DADDY LİL HARLEY QUİNN (TAMAMLANDI)

BÖLÜM- 40 BENİ TANIŞTIĞIMIZ GECEYE GERİ GÖTÜR ...

Bu ; ●◇● işaretin olduğu yerler anılar arkadaşlar.

Lord Huron- The night we met ile okumanızı tavsiye ederim...

Soytarı nedir biliyor musun? Soytarının işi sahibine hizmet etmektir .  Sahibimiz olmadan ne olduğumuz kimsenin umrun da değil.

- Harley Quinn

Joker 'in Ağzından

Neydi bu böyle? Zarfı elime alıp merakla açtım.

Yazarın Ağzından

Genç adam gördükleriyle donup kalmıştı. Yüreğinin acısından ve beyninin uğradığı şoktan dolayı hiç bir şey, hiç bir şey yapamıyordu...  Elinde ki kartondan kağıt parçası acı gerçekleri gösteriyordu...

Harley 'in Ağzından

Artık bu hıza yetişemiyorum. Hayatım da bir an bir ânı tutmuyordu artık... Daha bir saat kadar öncesin de bana kendi elleriyle çorba içiren adam neden şimdi bu fırtınalı , sağanak yağışlı gece de  arabasına bindirmiş götürüyordu ? Ya da neden tek bir kelime dâhi etmiyordu ? Bunların hepsi onun gibi bir adam için basit sorulardı... O ne zaman, nerede , kim gibi sorular için fazla karmaşıktı. Bu sorular ise basit insanlar içindi. Arabasını her zamankinin aksine bu gece oldukça yavaş sürüyordu. Sebebi neydi peki ? Fırtına mı ? Oh hiç sanmıyorum . O bunu umursayacak bir tip değildi. Başı mı ön camdan alıp ona doğru çevirdim. Yeşil saçları her zaman ki gibi dümdüz bir şekil de geriye yatırılmıştı. Dümdüz bu suratla yola bakıyordu ve gözleri hiç olmadığı kadar boştu. Gözlerin de hep bir duygu karmaşası görürdünüz oysa ki... Sevinç , keder , nefret ,... ve daha bir çok duygu aynı an da olurdu mavi gözlerin de. Ama bu sefer , bu sefer hiç bir şey yoktu. Gözlerinden eksik olmayan delilik bile bu sefer mavi inciler de yerini almamıştı. Merak ediyordum bunların sebebini. Ama aklıma bana dediği bir söz geliyordu o zaman ...

●◇●

Beni evin çatısına çıkarmış ve çatının ucuna oturmuştu. Hiç bir şey demiyor sadece yavaş yavaş batan güneşi izliyordu... Ne yapacağı mı bilememiş ben de yanına oturmuştum. Güneş çok güzel görünüyordu... Kısık bir sesle ;

- Neden buraya geldik Bay J ?

-...

- Bay J?

- Bazen sessizlik her şeyi daha iyi anlatır Harley... Sessiz konuşmak kelimelerden daha güçlü...

- Siz sessiz konuşanlardan mısınız Bay J ?

Hafifçe güldü ;

- Asıl sesimin sessizlik olduğunu düşünüyorum...

●◇●

Asıl sesimin sessizlik olduğunu düşünüyorum... Şu an konuşuyorsun fakat seni anlayamıyorum pudding... Arabayı durdurmuştu. Kısık , neredeyse duyulmayacak bir sesle;

- İn...

Dedi ve arabadan indi. Dışarı da sağanak yağmur vardı. Tanrım bu adam ne yapmaya çalışıyor? Yavaşça ben de arabadan indim. Gece yarısıydı ve sokak neredeyse zifiri karanlıktı. Bu sokağa niye geldik ki ? Anlamayan gözlerle J 'ye döndüm. Üzgün bir şekil de karşım da bana bakıyordu. Joker *ağlamaklı bir sesle *;

- Burası tanıştığımız yer Harleen...

Tanıştığımız yer mi ? İyi de biz burada tanışmamıştık ki...

- Bay-

- Biz aslın da burada tanıştık Harleen. Ben seni ilk burada gördüm ve sana âşık oldum...

-...

- Bu sokakta seni ağlarken buldum ve yaralarını iyileştire bilirim sandım. Ancak üzgünüm benim sana tek yaptığım sana daha çok yara eklemek oldu...

Çıt çıkarmadan onu dinliyordum.

Joker ;

- İlk defa âşık oldum ve senin de beni sevebileceğini sandım. Bir meleğin , bir şeytan ile onun krallığın da yaşayabileceğini sandım. Fakat bu sadece senin kanatlarını yaktı...

- B-

- Eğer seni korkularından kurtarırsam mutlu olabilirsin sandım. Benimle beraber mutlu olursun sandım. Geçmişini silersem bu olur sandım fakat tek yaptığım geleceğini bitirmek oldu. Dünya var olduğundan beri olan ve de asla değişmemiş kuralı değiştire bileceği mi sandım.  Meleklerin ve şeytanların beraber olabileceklerini düşündüm. Hatta senin beni sevdiğini bile düşündüm. Seni kendime ait yaparsam her şey güzel olur diye düşündüm. Gerçek şu ki ben sadece zavallı deli bir adamdan ibaretim Harleen ve seni de kendim gibi bir zavallıya çevirdim. Ben sana hiç bir zaman sahip olamadım... Artık gerçekleri anladım Harleen.

- J-J l-lütfen b-böyle konuşma. Sen bir zavallı değilsin ...

- Hayır Harleen. Seni de kendi çarpık zihnimin kölesi yaptım. Şimdi senden tek istediğim beni tanıştığımız geceye geri götürmen Harleen. Her şeyi değiştire bilirdim belki  böylece. Senin kanatlarını yakmazdım . Geçmişinden kurtarmaya çalışıp geleceğini bir delinin zihnine bırakmazdım... Seni şu an  da tanıştığımız geceye geri götürüyorum Harleen. Seni kendimden kurtarıyorum. O lanetli geceyi düzeltiyorum...

Arkasını döndü ve gitmeye başladı. Hayır ! Hayır ! Beni bırakıyordu ! Benimle ilgili tüm hislerini benim için bir kenara koyuyordu. Ama ona ihtiyacım vardı ! Benim bütünüyle ona ihtiyacım vardı. Koşmaya başladım ;

- J Lütfen beni bırakma! Benim sana ihtiyacım var ! Seni seviyorum J lütfen gitme ! Aaa !

Yağmurlu zeminin kaymasıyla yere düşmüştüm. Ayağa kalkacak gücü artık kendim de bulamıyordum. Ve zifiri karanlık olan sokakta artık onu göremiyordum... Zar zor ;

- Seni tanıştığımız geceye geri götürüyorum puddingim. Ama senden kurtulmak için değil. Sana daha önceden âşık olabilmek için...

~Son~

Final ...

Evet final ! Ve ağlamak istiyorum  ! Bu harika çifte böyle bir son yaptığım için ve bu kadar bağlandığım bir hikayeye final yaptığım için. Eminim bazılarınız final olmasına karşı çıkacak ve final bölümün ikincisi gelsin diyecek. Ama üzgünüm bu hikaye böyle bitti...