Te Quiero [COMPLETE]

chapter 31

He just gave me a heavy sigh as an answer.

Mahaba ang byahe at pahinto hinto ang sasakyan, may bababa at minsan sasakay.

"Manong wag na kayo magpasakay, siksikan na kami dito" i heard a commuter complain.
Siksikan at halos natutulak na si Daevian palapit sa akin. Nakikita ko sa kanyang nga kamay ang ugat dahil sa pagpipigil niyang matulak siya palapit sa akin.

I'm also sweating, i can feel it running down my neck. Nadagdagan ang init na naramdaman ko nang tumama ang kamay ni Daevian sa aking kamay na nakahawak sa tubo.

Im sure he notice my awkwardness lalo pa't my body clench a bit.

Inilipat ko ang aking kamay sa hawakang bilog na nakalambitin sa harap ng aming mga mata pero mas lalo akong nabigla sa ginawa niya.

"Tsk" i heard him tsked before wrapping his hands above mine up the ring.

My heart pound, i feel like i run so fast.

"Breath" he whispered

Did i somehow forgot to breath? Pero parang mas lalo akong di makakahinga dahil sa pagtama ng hininga niya sa malamig kong pawis.

I wanted to pull my hands down but he wont let me, mahigpit pag pagkakahawak niya sa aking kamay at ayaw niya itong pakawalan.

Daevian pushes the button to stop the bus, pero wala pa kami sa amin.

He pull me out the bus, mahigpit niyang hinahawakan ang kamay ko habang nakikipag siksikan kami sa mga tao palabas.

"Nasaan tayo? Bakit tayo bumaba?" I hiss at him.

Mahirap na makahanap ng pampasaherong sasakyan dito. At mukhang uulan pa.

He didn't answer, instead he let go of my hand and took a heavy breath.

"Anong problema mo?" Im so pissed, we're in the middle of knowhere and i'm carrying a heavy duffel bag.

"Ikaw!" He hiss back at me

"Ano nanamang ginawa ko?" I almost shout at him. 

Mabuti at walang dumadaan na mga tao.

"Bakit kailangan mo pang umuwi? Okay ka naman doon sa akin ah" he shouted back

My brows furrowed.

"Kailangan ko pa bang huminge ng pahintulot sayo para umuwi sa sarili kong bahay?" Kunot nuo kong tanong sa kanya.

"No" bulong niya, enough for me to hear

He put his hands on his waist and bow a bit.

"It's not like that, Jero said we have to stick together" aniya
"Jero said you have to stay with me...." Huminto siya saka humugot ng malalim na hininga "he said its safer there...."

"Its what Jero said... ikaw???" My voice almost broke
"Do you have anything to say about me staying with you? Aren't i making you feel sick? Ni hindi mo nga ako matignan ng deretsyo sa mata, weeks ago you tried to..."

"I'm sorry" he cutted me off

"I'm sorry... stay with me... wag kang umalis, aalis ka pag sinabi kong pwedi ka nang umalis" he sound calm but he looks mad.

Hindi ko alam pero sa tuwing makikita ko siya ay kinakabahan ako, lalo pa ngayong hindi ko alam ang nararamdaman at iniisip niya.

Iba ang sinasabi niya sa ekspresyon ng mukha niya.

Daevian held my hand and drag me toward the road, mabilis siyang pinara ng taxi at sumakay kami dito nang magkahawak ang kamay.

I tried pulling my hand from him but he just look at me with his mad eyes and tighten his grip.