Chapter 4

7 0 0
                                    

We continued to talk for an hour just asking each other some information like course and university.

"Tutulog na ako, baka di ka na makatulog sa kilig dahil sakin" he replied.

I closed my phone with a frown face and decided to sleep, it's already getting late.

Kinabukasan, matapos kong magawa ang morning routine ko ay may message nanaman sakin si Lavin.

"Good morning, date tayo after your class, sunduin kita."

Napakunot ang noo ko sa nabasa. Date agad? Seryoso ba siya sa sinabi niya kagabi? Sabagay ganda ko lang. 

"Sige basta libre mo" 

"Haha k" 

 It's a normal day at school. Naisipan ko munang magretouch sa comfort room bago pumunta sa gate. Nakita ko agad siya na nakasandal sa kotse. 

"Hey!" he shouted waving at me. 

 Nahiya agad ako sa ginawa niya baka pagtinginan kami ng mga tao. Mabuti na lang at may kaniya-kaniyang mundo ang mga estudyante rito dahil uwian na.I approached to him. Nagreklamo ako sa ginawa niya ngunit parang wala siyang narinig. 

"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko. 

"Gagawa baby" he joked. 

Hinampas ko agad siya at naglakad papalayo nang biglang mabunggo ko ang isang prof.

"OMY. I'm so sorry Professor Blue." Shems sa lahat ba naman ng mababangga ko yung prof pang wala nang icocold. 

"Yeah." He said in a very cold tone without even giving me a single glace. I was about to continue to walk when he called me and my body tingled with such a cold voice. 

"Helen. Do you have a boyfriend?" I was so shocked about him asking me like that. 

I was taken a back. Before I came back into my senses, Lavin grab my waist and said... 

"Yes prof. I AM her BOYFRIEND. Lavin, Helen's girlfriend." Inabot pa ni Lavin ang kamay niya kay Professor para makipagshake hands. Hindi ko alam pero nahahati ang atensyon ko sa kamay ni Lavin sa bewang ko at sa prof na nagtatanong kung may boyfriend ba ako. Ako lang ba o talagang diniinan ni Lavin ang salitang I AM at BOYFRIEND. Things just don't sink into my mind. Lavin's hand on my waist makes my knees tremble. The cold stare of Professor Blue, makes me tingle. 

"Okay." Professor Blue said while reaching the hand of Lavin to shake with then he left. 

But before he turn his back I am so shocked with his gesture. He greeted his teeth and his eyes went sharper than the sharpest look I saw.


-------

To be continued.

Second BlueWhere stories live. Discover now