Χωρίς εσένα

Κεφάλαιο 10

ΕΚΤΟΡΑΣ POV

Μάρω- Γιατί έφυγες έτσι και ποιός ήταν εκείνος τελικά;

Έκτορας- Ω! Που θέλεις να ξέρω εγώ με ποιόν ήταν αγκαλιά; Εγώ το μόνο που ξέρω είναι φαινόταν χαρούμενη και μου αρκεί.

Μάρω- Ε, είσαι βλάκας τι να πω και το έβαλες στα πόδια σωστά;

Τη κοίταξα με ένα δολοφωνικό βλέμμα και κατάλαβε αμέσως ότι έπρεπε να σταματήσει να μιλάει.

Έκτορας- Θέλω να είναι χαρούμενη.

 Μάρω-Σε ξέρω ναι δεν χρειάζεται να τα ξανά λέμε,όμως μετά από πόσα χρόνια παραμένεις βλακάκος!!

-Ποιός είναι βακάκος μαμά;; 

Ακούσαμε κάποιον να έρχεται από της σκάλες και να τσιρίζει μόλις με βλέπει το μικρό μου ζιζάνιο.

-ΘΕΙΕ!!!!!!!!!!!

Έκτορας-Νίνα μικρό μου ζιζάνιο, πόσο μεγάλωσες.

Μάρω-Βέβαια τόσα χρόνια που έχουμε να σε δούμε..

Έκτορας-Αδερφή έπρεπε να λείπω το ξέρεις, το ξέρει και η μικρή μας Νίνα.

-ΤΟ ΞΕΛΩΩ Ο ΘΕΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΠΛΕΠΕ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ 

Έκτορας-Τι έχουμε πει δεν τσιρίζουμε;

Μάρω-Ναι ναι ναι να μην παίρνουμε τα αυτιά του αγαπημένου μας θείου. 

Καθήσαμε και παίξαμε, η μικρή σε λίγο κουράστηκε και πήγε για ύπνο βασικά εγώ την έβαλα. Μόλις έκλεισα την πόρτα του δωματίου της μικρής σαν σκιάχτρο εμφανίστηκε η αδερφή μου πίσω μου και ο άντρας της ο Γιώργος. 

Έκτορας-Τι θέλετε εσείς εδώ; Με τρομάξατε!

Μάρω-Αργούσες και νομίζαμε ότι κοιμήθηκες και εσύ! Ήρθε και ο Γιώργος και ανυπομονούσε να σε δει!

Γιώργος-ΗΣΥΧΙΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ!

Έκτορας-Εσύ φωνάζεις πιο πολύ!

Μάρω-Άντρες, μεταβολή και κάτω στο σαλόνι τώρα!

Έτσι κι έγινε κατεβήκαμε κάτω και μιλούσαμε και με τον Γιώργο. Όταν η αδερφή μου άκουσε τη μικρή να την φωνάζει έτρεξε πάνω και βρήκαμε την ευκαιρία με τον Γιώργο να μιλήσουμε λίγο μόνοι μας.

Γιώργος- Τώρα που έφυγε ο λοχίας, πες μου.

Έκτορας-Τι να πω ρε Γιώργο τα ξέρεις , σε έχω σαν αδερφό μου εσένα και τον Μήτσο, σας λέω πράγματα που δεν μπορώ να πω στη Μάρω και σαν κανέναν. Καταλαβαίνεις; 

Γιώργος-  Καταλαβαίνω, άλλωστε και εγώ σαν τον μικρό αδερφό που δεν είχα ποτέ σε νιώθω Έκτορ.  Πες μου, την αγαπάς ακόμα; 

Έκτορας- Μάλλον, πάντα θα το κάνω. 

Γιώργος- Μιλησέ της.

Έκτορας-Δεν μπορώ, με μισεί.

Γιώργος-Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς νιώθει ο άλλος, αν δεν στο πει ο ίδιος. Αλλά επίσης άμα σου πει κάτι κάποιος και πάλι δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος.

Έκτορας-Ευχαριστώ δηλαδή που μου δίνεις σίγουρες απαντήσεις!

Γιώργος-Λογιστής είμαι, τι περίμενες; Με ποσοστά μιλάω.

Είπε και γελάσαμε.

Έκτορας-Ναι σωστά, το είχα ξεχάσει αυτό. 

Μάρω- Τι είχες ξεχάσει εσύ;

Έκτορας-Δε πας πάλι πάνω εσύ ;

Μάρω- Γελάτε; Να δω ποιός θα σας μαγειρέψει μετά.

Έκτορας- Θα ενημερώσω τη μαμά ότι ήρθα, ούτος ή αλλιώς σε λίγο, σκοπό το είχα.

Μάρω- Μαμάκια!

Έκτορας-Δεν είμαι!

Γιώργος-Απλά είναι ο μοναχογιός της. 

Γελάγαμε όλοι μαζί ,μετά πήρα τηλέφωνο τους γονείς  μου και τους είπα ότι αύριο θα περνούσαμε όλοι μαζί να τους δούμε, έκλεισα το τηλέφωνο, μετά αφού φάγαμε, πήγα στον ξενώνα και κοιμήθηκα ας πούμε δηλαδή. Θα προσπαθήσω να γίνω φυσιολογικός από εδώ και πέρα που θα μένω εδώ. . .