Loving The Imposible Him

LTIH #01

𝗔𝘁𝘁𝗲𝗻𝘁𝗶𝗼𝗻!
𝗬𝗼𝘂 𝗺𝗮𝘆 𝗲𝗻𝗰𝗼𝘂𝗻𝘁𝗲𝗿 𝗸𝗼𝗿𝗲𝗮𝗻 𝗽𝗵𝗿𝗮𝘀𝗲𝘀 𝗮𝗻𝗱 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘀 𝗯𝘂𝘁 𝘄𝗶𝘁𝗵 𝘁𝗿𝗮𝗻𝘀𝗹𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻 𝗳𝗼𝗿 𝗲𝗮𝘀𝘆 𝘂𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀𝘁𝗮𝗻𝗱𝗶𝗻𝗴, 𝘁𝗵𝗮𝗻𝗸 𝘆𝗼𝘂.

LTIH#01 Chapter 1

"Babe," napatingin ako kay Joshua, he's staring at me, para bang may gusto syang sabihin. May problema kaya

"Bakit? May sasabihin ka ba, parang hindi ka dyan mapakali" tanong ko at muling tumingin sa mga damit na nasa harapan ko.

Kanina, nag e-mail sa akin yung pagaaply-an ko

To: blissalexaocampo@gmail.com

Subject: The interview

한국행 항공편이 첫 번째 일정보다 더 빨라질 것임을 알려드립니다.
회

사에 새로운 직원이 필요하기 때문에 다른 정보를 이메일로 보내드립니다. 감사합니다.

(hangughaeng hang-gongpyeon-i cheos beonjjae iljeongboda deo ppallajil geos-im-eul allyeodeulibnida,hoesa-e saeloun jig-won-i pil-yohagi ttaemun-e daleun jeongboleul imeillo bonaedeulibnida. gamsahabnida)

English Translation:

(We are informing you that your flight to South Korea will be more early than its first schedule.Since the company needs a new employee, we will email you other information. Thank you.)

From: BHEntertainment@gmail.com

, they said mapapa aga daw ang flight na ibibigay sa akin. Hindi pa talaga ako prepare kaya dali dali ako ngayun, buti na lang sumama si Joshua para may katulong ako sa pagbubuhat ng pinamili, medyo mabigat din kase dahil more of sweaters ito. Hindi naman sya nagtatanong kaya ngayon na dahil sa pinapakita nyang reaksyon, sa tingin ko, any minute now ay magtatanong na sya. Hindi naman ako kinakabahan kase wala naman akong dapat ikakaba.

"A-ah, narinig ko si Kellieh kanina bago kita sunduin sa inyo," panimula nya, ang bibig talaga ng babaeng yun, putak ng putak,"Aalis ka ba talaga?"

Tiningnan ko sya sa mata, I dont know pero iba ang nararamdaman ko, madali para sa akin ang umalis nang ganun-ganon na lang, siguro, ngayon ko lang napagtanto, gusto ko sya pero hindi aabot sa puntong magdadalawang isip akong umalis dahil sa kanya. Hindi lang siguro ganun katibay ang pundasyon ng relasyon namin dahil sa pareho kaming hindi gaanong naglalaan ng oras sa isat isa dahil madalas ay maraming ginagawa. I feel sorry for our relationship.

"Yes, Sa korea ako magtatrabaho and I dont know kung kelan ako uuwi" Yumuko ako at isinabit sa braso ang mga bibilhing damit para dalhin sa counter para bayadan.

Ng maibalot na ang pinamili ko ay naglakad na kami palabas ng store.  Kakain muna kami kase tanghali na rin.

"Saan mo gustong kumain?"  Tanong ko rito.

"Ikaw na bahala," walang ganang sagot nito, kunot ang noo akong tumango, alam kong tama ang gagawin kong desisyon mamaya, patuloy lang kaming magkakasakitan kung hindi ko gagawin ito.

Pinili ko ang McDo para kainan. Magiging paborito ko na siguro dito lalo na ngayon at BTS na nag nageendorse ng McDo fastfood, hindi lang yon marami pang iba, just like Smart Prepaid and Louise Vuitton, ang layo na ng narating nila, I feel so proud.

"Hindi mo man lang ba ako naisip, di mo ba naisip ang mararamdaman ko, aalis ka na pala pero heto ako at walang kaalam alam. Balak mo ba akong pagmukhaing tanga, Alexa. Iiwan mo na lang ba ako ng walang pasabi ha." Mahinang sabi nito na para bang normal lang na nakikipag usap. I stop eating, so ito, ito ang dahilan ng pananahimik nya kanina. Buti na lang at hindi eskandalosong tao si Joshua. I know how he hates attention kaya ganyan sya umasta.

"Im sorry, ngayun ko sana sasabihin sayo, at....ngayon ko sana tatapusin ang kung anong meron tayo" tiningnan ko sya, alam ko nang posible ang lahat, posible nga ang mafall out of love.

Tiningnan nya akopabalik na para bang isa akong kalokohan, anong iniisip mo Joshua.

"No, Alexa, you're not breaking up with me, do you?" Tanong nya na tila di makapaniwala o pwedeng ayaw nya lang talagang paniwalaan.

"Joshua, I think we better end this" mahinahong sabi ko, hindi nya ito pwedeng ipagpilitan pa.

"Alexa, you're inlove with me, okay, what are you saying?, please dont do this, di mo to pwedeng gawin" sabi nya at hinawakan ang kamay ko. Naudlot ang pagkain namin kaya nawalan ako ng gana.

"Yes I can, "

"No, you cant just dum-" I immediately cut him off. This is better be over, its not healthy anymore.

"I fell out of love!" His jaw dropped, at agad na nabitawan ang kamay ko, I grabbed my things and stand up. Mabigat pero kaya naman.

"Im so sorry Joshua, Im leaving"
I stormed out of the fastfood. Mas magaling ng ganito.

Palabas na ako ng mall ng biglang may humawak ng kamay ko. Nataranta ako pero ng makita sya ay agad na huminahon.

"Di mo parin ba matanggap" Umiling sya at ngumiti

"Di ko padin matanggap pero sa sinabi mo, Sino ako para ipagpilitan pa, you fell out of love and its  our  fault, masyado tayong nabusy to the point na wala ng time para sa isat isa, I will just accept the fact that its already over" napangiti narin ako sa sinabi nya, buti na lang at hindi na ito magiging mahirap para sa akin."Let me help you, magkaibigan parin naman tayo diba?" tumango ako at hinayaan syang tulungan ako.

I just hope na sana ay mahanap nya na ang para sa kanya. A girl that is more better than me. A girl who deserves his love. Were not for each other. Tumagal ang relasyon namin pero hindi nasusukat sa tagal ng relasyon, nasususkat iyon sa kung gaano nyo kamahal ang isat isa. May pagkakataon talaga na mapapagod tayo pero dahil mahal natin, patuloy parin tayong kumakapit. Sa sitwasyon namin, isa na lang ang kumakapit at lumalaban, magkakasakitan lang kami kung ipagpapatuloy pa.