꧁☆Chapter 12☆꧂

87 18 35
                                    

Με το που γυρνάμε βλέπουμε τον Filch! Σας έχω πει ποτέ πόσο υπέροχα περνάω;

- Τρέχουμε σε... (F)

-... Τρία... (G)

-... Δύο... (L)

-... Ένα... (O)

- ΣΚΆΣΤΕ ΡΕ ΚΑΙ ΤΡΈΧΤΕ!!
- ΣΚΆΣΤΕ ΡΕ ΚΑΙ ΤΡΈΧΤΕ!! τους φωνάζουμε εγώ και η Dianna και ξεκινάει το τροχάδην.

- ΓΙΑΤΊ ΑΠΌ ΌΤΑΝ ΉΡΘΑ ΣΤΟ HOGWARTS ΠΆΝΤΑ ΚΆΠΟΙΟΣ ΜΕ ΚΥΝΗΓΆΕΙ!?? τους ρωτάω καθώς μπαίνουμε τρέχοντας στο Hogwarts ενώ ο Filch είναι πίσω μας και μας κυνηγάει.

- ΔΕΝ ΞΈΡΩ!! φωνάζει ο Oliver.

- ΛΟΙΠΌΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΤΟΎΜΕ!! φωνάζει η Dianna και μας κοιτάζει επίμονα.

- ΩΡΑΊΑ, ΠΑΊΡΝΩ DIANNA!! φωνάζω.

- ΘΑ 'ΘΕΛΕΣ!! μου φωνάζει ο Fred, θα του πάταγα ένα χαστούκι τώρα αλλά δεν θέλω να χωρίσω τα πιτσουνάκια.

- ΚΑΛΆ!! φωνάζω και γυρνάω να κοιτάξω τον Lee.

- ΕΓΏ ΠΑΊΡΝΩ GEORGE!! μου φωνάζει.

- ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ, ΜΕ ΥΠΟΧΡΈΩΣΕΣ!! του φωνάζω.

- ΣΥΓΝΏΜΗ, ΘΈΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕ ΣΚΟΤΏΣΕΙ!? φωνάζει ο Oliver.

- ΝΑΙ!!
- ΝΑΙ!!
- ΝΑΙ!!
- ΝΑΙ!! φωνάζουν όλοι μαζί.

- ΣΑΣ ΒΡΉΚΑ!! μας φωνάζει ο Filch ο οποίος μας είχε χάσει αλλά μας ξαναβρήκε.

Κοιταζόμαστε όλοι μεταξύ μας κι έπειτα κοιτάμε μπροστά μας. Μπορούμε να πάμε είτε δεξιά είτε αριστερά. Ο Fred με την Dianna στρίβουν δεξιά κι οι υπόλοιποι στρίβουμε αριστερά. Μπροστά από εμένα και τον Oliver είναι τα αγόρια και τρέχουμε λες και δεν υπάρχει αύριο. Βλέπω μία αίθουσα στον αριστερό τοίχο και κοιτάζω πίσω μου. Ο Filch δεν ακολουθεί ούτε την Dianna και τον τον Fred ούτε εμάς. Οπότε αποφασίζω να ξεφύγω με άλλο τρόπο.

Αρπάζω τον Oliver από το μπράτσο και τον τραβάω μέσα στο δωμάτιο, κλείνω την και κολλάω την πλάτη μου στην πόρτα με δύναμη. But, guess what! Δεν είχα αφήσει το μπράτσο του Oliver οπότε τον τράβηξα κι αυτόν με αποτέλεσμα να κολλήσει πάνω μου.

- Τι καν- πάει να πει όμως του καλύπτω το στόμα του με το χέρι μου και βάζω τον δείκτη μου στα χείλη μου τύπου: 🤫.

- Σσσσς! λέω και κατεβάζω τα χέρια μου μιας και δεν ακούω τίποτα απ'έξω.

Σε κάποια φάση ακούω κάποιον να τρέχει απ'έξω κι από την τρομάρα μου τον τράβηξα από την μπλούζα πιο κοντά μου. Το μόνο φως που υπήρχε στο δωμάτιο ήταν του φεγγαριού που ερχόταν από ένα παραθυράκι και έπεφτε πάνω στα φουντουκί μάτια του τα οποία εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ κοντά στα δικά μου.

𝙵𝚛𝚘𝚖 𝚊 𝚛𝚘𝚋𝚋𝚎𝚛 𝚝𝚘 𝚊 𝚠𝚒𝚣𝚊𝚛𝚍Where stories live. Discover now