UNCONDITIONAL LOVE

2. Meet Cassiopeia

Cassiopeia's POV

Cassiopeia Hoshida is the name. 20 years old. The eldest princess of the Hoshida Clan.

I have 2 sisters and their names are Ceres and Cygnus.

Ceres is also 20. I'm just 7months older than her. Cygnus is 18.

Graduate na kami parehas ni Ceres and we took up business management while Cygnus is third year college taking up Fashion designing.

We own different businesses in the Philippines. Yung ilan, kami ang nagtayo ni Ceres.

We have Hoshida Constellae University. It's our family business na ngayon ay ako ang nagmamanage as the eldest.

We also have three hotel and resorts, the Hoshida's Sanctuary; located in manila, palawan and sa Boracay. Si Ceres naman ang nagmamanage nun.

Meron din kaming advertising firm, the Hoshida's Inc., na minamanage naman namin parehas ni Ceres.

Meron din kaming sariling village, the Hoshida's Palace; ito ang huling project nila mommy and daddy bago sila namatay at sa loob ng village na ito ay may ipinatayo kami ni wowa na clubhouse, ang Hoshida's Clubhouse. Para ito kala mommy and daddy.

And lastly, ang modelling agency (Hoshidas) and boutiqe (C&C) na kami mismo ang nagtayo ni Ceres.

Meron din kaming iba pang business sa ibang bansa pero si wowa ang mga nagaasikaso nun. Kami ang bahala dito sa Pinas at siya naman ang bahala dun sa mga nasa ibang bansa naming business.

Ulila na kaming magkakapatid. Namatay ang mommy and daddy namin sa isang plane crash. It a business trip and unluckily, nagloko yung plane na sinasakyan nila. I'm just 13 years old when they died at ang tanging nagalaga samin ay ang pinakamamahal naming wowa na si Australis.

As the eldest, inako ko na ang responsibilidad na maging magulang sa mga kapatid ko.

Ako ang naging mommy and daddy nila lalo na kapag wala si wowa. Syempre, that time, hindi pa namin kayang imanage yung mga naiwang business nila mommy so si wowa ang naiwan upang pamahalaan lahat ng iyon.

Kaya ayun, maagang nagmatured ang isipan ko.

Malapit ako sa mga kapatid ko lalong lalo na kay Ceres. Para kasi kaming kambal dahil months lang ang tanda ko sakaniya. Magkasundo kami sa lahat ng bagay at sa hindi sinasadyang mga pagkakataon, parehas kami ng palaging nagugustuhan...

And as the eldest, ako palagi ang nagpaparaya..

Binibigay ko lahat ng gusto nila.

Ayoko kasing nakikita ko silang malungkot.

Gusto kong isipin nila na maswerte sila kasi kahit wala na kaming magulang, may wowa kami na hindi kami iniwan anuman ang nangyari.

Maswerte kami kasi kahit ulila kami, we have everything that we need.

Sabi nga ni wowa sakin noon, sulit lahat ng pagtatrabaho ng parents namin kasi kahit nawala sila, hindi kami kawawa kasi madami kaming pera. Madami kaming koneksyon at malakas ang impluwensya namin.

Bilang Hoshida, may kaniya kaniya kaming sapak na magkakapatid.

Yeah, nagaaway away din kami but at the end of the day, kami kami pa din ang magkakasama. Kami kami pa din ang nagdadamayan.

Kasi iisang pamilya kami.

At ang isang pamilya, nagdadamayan. Hindi nagiiwanan.

At bilang nakakatanda, poprotektahan ko ang mga kapatid ko laban sa mga taong gustong manakit sakanila.

Handa akong ibigay at ipagparaya ang lahat para sakanila.

Kahit ang kapalit pa nito ay ang sarili kong kaligayahan...

A/n: Hindi ganon kahaba pero next UD ko medyo mahaba. Tuloy tuloy na to!

Sa sunday next update ko. Salamaaaaaat.