Arc 2 _ Chapter (4)_ 🔞 ကျန်းရီပင်းနှင့် ယွမ်ရွှမ်ဦးရီးတော် ပထမဆုံးတွေ့ဆုံခြင်း 🔞 (Z+U)
ယွမ်ရွှမ်သည် ညီလာခံပြီးလို့ အိမ်တော်ကို ပြန်လာစဉ် ငြီးစီစီဖြစ်သောကြောင့် နန်းဥယျာဉ်ထဲက ရေကန်သာ ဘက်ဆီကို ခဏလေညှင်းခံရန် လျှောက်လာခဲ့သည်။ကြာဖြူကြာနီတို့ဖြင့် သေချာစိုက်ပျိုးထားသော ရေကန်၏ အလှက ညီလာခံက ထေ့ရိကာ တိုက်ခိုက်လိုက်သည့် အမတ်တစ်စုကြောင့် ဖြစ်လာသည့် ဒေါသကို အထိုက်လျောက် ပြေလျော့သွားစေခဲ့သည်။ ရေကန်က ကြီးမားလွန်းလှသည့်အပြင် ရေကန်၏ တဖက်ကမ်းစပ်တွင် ဝါးရုံတောများသာရှိသဖြင့် တော်ရုံ နန်းတော်ထဲက လူတွေ လာလေ့သိပ်မရှိပေ။ ယွမ်ရွှမ်က ဒီဝါးရုံပင်ရိပ်အောက်ကနေပြီး ရေကန်၏အလှကို ကြည့်ရသည်ကို နှစ်သက်သဖြင့် သူတစ်ယောက်တည်းလောက်သာ လာတတ်သည့် လျှို့ဝှက်နေရာလေးဖြစ်သည်။
ယွမ်ရွှမ် ဒီနေရာကို လျှောက်လာရင်း ငယ်စဉ်က မယ်တော်နှင့် အကိုတော်တို့ အဆောင်ထဲ မဖွယ်မရာ လုပ်သည်ကို မြင်ရပြီး စိတ်ညစ်ညူးစွာ ဒီနေရာမှာ တိတ်တိတ်လေး လာငိုနေခဲ့သည်ကို ပြန်သတိရလိုက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းထောင့်က မထီမဲ့မြင် တချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။
"ဒီအကြွေးတွေကို ညီတော် ကောင်းကောင်းမှတ်ထား ပါတယ် နောင်တော်.. "
ယွမ်ရွှမ်က ဒေါသကို ဖိနှိပ်ကာထိုင်နေကျနေရာကို လာခဲ့စဉ် မထင်မှတ်ပဲ ထိုနေရာတွင် ယုန်ဖြူလေးလို ကောင်လေးတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တုန်ယင်ကာ ကုတ်ကုတ်လေးထိုင်ပြီး ငိုနေသည်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။
ဒီကောင်လေးက ဘယ်သူလဲ...
ပထမ ဒီကလေးကို နန်းတော်ထဲက အစေခံလေးတစ်ယောက်ဟု ထင်လိုက်ပေမယ့် ကလေးက အရမ်းကို ငယ်ရွယ်လွန်းပြီး အသက် 10 နှစ်ခန့်သာရှိသေးသဖြင့် ကိုယ်လုပ်တော် တစ်ယောက်ယောက်၏ ကလေးဟုသာ တွေးလိုက်မိသည်။ ယွမ်ရွှမ်က နားနေဆောင်လေးပေါ်ကို တက်လိုက်စဉ် ထောင့်မှာ ကုတ်ကာ ပုန်းနေသည့် ထိုကလေးက အသံကြားပြီး ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် မော့ကြည့်လိုက်စဉ် ယွမ်ရွှမ်က ကလေးလေးရဲ့ လှပလွန်းသည့် မျက်လုံးနှင့် မျက်နှာလေးကို သတိပြုလိုက်မိသည်။ ဒီကလေးဝတ်ထားသည့် မင်းညီမင်းသားအဝတ်စားမှာ ရွှံ့ပေကာ ညစ်ပတ်လို့နေသည်။ ကလေးလေးရဲ့ ဆံပင်ကလည်း ဖရိုဖရဲနှင့် ရှုပ်ပွနေသဖြင့် အရမ်းဆော့သည့် ကလေးဟု ထင်လိုက်မိသည်။
" မိဖုရားကျန်းရဲ့သားလေးလား "
ထိုကလေးက သူ့မိခင်ဖြစ်သူ နောင်တော်ကြီး၏မိဖုရားတစ်ပါး၏ မျက်နှာနှင့် စွပ်ချွတ်တူသဖြင့် ဘယ်သူဆိုတာ ချက်ချင်းတန်းသိလိုက်သည်။ ဒီနန်းတော်ထဲမှာ မိမိမယ်တော်၏ အလှထက်ကို သာလွန်သည့် မိန်းကလေးက နောင်တော်ကြီးအတင်းအကျပ် ရယူခဲ့သည့် ကျန်းဖေးယန့်ဆိုသည့် မိဖုရားပဲရှိသည်။ မိဖုရားကျန်းက သားတော်လေးတစ်ပါး မွေးဖွားထားသည်ဟု ကြားခဲ့ပေမယ့် ထိုကလေးကို ယခုမှ ယွမ်ရွှမ်မြင်ဖူးတော့သည်။
"မင်းက မိဖုရား ကျန်းဖေးးယန့်ရဲ့သားတော် မဟုတ်လား။ မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်သလဲ.. "
ထိုကလေးလေးက ယွမ်ရွှမ်၏ အမေးကို ငေးငေးလေးကြည့်နေပြီး ခပ်တိုးတိုးရှိုက်ကာ အားတင်းပြီးဖြေခဲ့သည်။
" ကျန်းရီပင်းပါ... "
" ကျန်းရီပင်း... အင်း...မင်းက မင်းအမေနဲ့ အရမ်းတူတာပဲ.. ဒါနဲ့..မင်းရဲ့ အထိန်းတော်တွေက ဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ မင်း ဘာကြောင့် ဒီလောက်အဝေးကြီးကို လာရတာလဲ "
ယွမ်ရွှမ်က ထိုကလေးကို ကြည့်ကာ တီးတိုးမေး လိုက်သည်။ ထိုစဉ် အဝေးမှ အော်သံကိုကြားလိုက် ရသည်။
" ရီပင်း...ကျန်းရီပင်း... မင်း အခုချက်ချင်း ထွက်လာစမ်း... ငါ မင်းကို မိရင် သေဖို့သာပြင်ထား... "
ထိုကလေးခပ်ကြီးကြီးတချို့၏ အော်သံကိုကြားသည်နှင့် ကျန်းရီပင်း၏ကိုယ်လေးက တဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး မျက်ရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်စိးကျလာပြန်သည်။ ကလေးလေးရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ ကြောက်လန့်သည့် အရိပ်နှင့်အတူ ကူကယ်ရာမဲ့ခြင်းတို့ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ယွမ်ရွှမ်၏ ရင်ထဲ ဆစ်ခနဲဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ထိုစဉ် အသက် 18 နှစ်ခန့်ရှိသည့် မင်းသားလေးတစ်ပါးကို အခြွေရံလူပျိုတော်သား၊ အစေခံများ အခြားသော ကိုယ်လုပ်တော်များ၏ သားတော် ကလေးကြီးများ ခြံရံလျက်ရောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" ကျန်းရီပင်း...အမျိုးယုတ်ကလေး..မင်းက ဒီကိုလာပုန်းနေတာပေါ့..ဟုတ်လား "
ရုန်းရင်းကြမ်းတမ်းသော စကားသံကြောင့် ယွမ်ရွှမ်ထရပ်ကာ ထိုရိုင်းပျသည့် မင်းသားငယ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
" ယွမ်ရွှမ်ဦးရီးတော်.... "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းသည် မိဖုရားကျန်း၏သားလေး အယုတ်တမာကောင်ကို ပညာပေးရန်ကြံနေစဉ် ထိုကလေးက ထွက်ပြေးသွားလို့ လိုက်ရှာနေရလို့ မောမောနှင့် ဒေါသထွက်နေသည်။ ထိုကောင်စုတ်လေးကို တွေ့လျှင် ကောင်းကောင်း ရိုက်ပေးလိုက်မည်တွေးနေစဉ် ခပ်ထွားထွားလူတစ်ယောက်နှင့်အတူ အပန်းဖြေ တဲနန်းပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရလို့ ဒေါသဖြင့်အော်လိုက်သည်။ ထိုလူထွားကိုလည်း နန်းတော်ထဲက ခမည်းတော်၏ ကိုယ်ရံတော်ဟု ထင်ထားခဲ့ပေမယ့် မထင်မှတ်ပဲ ယွမ်ရွှမ် ဦးရီးတော်ဖြစ်နေသည်။
"မင်း... ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ အိမ်ရှေ့စံမင်းသားလေး "
" ဦးရီးတော်ကို ဂါရဝပြုပါတယ်...ကျွန်တော်က ညီတော်လေးနဲ့ ကစားနေတာပါ..ဦးရီးတော် "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ဦးရီးတော်ကို အရိုသေပေးကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" မင်း ကလေးကို အနိုင်ကျင့်နေတာလား... "
ထန်ဆွန်းဝူက ငိုနေသည့် ကလေးကို တချက်ကြည့်ကာ အေးစက်စက်မေးလိုက်သည်။ နန်းတွင်းထဲက အပယ်ခံမိဖုရားတပါးရဲ့သားတော်လေး ဘဝက ထင်ထားသည်ထက် ခါးသီးပုံရသည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။
" တူတော်က ညီတော်လေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစမိလို့ ညီတော်လေးက စိတ်ဆိုးပြီး ထွက်ပြေးသွားလို့ လိုက်ခေါ်နေတာပါ ဦးရီးတော် "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက အမြန်ဖြေလိုက်ပြီး ကျန်းရီပင်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
" ရီပင်း...နောင်တော့်ဆီကိုလာ... "
" ဟင့်အင်း.... "
ကျန်းရီပင်းက ပင်ကိုယ်သိဖြင့် ယွမ်ရွှမ်ဦးရီးတော် ဆိုသည့် လူကြီးဘက်ကို တိုးကပ်ကာငြင်းလိုက်သည်။
" ရီပင်း ... မင်း မလာရင် ရီပင်းရဲ့မယ်တော်က စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတော့မယ်လေ... မင်းမယ်တော် မှာထားတဲ့စကားကို မေ့သွားပြီလား "
ထိုစကားကိုကြားသော ကျန်းရီပင်းက မျက်ရည်ကို လက်ဖမိုးပြည့်ပြည့်လေးနှင့် မျက်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း
ပွတ်ကာ မျက်ရည်ကို သုတ်လိုက်ပြီး ထရပ်ကာ အိမ်ရှေ့မင်းသားလေးထံ လေးကန်စွာ ထသွားခဲ့သည်။
" လိမ်မာတယ်.. ရီပင်းကို နောင်တော်က အရသာရှိတာကျွေးမယ်... ဦးရီးတော်ဘုရား... တူတော်တို့ကို ခွင့်ပြုတော်မူပါဦး..ညီတော်လေးကို မုန့်ကျွေးပြီး အဆောင်ကို လိုက်ပို့မလို့ပါ "
" ကောင်းပြီ "
အိမ်ရှေ့စံမင်းသားလေး ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ကျန်းရီပင်း၏လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ထိုနေရာမှ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်လာကြသည်။ သူက အိမ်ရှေ့မင်းသား ဆိုပေမယ့် တိုင်းပြည်၏စစ်တပ်ကို ချုပ်ကိုင်ထားသည့် ဦးရီးတော်ယွမ်ရွှမ်ကို မလေးမခန့်မလုပ်ရဲပေ။ မယ်တော်ဖြစ်သူကလည်း ဦးရီးတော်ကို ရိုကျိုးရန်နှင့် သိမ်းသွင်းရန် အမြဲမှာကြားထားသည်။ ပြီးတော့ အဘိုးတော်မင်းကြီးလက်ထက်ကတည်းက စစ်တပ်ထဲ ဝင်ကာ တိုက်ပွဲတွေမှာ အောင်ပွဲအလီလီရလာပြီး ငယ်ငယ်လေးနှင့် စစ်သေနာပတိချုပ်ဖြစ်လာသည့် ဦးရီးတော် ယွမ်ရွှမ်ကို ကျန်ဦးရီးတော်အားလုံးထက် လေးစားကာ ငယ်စဉ်ကတည်းက ထန်ယွဲ့ဖိန်း ရွံ့ကြောက်ဖြစ်သည့်စိတ်က ရှိပြီးသားဖြစ်သည်။
" အရှင်မင်းသား...ဒီမင်းသားလေးကို ပြန်ပို့လိုက်ရမလား "
" ငါ ကစားလို့မဝသေးဘူး။ ငါ့အဆောင်ကို ခေါ်လာခဲ့ "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောကာ ကျန်းရီပင်းကို သူ့အဆောင်ကို ခေါ်လာရန်အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
" ဟင့်အင်း...နောင်တော်..နောင်တော်... ညီတော် တောင်းပန်ပါတယ်။ နောက်ဆိုရင် မယ်မယ့်အဆောင်ကို ခိုးပြီး သွားမတွေ့တော့ပါဘူး... ဟီး..ဟီး...ညီတော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ... "
ကျန်းရီပင်းက သူ့ကို နှိပ်စက် ရိုက်နှက်တော့မည်ကို သိလို့ ငိုယိုရင်းတောင်းပန်လိုက်သည်။
" မင်းကို ခွင့်လွှတ်စေချင်တယ်ဟုတ်လား။ ငါက မင်းကို ဘာလုပ်မယ်ထင်လို့လဲ... ငါ မင်းကို မုန့်ကျွေးမယ် ပြောထားတယ်လေ။ အရသာရှိတာလေး ကျွေးမလို့ မင်းကို ငါ့အဆောင်ခေါ်တာ... ပါးစပ်ပိတ်ထား..မင်း ငိုသံကို ကြားရတာ ကျက်သရေတုန်းတယ် "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ဒေါသဖြင့်ပြောလိုက်စဉ် ညစ်ကျယ်ကျယ် အစေခံလူပျိုတော်သားက အကြံဝင်ပေးလိုက်သည်။
" အရှင့်သား... သူ့ကို မနေ့က ဆောင်ကြာမြိုင်မှာ တွေ့ခဲ့တဲ့ နည်းကို စမ်းရင် မကောင်းဘူးလားဘုရား... "
မျက်လုံးသေးသေးနှင့် အခြွေရံလူပျိုတော်သား တစ်ယောက် က အိမ်ရှေ့စံနဲ့ နားနားကပ်ကာ တီးတိုးပြော လိုက်တော့ ထန်ယွဲ့ဖိန်း တချက်တွေဝေသွားပြီး ပြုံးသွားခဲ့သည်။
" ကောင်းသားပဲ... ဒါဆိုရင် တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်... ဒင်း အမေ မြေခွေးမက ငါ့မယ်တော်ကို စိတ်ဆင်းရဲအောင် လုပ်ခဲ့တာကို ကလဲ့စားချေပြီးသားလည်းဖြစ်၊ ဒင်းကို အပြစ်ပေးပြီးသားလည်းဖြစ်မယ်။ ပြီးတော့ ဒါကို ဘယ်သူမှလည်း မသိနိုင်ဘူး "
အိမ်ရှေ့စံ၏ အဆောင်ထဲကို ကျန်းရီပင်း တရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်သွားခြင်းခံလိုက်ရပြီး အဆောင်တံခါးက ဂျိမ်းခနဲပိတ်သွားခဲ့သည်။ အပြင်တွင် အစောင့်များက အလိုက်တသိ သေချာစောင့်ကြပ်ပေးနေသည်။
" ဒီကလေးကို ရေချိုးပေးလိုက်... မျက်ရည်တွေ နှပ်ချေးတွေ သွားရည်တွေနဲ့ ရွံစရာကောင်းတယ် "
" မှန်လှပါ "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းသည် အိပ်ဆောင်ထဲမှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်နေသည်။ ပြီးတော့ ပါရှန်းဘက်က ကုန်သည်ဆီက ဝယ်ထားသည့် ယောကျားနှစ်ယောက် တူနှစ်ကိုယ် ချစ်တင်းနှောရမယ့် အနေအထားကို ပုံဆွဲပြထားသည့် ပန်းချီကို သေချာ ထုတ်ကာ ကြည့်ရင်း အပယ်ခံမိဖုရားကျန်း ၏ သား ဟိုကောင်စုတ်လေးကို ဘယ်လို ဘယ်ပုံပြုစုခိုင်းမည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်နေသည်။
" အရှင့်သား... အားလုံး သန့်ရှင်းပြီးပါပြီ "
အစေခံ၏လက်ထဲတွင် ရေချိုးပြီး သန့်ရှင်းသည့် အဝတ်ကို ဝတ်ထားသည့် ကျန်းရီပင်းက တုန်ယင်စွာ ပါလာခဲ့သည်။ ကျန်းရီပင်းက နောင်တော် အိမ်ရှေ့စံကို ကြောက်ရွံ့စွာကြည့်နေပြီး မိမိကို ရိုက်မည်စိုးသဖြင့် မျက်ရည်များစီးကျကာ တောင်းပန်ခဲ့သည်။
" ဟီး..ဟီး..နောင်..နောင်တော်.. တောင်းပန်ပါတယ်... နောက်ကို နောင်တော့်လက်ထဲက ထွက်မပြေးတော့ပါဘူး "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းသည် ငိုနေသည့် ကလေးကို ကြည့်ကာ စိတ်ကြွလာပြီး အစေခံကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
" အားလုံး အပြင်ထွက်ကြစမ်း..ငါ တစ်ယောက်တည်း စမ်းကြည့်မယ်။ "
" မှန်..မှန်လှပါ "
ယုတ်မာသည့် အစေခံများက မင်းသားငယ်လေးကို အိမ်ရှေ့မင်းသားလေး အနိုင်ထက်ကျင့်သည့် မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရဖို့ မျှော်လင့်ထားပေမယ့် မကြည့်ရသောကြောင့် မကြည်မသာဖြင့် အရိုအသေပေးကာ အခန်းထဲက ထွက်သွားရတော့သည်။
" ဒီကိုလာ "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက သလွန်ပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း ခေါ်လိုက်သည်။
ကျန်းရီပင်းက ကြောက်ကြောက်နှင့် တိုးကပ်လာခဲ့သည်။ သလွန်ရှေ့တွင် ရောက်တော့ ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ကျန်းရီပင်း၏ပါးပြင်ကို လက်တဖက်ဖြင့် အသာယာပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမြေခွေးလေးက သူ့အမေလို ချောမောလှသည့်အပြင် အသားအရေကလည်း ဝါဂွမ်းလေးလို နူးညံ့လွန်းလှပါလား...
" ဒူးထောက်လိုက်စမ်း..... "
ကျန်းရီပင်းက နောင်တော်၏ရှေ့တွင် ဒူးထောက် လိုက်စဉ် နောင်တော်က မတ်တပ်ထရပ်ပြီး သူ့ခါးဝတ်ကို ချွတ်ချလိုက်ကာ ခြေထောက်ကို ကားပြီး သလွန်ပေါ်မှာ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ကျန်းရီပင်းက နောင်တော်၏ ငေါက်တောက် ထောင်နေသည့် ပေါင်ကြားက အချောင်းကို ငေးကြည့်နေမိစဉ် နောင်တော်က လေသံမာမာဖြင့် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။
"ပါးစပ်ဟပြီး ငါ့အချောင်းကို စုပ်လိုက်.... "
ကျန်းရီပင်းက နောင်တော်ပြောလိုက်သည်ကို နားမလည်ဟန်ဖြင့် ကြောင်အအလေး ငေးကြည့်လိုက်စဉ် ထန်ယွဲ့ဖိန်းက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ပါးစပ်ကို အတင်း ညစ်ကာ ဟစေပြိး သူ့ပေါင်ကြားထဲက အသားချောင်းဖြင့် ကလေးတန်မဲ့ ချောမောလွန်းလှသည့် မြေခွေးလေးရဲ့ပါးစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
" င့ါကို ကိုက်မယ် မကြံနဲ့... မင်း နဲ့ မင်းမယ်တော်ကို သတ်ပစ်လိုက်မယ်..ဘာမှတ်နေလဲ... "
"အု..အု "
ကျန့်ရီပင်းက သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးဝင်လာသည့် အသားချောင်းကြောင့် အသက်မရှုနိုင်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ နောင်တော်ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ကြောက်ရွံ့ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေခဲ့သည်။
" စုပ်စမ်း..ငါ ပြောနေတာ မကြားဘူးလား...စုပ်စမ်း..ဟေ့ကောင် "
ကျန်းရီပင်းက ဘယ်လို စုပ်ရမည်ကို မသိသဖြင့် ထိုအသားချောင်းကို သွားနှင့် ခြစ်လိုက်မိသောကြောင့် ဒေါသတကြီးဖြင့် ထန်ယွဲ့ဖိန်းက သူ့အသားချောင်းကို ဆွဲထုတ်ကာ လက်ကို မြှောက်ပြီး ရက်ရက်စက်စက် ပါးရိုက်ပစ်လိုက်သည်။
" ဖြန်း "
" အ.... "
အားပြင်းလှသည့် လက်ဝါးချက်ကြောင့် ကျန်းရီပင်း၏ ဖြူနုသည့် ပါးပြင်ထက်ဝယ် လက်ဝါးရာကြီး ထင်းခနဲဖြစ်ကာ ပါးပြင်က ချက်ချင်း နီမြန်းလာခဲ့သည်။
" ခွေးသားလေး... မင်းလည်း မင်းအမေလို ခေါင်းမာချင်လာတာလား။ မင်းကို ငါ ဝအောင် ကစားပြီးရင် မင်းကို ငါ့ လက်အောက်ငယ်သားတွေ လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်မယ်... မင်း အမေကိုလည်း ငတ်ပြတ်ပြီးသေအောင် လုပ်မယ်... မင်းတို့ မြေခွေးသားအမိ ရှိတာ ငါတို့ မိသားစု ကျက်သရေတုန်းတယ် "
" ဟီး..ဟီး...နောင်တော်... မလုပ်..မလုပ်ပါနဲ့... "
ကျန်းရီပင်းက မူးဝေသွားသည့်ကြားမှ နောင်တော်၏ စကားကြောင့် မယ်တော့်အတွက် စိုးရိမ်ကာ နောင်တော်၏ ခြေအစုံကို ပြေးဖက်ကာ အတင်းတောင်းပန်နေလိုက်သည်။
" ဒါဆို ပါးစပ်ဟပြီး ငါ့ အချောင်းကို လိမ်လိမ်မာမာနဲ့စုပ်စမ်း... မင်း ထပ်ကိုက်ရင် မင်းရဲ့သွားတွေကို ငါ ချိုးပစ်မယ် "
ကျန်းရီပင်းက ပါးစပ်ကို ဟကာ ထိုအသားချောင်းကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး တတ်နိုင်သလောက် စုပ်ပေး လိုက်သည်။ မာကျောပြီး ပိုကြီးလာသော အချောင်းကြောင့် ကျန်းရီပင်း၏ပါးစပ်ထဲက တံတွေးတွေက နူတ်ခမ်းထောင့်ကနေ စီးကျလာခဲ့သည်။
နောင်တော်က သူ့ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့လည်ချောင်းထဲထိ အချောင်းကြီးကို ထိုးထည့်ကာ အရမ်းအရသာရှိသလို မျက်နှာအမူယာဖြစ်လာခဲ့သည်။ သေးပေါက်သည့် အချောင်းကို ဘာကြောင့် မိမိပါးစပ်ထဲကို ထည့်ကာ စုပ်ခိုင်းရသည်ကို ကျန်းရီပင်း လုံးဝ နားမလည်ပေမယ့် မယ်မယ်နှင့် သူ့ကို သတ်မည်စိုးလို့ မျက်ရည်ကျသည့် ကြားက ခိုင်းသည့်အတိုင်းလုပ်ပေးနေခဲ့သည်။
" အား.. ကောင်းလိုက်တာ... အား... "
မိန်းကလေးများနှင့် ကစားတာ ရိုးနေသည့် ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ထဲ မိမိအသားချောင်းကြီး တိုးဝင်သွားပြီး စုပ်ယူခံလိုက် ရလို့ မကြုံစဖူး အရသာက ကျောရိုးထဲထိ စိမ့်တက်လာပြီး ပါးစပ်က ဖွင့်ဟက ညည်းလိုက်သည်။
" မင်းပါးစပ်တောင် ဒီလောက် ကောင်းနေရင် မင်းဖင်ပေါက်လေးထဲ ထည့်လိုက်ရင် တော်တော် အရသာရှိမှာပဲ.... "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ပါးစပ်က ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းထုတ် ပြောကာ မျက်လုံးအရောင်က တောက်ပသွားခဲ့သည်။
" မင်းက ငယ်သာငယ်တယ် အစွယ်လေးနဲ့ပါလား... အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ ကလေးကိုတောင် မင်းက လုပ်ဖို့ ကြံနေပြီပေါ့... ဖင်ကနေ အလုပ်ခံရတယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုတာ မင်း သိလို့လား.... "
ထိုစဉ် မိမိ အနောက်ဘက်မှ ကြားလိုက်ရသည့် ခန့်ညားသည့် အသံခပ်သြသြကြောင့် ထန်ယွဲ့ဖိန်းက တုန်ခနဲဖြစ်သွားပြီး ကျန်းရီပင်းကို တွန်းလွှတ်ကာ နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
" ဦး..ဦးရီးတော်... "
" သြ..ငါ ဘယ်သူဆိုတာ မင်း သိသေးတာပဲ... မင်း ရဲ့ ညီတော်လေးကို မုန့်ကျွေးမယ်ဆိုတာ မင်းရဲ့ ပေါင်ကြားက အသားချောင်းကို ကျွေးမှာကို ပြောတာလား.... "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းရဲ့ အချောင်းလေးက ယွမ်ရွှွမ်ဦးရီးတော်ကို မြင်လိုက်လို့ ကြောက်လန့်သွားပြီး ချက်ချင်း ပျော့ကျသွား ခဲ့သည်။
"ဦး..ဦးရီးတော်...သူ..ဒီကောင်လေးက တူတော့်ကို အတင်းမြူဆွယ်ပြီး ခုလို လုပ်ပေးတာပါ... သူက သူ့အမေလို မြေခွေးလေးပဲ..."
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ကြောက်ကြောက်နှင့် ကျန်းရိပင်းကို လက်ညှိုးထိုးကာ ပြောလိုက်သည်။ ယွမ်ရွှမ်မင်းသား၏ နူတ်ခမ်းထောင့်က တွန့်သွားခဲ့ပြီး ထန်ယွဲ့ဖိန်းရှိရာကို တိုးကပ်လာပြီး အေးစက်စက်ပြောလိုက်သည်။
" ငါ အမုန်းဆုံးက ဘာလဲ သိရဲ့လား။ ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး လုပ်ရဲပေမယ့် ဝန်မခံရဲတဲ့ကောင်မျိုးပဲ.... မင်း ဒီကလေးကို ခြိမ်းခြောက်နေကတည်းက ငါ အားလုံးကြားခဲ့ပြီးသားကွ.... မင်းက ယောကျာ်းစိတ် လုံးဝမရှိဘူးပဲ..... ဒီလိုကောင်မျိုးက အိမ်ရှေ့စံရာထူးရတယ်တဲ့လား...အင်း တထန်ပြည်အတွက် တကယ်ကို မသင့်တော်ဘူးပဲ.... "
ယွမ်ရွှမ် ဦးရီးတော်၏ စကားကို ကြားပြီးနောက် ထန်ယွဲ့ဖိန်းက တဆတ်ဆတ်တုန်လာခဲ့သည်။ မယ်တော်ပြောသည့် စကားတွေက ခေါင်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။
"မင်း ခမည်းတော်က မင်းကို အိမ်ရှေ့စံရာထူး အတင်းပေးထားပေမယ့် မင်းရဲ့ ဦးရီးတော်ယွမ်ရွှမ်က သဘောမတူရင် မင်း ဘယ်တော့မှ ဘုရင်မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သားတော် ဘုရင်ဖြစ်ချင်ရင် မင်းဦးရီးတော် ယွမ်ရွှမ်ကို ကျေနပ်အောင် လုပ်ဖို့လိုတယ်။ "
" ဦးရီးတော်... ယွဲ့အယ် မှားမှန်းသိပါပြီ။ ယွဲ့အယ်..နောင်ကို မလုပ်တော့ပါဘူး.... ဦးရီးတော်။ ယွဲ့အယ်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးတော်မူပါ... "
ယွမ်ရွှမ်မင်းသားကြီး ထန်ဆွန်းဝူက သတ္တိကြောင်ကာ တဏှာကြီးလှသည့် လူငယ်လေးကို ကြည့်ကာ သူ့မျက်ဝန်းတွေက အေးစက်သွားခဲ့သည်။
" မင်းရဲ့မယ်တော်က ငါ့ကို လာတောင်းဆိုထားတယ်။ မင်းရဲ့ အိမ်ရှေ့စံရာထူးကို ခိုင်မြဲအောင် ထောက်ခံပေးမယ်ဆိုရင် မင်းက ငါ့ကျေနပ်အောင် ဘာမဆို လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်တဲ့... မင်း ဒီလိုလုပ်ဖို့ ဆန္ဒရှိရဲ့လား "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ထိုစကားကို ကြားသော် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အမြန်ကတိပေးလိုက်သည်။
" ယွဲ့အယ် ဆန္ဒရှိပါတယ် ဦးရီးတော်ဘုရား.. ယွဲ့အယ်က ဦးရီးတော်ဖြစ်ချင်တာမှန်သမျှ အားလုံး လိုက်နာပါ့မယ် "
ထန်ဆွန်းဝူသည် ထန်ယွဲ့ဖိန်း၏စကားကိုကြားတော့ ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
" ကောင်းပြီ။ မင်း ဒီကလေးကို သူ့အဆောင်ကို သွားပို့လိုက်။ နောက်ပိုင်း ဒီကလေးကို လက်ဖျားနဲ့တောင် ထပ်ထိမယ် မကြံနဲ့။ မင်းရဲ့နောက်လိုက် ခွေးတွေကိုလည်း ကျန်းရီပင်းကို မထိဖို့ သေချာမှာထားလိုက်... "
" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးရီးတော် "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ဘောင်းဘီကို မြန်မြန်ကောက်စွပ်ကာ ဝတ်ဆင်ပြီး ကျန်းရီပင်းကို ခေါ်ပြီးအပြင်ကို ထွက်ခဲ့သည်။ အပြင်က နားစွင့်နေသည့် အစေခံများက မင်းသားလေးထွက်လာသည်ကို မြင်တော့ အရိုသေပေးလိုက်သည်။
" အရှင်မင်းသား.... "
" မင်းတို့ ဒီကောင်လေးကို သူ့အဆောင်ကို သေချာပြန်ပို့ပေးလိုက်။ မင်းတို့ သူ့ကို ဘာမှ မလုပ်နဲ့။ လုပ်တဲ့ကောင်တွေကို ချက်ချင်း ရိုက်သတ်လိုက်.... အပါးတော်မြဲကြီး ကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့လိုက်ပါ "
"မှန်လှပါ.... ကျွန်တော်မျိုးကြီးကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့လိုက်ပါ့မယ် ဘုရား"
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက အမိန့်ပေးပြီး အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာပြီးတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။
" သွားပို့ခိုင်းပြီးပါပြီ ဦးရီးတော်... "
" ကောင်းပြီ... မင်း ငါ့ရှေ့ကို ဒူးထောက်ပြီး လာခဲ့စမ်း "
ထန်ဆွန်းဝူက သလွန်ပေါ်မှာ ခြေကားထိုင်ပြီး အစောပိုင်းက ထန်ယွဲ့ဖိန်းလုပ်သည့်ပုံစံအတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ ထန်ယွဲ့ဖိန်းက တောင့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး မယုံနိုင်စွာဖြင့် ဦးရီးတော်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ကျားရဲလိုစူးရဲလှသည့် အကြည့်နှင့် ဆုံလိုက်တော့ ထန်ယွဲ့ဖိန်းကိုယ်က တုန်ယင်သွား ခဲ့သည်။
" မင်း ငါ့စကားကို မနာခံဘူးလား.... "
" ယွဲ့အယ် မလုပ်ဝံ့ပါဘူး ဦးရီးတော်...."
ထန်ဆွန်းဝူက တုန်ယင်နေသည့် ထန်ယွဲ့ဖိန်းကို ကြည့်ကာ အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
" ကောင်းပြီ...ဒူးထောက်လာခဲ့ပြီး ငါ့အချောင်းကို လာစုပ်စမ်း "
ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ထိုစကားကို ကြားလိုက်ရစဉ် အာခံချင်သည့်အမူယာပေါ်လာခဲ့သည်။ သူ့လို ဘုရင့်သားတော်တစ်ပါးက ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့လိင်ကျွန် ဖြစ်ရမယ်တဲ့လား... သူကသာလျှင် အခြားလူများအပေါ် လုပ်ချင်တာ လုပ်ရမည် မဟုတ်ပါလား။
မခံချင်စိတ်က ရုန်းကြွလာခဲ့ပြီး ထန်ယွဲ့ဖိန်းက အာခံဟန်ဖြင့် ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
" အိုး.....မင်းက ပြန်ကိုက်ချင်တယ်ပေါ့.... ကောင်းပြီ..မင်းကို သခင်အပေါ်ကျိုးနွံတတ်အောင် လေ့ကျင့်ပေးရတာပေါ့.... "
ထန်ဆွန်းဝူက လျင်မြန်စွာထလာပြီး ထန်ယွဲ့ဖိန်း၏ လည်ပင်းက အကြောကို နှိပ်လိုက်ရာ ထန်ယွဲ့ဖိန်းက ခွေခေါက်ကျသွားပြီးသတိလစ်သွားခဲ့သည်။
ထန်ဆွန်းဝူက အကြောမာလှသည့် ထိုလူရမ်းကားလေးကို ပွေ့ချီကာ ပြတင်းပေါက်မှ ခုန်ထွက်သွားခဲ့သည်။ အခုကစပြီး ထန်ယွဲ့ဖိန်းက သူ့စကားကို မြေဝယ်မကျနားထောင်အောင် သေချာလေ့ကျင့်ပေးရမယ့် အချိန်ရောက်လေပြီ။
================*==================
YOU ARE READING
Attracting the Villain ❤ (ဗီလိန္တစ္ေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ျခင္း - System - 119 )
Science FictionAuthor _ May King Genre _ 🔞🔞,BL, AI, System Both Unicode and Zawgyi font Face of Devil FOD - System ဇာတ္လမ္းမ်ားကို နွစ္ျခိဳက္သေဘာက်ေသာေႀကာင့္ ပင္ကုိယ္္ေရး "ဗီလိန္တစ္ေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ျခင္း" ဇာတ္လမ္းကို ဒီလို FOD - System ကဲ့သို႕ ကြ်န္ေတာ္စြဲလမ္းခဲ...
