Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
8 yıl önce
"Fuyumi-kun! Geçen gün konuştuğumuzu sanıyordum?" Y/n çöpü çıkarırken telefonu kulağı ile omzu arasına yerleştirdi.
"Merhaba Y/n... okulda güzel bir gün geçirdin mi?" Fuyumi sessizce sordu.
"Eh, iyiydi. Shoto ve Natsuo nasıl? Ve Touya? Touya iyi mi?"
Hattın diğer ucundan ses gelmedi. "Fuyumi-kun?"
"....Y/n... Touya... O....
bir yangında öldü."
Y/n'nin kalbi sıkıştı. Dizlerinin üzerine düştü, dizleri soğuk zeminle buluştu. Telefonu elinden kaydı, çimlere düştü. Fuyumi'nin diğer hattan duyabildiği tek şey Y/n'nin acı dolu çığlıkları ve hıçkırıklarıydı.
O kadar acı doluydu ki Fuyumi telefonu kapattı ve o da ağladı.
Y/n bir daha Todoroki ailesini aramadı. Touya'yı ne kadar çok sevdiğini hiç farketmemişti.
Onu kaybedene kadar.
_______________
Y/n soğuk bir odada uyandı, tüyleri diken diken oldu. Pencereden dışarı baktı, gece gökyüzü görünüyordu. Yatakta döndü ve Dabi'nin sandalyede oturmuş başı arkaya doğru bir pozisyonda uyuduğunu gördü.
Gerçekten de gitmedi mi?
Y/n iç çekerek komidine uzandı. Çatalı ve tabağı alarak yatağın başlığına yaslandı. "Dabi, seni lanet piç." diye fısıldadı.
____________
Dabi gözlerini açarak başını öne getirdi ve esnedi. "Günaydın uykucu." diye Y/n mırıldandı. Dabi kafasını hafif kaldırdığında Y/n'nin yemek yediğini gördü. "... Mutlu musun şimdi?"
Dabi sırıttı. "Çok."
Y/n karnının kelebeklerle dolduğunu hissetti. "Seni anlamıyorum, Dabi... Seni okumak gerçekten de çok zor."
Dabi sessizce camdan dışarı baktı. Y/n cevap bekleyerek ona baktı. İç çekti ve yemeğini yemeğe devam etti. Dabi ayağa kalkıp yatağın kenarına oturdu. Düşünerek dirseklerini bacaklarının üstüne koydu.
"...Seni umursuyorum... fazlasıyla." diye fısıldadı. "Bu sözler sana anlamsız gelebilir... ama bir şey ifade ediyorlar. Ve bir gün, anlayacaksın."
Y/n onu dikkatle dinledi, kafası karışmıştı. Dabi'de, kendini Dabi'ye çeken bir şey vardı, sırf gizli olduğu ve bir şeyler sakladığı için değil, başka bir şey. Ona tanıdığı birini hatırlatan bir özellik.
O sadece... hatırlayamadı.
"... Dabi?"
Dabi ona döndü, canlı mavi gözleri ay ışığında parlıyordu. Gözlerinde üzüntü olduğunu fark etti. Hüzün değildi, suçluluk duygusuydu. Y/n Dabi'nin sözlerini anlamadığı için kötü hissetti. Bir şey kaçırıyordu, apaçık olması gereken bir şeyi.
Dabi öne doğru eğildi, yaralı elini yüzüne koydu ve başparmağıyla yanağını okşadı. Onu çok fena tutmak, öpmek istiyordu. Dünyaları ona vermeyi. Onu çok, çok özlemişti. Ama geri çekildi, Y/n'nin kendisi için en iyi arkadaş olduğunu hatırlamasını istiyordu.
"Teşekkür ederim."
"N-Ne için?" Y/n yumuşak bakışlarıyla ona baktı.
"Akşam yemeğini yediğin için." dedi Dabi ve sırıttı.
"Önceden gerçekten aç değildim."
"Fark etmez." Dabi yataktan kalktı, kapıya doğru yürüdü. "... biraz dinlen."
