Senin Sayende // BTS ✅tamamlandı✅

4.7

Yok ihtiyacım başka hiçbir şeye,
Bu yüzden hissetmek istiyorum bunu biraz daha sadece
Dokunabilir miyim kalbine?
~crystal snow by bts~

~Bu bölüm Park Jimin'e ithafen yazılmıştır~

•••

(Park Jimin'in Ağzından)

Kendi hayatımda hiçbir zaman ilk sırada olamadım. Evet, yalan değil. Kendi hayatımda benden önce herkes önemliydi. Ama ben, kendime göre değildim. Sağlığım değildi, nasıl hissettiğim değildi. Önemli olmalarının dışında benim için oldukça değerlilerdi de... Tüm BTS üyeleri ve tüm Armyler.

Bu hayata alışmak benim için zordu ama dans etmeyi, şarkı söylemeyi o kadar çok seviyordum ki bu benim için bir yaşam tarzı olmaya başlamıştı. Belki de bir robot gibi aynı şeyleri yapıyordum ama Jimin olarak mutluydum. Diğerlerinin de bu hayattan memnun olduklarını düşünmüştüm ama yanılmışım. Hoseok hyung mutlu değilmiş. Aslında onu mutlu etmek için elimden gelen her şeyi yapabilirdim ben.  Ama buna izin vermedi.

Grup dağıldıktan sonra Han ile huzurlu bir hayatımın olacağına kendimi o kadar inandırmıştım ki hayal dünyamdan çıkmak benim için fazlasıyla zor olmuştu. Zaten insanlar grup dağıldıktan sonra kısmen depresyona girdiğimi biliyorlardı ve doğruydu da. Kendimi eve kapatmıştım. Han ile ayrıldıktan sonra böyle dedikodular daha çok çıkmaya başlamıştı. Ama Han beni buradan çekip çıkaran biri olmuştu. Benim  hakkımda yalan yanlış haberler yapacağını hiç düşünmüyordum. Bunu bir kenara bırakın, basından biri olduğunu bile bilmiyordum. Bu kadar da saf olamazmışım diyorum kendi kendime ama resmen gözlerime bir perde inmiş. Hiçbir şekilde bir şeylerden haberim olmamıştı.

Han'ın bana kattığı tek güzel şey beni 4 duvarın arasından çıkarıp tekrar dans etmemi sağlamış olmasıydı. Sokakta birkaç kişiyle birlikte dans ediyordum. Onlarla da yavaş yavaş arkadaş olmaya başlamıştım. Bu bana iyi gelmedi desem yalan söylemiş olurdum. En azından Han'ın bana yardım ettiği tek bir konu vardı.

Daha sonra Gizem ile tanıştım. Beni izlemeye geldi ve her zaman bana destek olduğunu hissettirdi. Sonradan öğrendim ki Moira, Deniz, Dilara ve Damla'nın arkadaşıymış. Onun çok küçük bir hareketi bile beni mutlu etmeye yetmişti. Kapımın önüne koyduğu bir kutu çikolata ve abur cubur... O şu an burada olmasa bile içimden ona birçok kez teşekkür etmiştim, etmeye de devam ediyordum.

Arkadaşlarının da bizim yanımızda olduğunu, Bangtan'ı desteklediğini çok iyi biliyordum ve bunu hissediyordum. Belki de onlara bu kadar kolay ısınmamın sebebi buydu.

Depresyondan çıkmak için kendime yeterince yardım etmemiştim. Hatta belki de hiç. Tüm gün perdeler kapalı bir şekilde yorganın altında yatmak beni yormuyordu artık. Ama tam tersine çevremdeki herkes bu hareketlerimden dolayı bana sinirleniyordu. Si Hyuk bile...