The Juan's Mafia Legacy 2 (Juan more chance)

Chapter 18

a/n:UNEDITED HEY MGA LANGGA SENSYA NA  BUSY LANG TALAGA DAMING GANAP MGA MAMSH.. HEHEHE. ANYWAY STILL ROOTING AND SO PROUD OF RABIYA MATEO THE MISS UNIVERSE WE NEVER HAD BUT I KNOW GOD HAS A PURPOSE. PRAYING FOR ISRAEL AND PALESTINE AS WELL AS OUR NATION OUR GOVERNMENT KEEP SAFE MGA LANGGA GOD BLESS US ALL.

1JOHN 4:7-8 Beloved, let's love one another, for love is of God; and everyone who loves has been born of God, and knows God. He who doesn't love doesn't know God for God is love.

Chapter 18

"LANCIEGO may dalaw ka!" napahinto ang konsentrayson ko sa pagsusulat panibagong araw na naman ng kaulungkutan at pagsisi sa aking buhay

"Pre binisita ka na naman ng erpat mo!" sabi ni Adan Bermudez kasama ko dito sa rehas. Ayoko pa sanang tumayo pero alam kong hinding-hindi ako titigilan ni Papa kakapatawag hannggat hindi ako lumalabas ilang taon na rin simula ng masira an gaming pamilya ni wala akong mabuting mukhang maiiharap sa aking ama hiyang-hiya ako sa pinaggagawa ko alam kong walang kapatawaran iyon at hindi makatarungan pilit ko silang tinataboy gusto kong pagbayaran lahat ng kasamaan na ginawa ko sa kaniya and I choose to refuse their help.

Lumapit ako sa nakaabang na dalawang jailguard sa labas ng rehas mabilis ang kilos ng dalawang pinosasan ako habang panakbay na inescortan ako papunta sa visiting area nakayuko pa rin ako at tanging sa lupa lang nakatuon ang paningin naramdaman ko ang mga kamay nilang nagtulak sa aking papaupo sa upuang gawa sa plastic sa harap mismo ng aking ama. Nanatili akong nakayuko.

"dating gawi isang oras lang ho ang bisita walang yayaman yama dito"rinig kong paalala ni warden sa kay papa.

"yes I know that salamat" rinig kong sabi ng aking ama naiwan kaming dalawa habang nakayuko lang ang aking ulo sa harap niya.

Rinig ko ang malalim napagkakabuntong hininga niya.

"son, hanggan kelan ka ganito? You've changed so much" he said.

Umiling iling ako "I deserve this papa".

"ayoko pa sanang sabihin sa iyo ito pero ayokong makitang p[atuloy mong sinisira ang buhay mo" aniya kunot-noo pa rin ako at nanatiling nakayuko naguguluhan ako sa sinasabi niya at hindi ko naiintindihan kung ano ang ipinupunto niya hanggang sa isang litrato ang nilahad niya sa akin nakataob ang naturag litrato hindi ko alam tuloy kung ano iyon.

"I was desperate to get your mom again... hindi ko kaya anak na wala ang mommy niyo I can't she chanllenge me that she will come back to me if I can bring Anna Alive" huminto siya at hinawakan ang nakataob na litrato.

"and I accept the challenger although I know it was very impossible palihim kong hinaluhog ang buong japan sa tulong ng mga Villafranca and guess what we found this" he said kasabay no'n ang pagpapakita niya sa akin ng isang larawan it was a winter season tinitigan ko ng maigi ang larawan nakaside view iyon at kahit malayo ang kuha kilala ko ang itsurang iyon.

"tama ka anak this is Fuji Yamamoto he is well alive and kicking in Japan." Natahimik ako habang nakatitig pa rin sa taong iyon.

"at hindi lang iyon ang nalaman ko" papa said at isang litrato ulit ang ipinakita niya sa akin this time hindi nag-iisa si Fuji Yamamoto it was in a ice skating arena nakahawak sa magkabila niyang kamay ang dalawang bata at naka suot ng winter clothes ang mga ito isang nakapink at isang nakablue at ng titigan ko ang mga mukhang iyon halos matumba ako nanginging ang nakagapos kong kamay habang hinawakan ang larawan.

"it can't be" ani ko halos malamukos ko na ang larawan sa tindi ng hawak ko dito.

"yes it can son" ani ni papa at sa unang beses sa limang taon nakuha kong titigan sa mata ng diretso ang aking ama.