Uitgehuwelijkt

Betrapt

Ik dacht even dat hij het was. Gelukkig niet. Het was de schoonmaker. Ik opende de deur en zag dat hij daar niet zat , snel nam ik de benen. Het was nacht. Onveilig. Ik had toch het lef om weg te rennen. Ik kwam uiteindelijk thuis aan. Me telefoon ging over , ik zette ‘m op stil en belde aan. Me moeder deed open en kreeg een glimlach. Haar glimlach verdween toen ze Fouad niet zag. ‘Waar is Fouad?’ Fouad dit en dat. Ik werd er echt gek van. ‘Hij is snel weggereden’ loog ik. Daar kreeg ik me eerste klap. Recht in me gezicht. Ik zag het niet aankomen. ‘Waarom lieg je? Is het normaal geworden. Heb ik je zo opgevoed. Ya Allah help me hieruit’ Ze trok me mee de woonkamer in. Fouad zat daar. Ze gezicht helemaal bezweet. Ik had geluk dat me vader niet thuis was, anders had ik ze gevoeld. ‘Waar was je? Ik zocht je overal’ Me moeder liep de keuken in. Ik keek naar beneden. Ik had ergens diep in me hart een schuldgevoel. Ik liep weg van de woonkamer. Ik werd terug getrokken. ‘Dit keer kom je niet makkelijk mee weg’ Hij bracht het lief over. ‘Raak me niet aan’ zei ik fel. Me moeder kwam erbij staan. ‘Toon eens wat respect tegen over je man. Ik schaam me dood voor jou’ Fouad stond er maar bij , met z’n handen over elkaar. ‘Het spijt me van me actie’ Ik meende het niet. Ik zei het alleen , omdat mijn moeder erbij stond. Hij wou me hand pakken , maar ik sloeg hem weg. ‘Ik zie je morgen weer’ zei hij. Waar sloeg dat op? Moest hij me perse elke dag zien. Dat me ouders dat goedkeurde. Kon hij niet wachten tot na de bruiloft