η τελευταία στην εταιρία, μόνο εγω είχα μείνει, μάζευα τους φακέλους μου στο γραφείο, έτοιμη να παω να βρω τα κορίτσια που θα πήγαιναν στις Χριστίνας, όσπου άκουσα έναν δυνατό πυροβολισμό που με κατατρόμαξε. Άφησα αμέσως τα χαρτιά, έπεσαν τα μισά στο πάτωμακαι ακολούθησα τον ήχο τρέχοντας, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά μέσα στο στήθος μου. Έτρεχα στους διάδρομους σαν την τρελή, ευχόμουν μονο να μην ήταν αυτο που σκεφτόμουν, να μην ήταν πυροβολισμός. Έφτασα στις αποθήκες και προχώρησα κοιτάζοντας γύρω, προχώρησα λίγο πιο μέσα και τότε...Αντίκρισα τον Άγγελο ξαπλωμένο στο λευκό πάτωμα, με μια λίμνη αίματος γύρω του, αιμοραγγούσε, δεν ηταν κανείς άλλος τριγύρω.
"Άγγελε; Άγγελε!" Τσίριξα και πηγα κοντά του, γονάτισα, κοιτάζοντάς τον.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αγγιξα το όμορφο πρόσωπό του με τα χέρια μου, τα μάτια του ήταν κλειστά και δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά μου, έμοιαζε σαν να είχε φύγει...
"Οχι δεν εισαι νεκρός! Οχι δεν γίνεται να εισαι νεκρός! Βοήθεια! Βοήθεια! Με ακούει κανείς;!!ΒΟΗΘΕΙΑ!" Άρχισα να φωνάζω απελπισμένη πανικοβλήθηκα, έκλαιγα με λυγμούς.
"Δεν ήρθε η ώρα σου, όχι ακόμα..." ειπα τρέμοντας στην σκέψη.
Τα χέρια μου γέμισαν με το αιμα του, το ιδιο και τα ρούχα μου, βρήκα το κινητό του στην τσέπη και το πήρα. Κάλεσα αμέσως ενα ασθενοφόρο. Τον είχαν πυροβολίσει αριστερά στο στήθος, δεν καταλαβαίνω, ποιος θα τον ήθελε νεκρό, ειναι πολυ νέος για να πεθάνει, Θεε μου σε παρακαλώ μην τον πάρεις... Έκλαιγα και τον πήρα αγκαλιά, μέχρι που ήρθε το ασθενοφόρο και τον πήγαμε στο νοσοκομείο. Τον πήγαν κατευθείαν στα απείγοντα τρέχοντας, κάθισα εξω περιμένοντας. Δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα στα μάγουλά μου, μόνη μου στουν κρύο διαδρόμο. Κρατούσα το κινητό του, τα χέρια μου έτρεμαν και πήρα την Χριστίνα ξανά, ελπίζοντας να το σηκώσει.
