Χωρίς εσένα

Κεφαλαία 2ο

~Πλευρά  Έκτορα~

Ποιός το περίμενε οτι θα πέσω πάνω σε αυτήν που είχα ερωτευτεί περισσότερο και είχα πληγωθεί περισσότερο απο τον καθένα. Με το που έπεσε πανω μου ήμουν έτοιμος να την βρίσω όποια και αν ήταν, όμως όταν είδα τα μάτια της, δεν το έκανα, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Με το που είδε τα μάτια της την αναγνώρισα αμέσως,όταν άκουσα τη φωνή της έλιωσα, όταν δε κατάλαβα τη ταχυπαλμία της ήμουν έτοιμος να φωνάξω πόσο σε αγαπαω ακόμα.Πως σε αγαπούσα απο τη πρώτη μέρα που σε γνώρισα. Γιατί μου το έκανες αυτό; Γιατί καταλήξαμε έτσι; Αλλά δε μίλησα, εκείνη δε φάνηκε να με αναγνωρίζει, όμως εγω το έκανα. Να με ξέχασε κι ολας; Ούτε ενας χρόνος δεν έχει περάσει απο τότε που σταματήσαμε να μιλάμε. Μα τι λεω λογικό, απο την άλλη όμως δεν θέλω να με έχει ξεχάσει. Δεν θέλω να έχει προχωρήσει. Δεν θέλω να είναι με κανέναν άλλον περα απο εμένα. Ξέρω όμως ότι αυτα που λεω είναι το λιγότερο ανόητα, απαίσια, μετά απο τον τρόπο που της φέρθηκα. Ποτέ όμως ποτέ δεν έπαψα να την σκέφτομαι, πάντα έψαχνα γι'αυτήν κυρίως χωρίς να το μαθαίνει. Γαμωτο την αγαπάω τόσο πολύ αλλά της φέρθηκα σαν κάφρος, όχι οτι δεν είμαι και μάλιστα πολλά παραπάνω μετά απο αυτα που της έκανα. 

Όταν ο καθηγητής την φώναξε εγω δεν έφυγα, ήμουν εκεί, καθόμουν και άκουγα μήπως πουν καμία παραπάνω πληροφορία γι'αυτήν αλλά όχι τίποτα μόνο το όνομα και αυτο το ήξερα προ πολλού. Με το που τελείωσε η συζήτησή τους, το έβαλα στα πόδια,έτρεξα πως το λένε, για να μην καταλάβει οτι ήμουν ακόμα εκεί, δεν ξέρω γιατί έπραξα έτσι. Όταν πέφτω πάνω σε κάποιον.

Μήτσος-Ε ζώο Έκτορας που στο διάολο πηγαίνεις τρέχοντας;

Έκτορας- Ρε Μήτσο τι θες και είσαι πάλι στο δρόμο μου;

Μήτσος- Ακαλα δεν είπαμε να πάμε για καφέ σήμερα; Μετά το μάθημά σου;

Έκτορας- Αα ο καφές, σωστά!

Μήτσος- Επιτέλους.Παμε λοιπόν.

Είπε και ξεκίνησε να προχωράει αλλά τον σταμάτησα.

Έκτορας- Όχι.

Μήτσος- Τι όχι πάλι; Ποιος σου πηρε τα μυαλά αγορίνα μου πάλι;

Έκτορας- Το ποιό;

Μήτσος- Σωστά, λεγε τώρα.

Είπε γελωντας, εγω δε γελασα παρά μόνο τον κοίταξα με τη μελαγχολία φανερή στο βλέμμα μου αλλά καλά να πάθω ο βλάκας, μου αξίζουν τα χειρότερα.

Μήτσος- Ωχ, που τη θυμήθηκες πάλι; Απο τα σκριν απο το τσατ σας; Απο που ρε φίλε πάλι;

Έκτορας- Την είδα.

Κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και επανέλαβε, ήρεμα.

Μήτσος- Ωραία την είδες...

Μετα απο λιγο γουρλωσε τα μάτια και επανέλαβε φωνάζοντας,αφού συνειδητοποίησε τι είπε.

Μήτσος- ΤΗΝ ΕΊΔΕΣ; ΤΙ; ΠΩΣ; ΠΟΥ;