Selametle/Yarı Texting

🐥HÜMEYRA🐤

Selamün Aleyküm Kardeşlerim

Bu bölümü Neslisgkc  Edanurr_ova evreka02 ve aleynaokcu19 'a ithaf ediyorum 💙💚❤️♥️

Bu bölümü İpek'in ağzından dinleyeceğiz.

Yorumlarda buluşalım 😊

İyi okumalar...

Buyrun bölüme♡♡

🐥🐤

"Yenge iyisin de mi? Bi isteğin var mı?"

Memnun hâlde konuşmaya başladım.

"İyiyim Faruk. İkizler amcalarıyla parka gitmek istediler."

Rehnüma ile Ali, amcasına sarıldığında gözlerimi Eymen'ime çevirdim. Yüzündeki gülümsemesi ile bana dönmüştü. Çok güzel bakıyordu. Hafif yanan yanaklarımla gözlerimi ondan zor da olsa çekebilmiştim.

"Amca, kardeşimiz büyüyünce de gideriz de mi?"

Ali'nin heyecanlı konuşmasına Faruk, Ali'nin saçını düzeltiyormuş gibi yapıp konuştu.

"Tabi gideriz. Hele bi doğsun-"

"Evet amca ya. Büyümedi."

Rehnüma'nın atılmasıyla Faruk devam etti.

"Aynen büyümediler. Uyuyup duruyor hanımefendi. Bi amcama görünüyüm, ablama-abime görünüyüm yok."

İkizler başlarını hızlı bir şekilde salladığında Eymen'imin sesini duydum. Gülmemek için dudağımı ısırıyordum.

"Faruk... Hadi geç olmadan gidin."

Hafif uyarı barındıran sesiyle gülümsedim. Benim gibi gülmemek için kendini tuttuğunu anlamıştım. Amcalarının heyecanı ikizlere geçmişti sanki. Faruk, ikizlerin kardeşi geleceği haberini duyduğunda ikizlerin haberi gibi aynı sevinçle karşılık vermişti. Bu sefer destekçileri de vardı. Rehnüma ile Ali...

"Tamam abi, biz gidiyoruz. Yengeme iyi bak."

Faruk, abisini taklit etmesiyle gözlerim eşime gitmişti. Sahte kızgınlıkla Faruk'a bakıyordu. Memnun hâlde konuştu.

"Allah'a emanet olun, Faruk."

"Siz de."

Faruk, ikizlerin elinden tutmuş hâlde ellerini kaldırmıştı. Yüzleri bize bakmıyorken kocaman gülümsedim.

Doğumum yaklaştığı için Eymen'im izinliydi. Her ihtimale karşı yanımdan ayrılmıyordu. Onun hakkını nasıl öderim, bilemiyorum.

Kapıyı kapattıktan sonra eşime döndüm. Gülümsüyordu. Aramızdaki mesafeyi kapatıp kollarını belime sardığında başımı göğsüne yasladım. Onun yanında huzurlu hissediyorum kendimi. Canım eşim...

...

"Biraz daha mı yakın olsa."

Gözlerimi beşikten ayıramazken Eymen'imin sesiyle başımı kaldırdım.

"Yaklaştırayım mı?"

Dağılmış saçlarını ve yorgun yüzünü görmemle mahcup hâlde dudağımı araladım.

"Böyle kalsın, Eymen'im."

Gözlerimi zorlukla beşikten çekip yavaşça yatağa doğru ilerledikten sonra destek alarak yatağın üzerine oturdum. Yanımda hissettiğim hareketlilikle başımı kaldırdım. Yanıma oturmuştu.