Reska's POV
It's been 6 years nakong nililigawan ni Shawn. Ghaaad! I didn't notice he's a patient guy. Hinihintay nya talaga yun sagot ko. Hinahayaan nya akong mag-isip kung dapat ko ba syang sagutin. Now I know what I have to do.
*Calling Shawn*
Sakto tumawag sya. Sinagot ko naman agad.
"Hey.. I'm just wondering nakapag isip-isip ka na ba?"-seryosong tanong nya.
"Ahm. Yes. Pumunta ka sa meeting place natin at sasabihin ko na sayo yung sagot ko."-I answered in a serious tone also.
Di na sya nagsalita at pinatay nya nalang yung phone.
Pagdating ko, nandun nga sya. Our meeting place is infront of my Workplace. Sa tapat sya ng pinagtatrabahuhan ko. Pagdating talaga sa mga ganitong bagay maasahan syang dumating kaagad. Never nya akong pinaasa.
Nilapitan ko na sya agad at inayang maglakad.
"Hey.. About your answer.. Does it going hurt me a lot?"-tanong nya.
Siguro ang iniisip neto. HINDI ang sagot ko.
"Hmm. Yeah."-pagtitrip ko.
Bigla syang nanahimik at sumabay lang sa paglalakad ko.
"Uhh. Shawn, my answer is...... YES!"-I said proudly.
Aba, di kumibo? Hahaha.
"Hey!"-tawag ko sakanya.
"Huh? What?"
"I said, my answer is YES!"-masaya kong sabi.
He was shocked! O,O ganyan yung histura nya oh? Hahaha. Late reaction din sya!
"R-Really?"-tanong nya.
"Yes. Aren't you happy?"-tanong ko.
"I'm not happy.. I'm very very very happy! Salamat at binigyan mo ko ng chance. Para patunayan na mahal kita."-then he kissed me on the cheeks.
>///////////////< namula talaga yung mukha ko nung hinalikan nya ko! The heck. Di manlang nagpasabe! Nabigla ako..
We we're so happy that day, lalo na sya.. Pero bakit parang may empty space paren sa puso ko?
----------------------------------------------------
UPDate Lengs!
