OKYANUS MAVİSİ (BxB)

8.Bölüm 💙

İyi okumalar 💙

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Ya bizi böyle yakalarlarsa
Kapının ardında sevişirken
Ya bizi böyle gören olursa
Koridorda sessizce öpüşürken

Anamız babamız yok deriz
Evimiz yurdumuz yok deriz

Okyanus, kafeye girdiğinde, canlı müziğin başlamış olduğunu gördü. Bu şarkının burada çalınmasına biraz şaşırmıştı. Herkes bilmiyor olabilirdi gerçi şarkının altında yatan gerçek anlamını. Okyanus, çok iyi biliyordu.

Kendine yine köşeden bir masa seçip oraya oturdu. Gözlerini kafede gezdirdiğinde, mavi saçlı çocuk takıldı gözüne. Öylece ona bakıyordu. Okyanus'un da ona baktığını görünce gülümsedi Aral ve Okyanus'un yanına yürümeye başladı. Kısa sürede masaya gelince, Okyanus boşta duran sandalyeyi gösterdi. Aral selam verdi sandalyeye otururken.

"Selam." dedi yüzündeki gülümsemeyle. Okyanus da hafifçe gülümseyip cevap verdi.

"Selam." dedi ve birkaç dakika suskunluk oldu masada. Sadece çalan şarkının sesi vardı ortamda.

"Nasılsın?" diye sordu Aral dakikalar sonra. Okyanus, bakışlarını Aral'a çevirdi.

"İyi sen?" diye sordu. Öylesine, geçiştirmek için iyi demişti. Aslında bu aralar iyi değildi. Mavi, aklını meşgul ediyordu sürekli. Ne zaman onunla konuşsa, kendini bir değişik hissetmeye başladığını farketmişti. Görmediği birine karşı bir şeyler hissetmek istemese de, bunun olacağını biliyor ve korkuyordu.

"İyiyim ben de." diyen sesle düşüncelerinden sıyrıldı. Aral'a baktığında, onun sahneye baktığını gördü. Okyanus'un bakışları ise, Aral'ın yüzündeydi. Gözleri, yüzünün her noktasını geziyordu. Okyanus, Aral'ın güzel olduğunu farketti. Ilk kez bu kadar çok inceleme fırsatı bulmuştu. Minik burnu çok tatlı duruyordu. Kırmızı yanakları, beyaz teninde sırıtıyor ve bu onu çok sevimli yapıyordu. Dudakları da küçüktü. Çok dolgun değildi. Normal bir şekli vardı. Mavi saçları da çok yakışıyordu beyaz tenine. Gözleri umutla parlıyordu.

Okyanus, gözlerini Aral'dan çekti ve masanın üstünde duran telefonunu eline aldı. Aklına mavi gelmişti. Mesaj atmak istiyordu. Neden bunu istediğini bilmiyordu ama istiyordu işte.

Dört gün önce, ona şans vereceğini söylemişti. Dört gündür de bir sorun yoktu, Mavi'ye ısınmaya bile başlamıştı. Bu yüzden mesaj atabilirdi.

okyanusderin: Selam! yazdı ve mesajı gönderdi. Aynı anda, Aral'ın telefonuna bildirim geldiğinde gözleri Aral'a takıldı. Ama Aral, telefonun sesini duymamış gibiydi. Sahnedeki çocuğu dinliyordu. İş veren olduğu için, performansına bakıyordu. Okyanus ise, meraklanmıştı. Çünkü Mavi hemen cevap verirdi normalde mesajına. Tekrar bir mesaj daha yazıp yolladı.

okyanusderin: Mavi? Orada mısın? yazıp gönderdi ve yine aynı şekilde, Aral'ın telefonundan bildirim geldi. Okyanus, işkillendi ve bir mesaj daha attı. Bu şekilde, her şey daha net olacaktı. Bu kadar tesadüf olamazdı herhalde.

okyanusderin: Müsait değil misin? yazdı ve mesaj iletilince, yine Aral'ın telefonundan bildirim sesi geldi. Okyanus o an farkettiği şeyle, Aral'a baktı. Geçenlerde, Mavi'ye sorduğu soruyu hatırladı. Adını sormuştu ve Mavi ona, 'Sen bana Mavi de.' demişti. 'Okyanus'un Mavisi.'

Okyanus'un gözleri, Aral'ın saçlarına takıldı. Mavi saçlarına... Kalbi heyecanla atarken, oldukça da şaşkındı. Mavi'yi bulmuştu. Mavi yanında oturuyordu!

Böyle bir bulunmayı bekliyor muydunuz? Şahsen ben beklemiyordum yazarken aniden gelişti.

Yorumlarınızı bekliyorum

Sizleri seviyorum 💜