Andy yüzüne vuran sıcak gün ışığından rahatsız olup kaşlarını çattı. Uzun zamandır hafeketsiz olan bedenini hissetmeye çalışırken yorgunca gözlerini araladı. Etrafa bakınırken nerede olduğunu anlaması fazla uzun sürmemişti. Gözlerini kırpıştırırken zihnindeki sessizlik bir an için tüylerini diken diken etti. Yok... Gerçekten gitti...
"Sonunda gözlerini açtın."
Gözlerini sesin sahibine çevirdi Andy. Chumana yatağının yanındaki sandalyeye otururken kendisine kibarca gülümsüyordu. Askeri üniforması üzerindeydi ve her zamankinden iyi duruyordu. Onu çok özlemişim.
"Ona ne oldu?"
"Uyandığında bizleri öldürmeye çalıştı ama başaramadı. Güçkeri gitmişti."
"Güçleri nasıl gidebilir ki?"
"Ondan sen aldın."
"Bunu yaptığımı hatırlamıyorum ki yapabileceğimi de sanmıyorum."
"Andy, ancak o söyleyince fark edebildik. Sen hırsız büyücülerden birisin. İstediği büyücülerin güçlerini çalabilen bir büyücüsün ama kullanamıyorsun. Yuki auranı süzdükten sonra bunu anladı."
"Anladım... Diğerleri iyi mi? Neredeler?"
"Amor günlük işlerle ilgileniyor, Yuki evde ve Jonathan da buralardaydı..."
"Lukas?"
"Andy, Lukas..."
Chumana dolan gözlerini saklamaya çalıştı ama Andy daha onun ses tonunda anlamıştı. Dolan gözlerini tavana dikti. Zihnini ve bedenini kaplayan acıyla yüzleşti. Chumana uzanıp onun elini tutarken kendi gözyaşlarını silip yok etmeye çalışıyordu.
"Sally... o da..."
"Çok özür dilerim... Onu koruyamadım ama ona, seni koruyacağıma dair söz verdim."
"Bu kadar kişi benim yüzümden öldü... Ben neden hala yaşıyorum..?"
"Öyle söyleme. Sen kız kardeşin istediği için yaşıyorsun. Hem ben de senin ölmeni istemedim, bu yüzden o an sana seslendim zaten."
"Keşke herkesten tek tek özür dileyebilsem..."
"Özür dileyecek bir şey yapmadın Andy."
Chumana yatağa, Andy' nin yanına otururken eğilip ona sıkıca sarıldı. Andy dolu gözlerle tavana bakmaya devam ederken tek eliyle ona sarıldı.
Lukas, özür dilerim. İşler rayından çıkmasaydın sen hala sevgilinle mutlu olacaktın ve ikiniz bir kez daha ayrılmak zorunda kalmayacaktınız. İlk tanışmamız tuhaf olsa da sonrasında bana destek olduğun ve arkamı kolladığın için teşekkür ederim.
Sally, benim güzel kız kardeşim... Ben iyi bir abi değildim, asla olamadım. Benim şeytanım yüzünden hem anne ve babanı kaybettin hem de kendi canından oldun... Ama başına gelen her şeye rağmen beni korudun, kolladın ve hep yanımda olup beni yanlış yola girmekten uzak tuttun. Sen bir insanın sahip olabileceği en iyi kardeşsin ve ben sana layık olamadığım için özür dilerim.

YOU ARE READING
End
Fantasy{TAMAMLANDI} •Mavi, duyuyor musun?• ~Neyi? •Sessizliğin gürültüsünü.• * •Mavi gözler hep kıskanıldı. Peki kan? İşte, o sadece bana özel. Ve ne yazık ki senin mavilerin benim ellerimde.• * Kişilik bozukluğu hastalığı olan Andy diğer kişiliği yüzünd...