Operation Merthur

4

"Lancelot, buna hazır mısın?"  Grup, cephaneliğe açılan kapının arkasına saklanırken Gwaine sordu.

"Merlin'e, Arthur'a karşı hisleri olup olmadığını kurnazca sormam gerekiyor. Çok zor olmamalı," dedi Lancelot gergin bir gülümsemeyle, "bunu neden yapanın sen olmadığını tekrar söyle bana?"

"Çünkü sana daha çok güveniyor. Şimdi git!"  Gwaine, Lancelot'u odaya itti.

Şövalye sendeledi ve Merlin'e yaklaşmadan önce omzunun üzerinden bir bakış fırlattı.Hizmetçi bir sıraya oturmuş, kendi kendine mırıldanırken prensin zırhını parlatıyordu.Lancelot arkadaşına gülümseyerek yanına oturdu.

"Arthur yine ahmak mı oldu?"  diye sordu.

Merlin gülümsedi, "ne zaman değil?"

Lancelot güldü, "Bu doğru. Bugün nasılsın?"

"Arthur'un ahırlarını boşalttıktan sonra yorulmuş olmam dışında iyiyim."

"Bu iyi..."

Garip bir sessizlik oluştu.Merlin dikkatini tekrar işine çevirdi.  Lancelot kapıya doğru yuvarlak masanın diğer sövalyelerine endişeli bir bakış attı, ancak gruptan birkaç yardımcı başparmak kalktı.Lancelot iç çekti.  Şimdi ne yapacaktı?

Merlin, "Gwen'le aranız nasıl?"  diye sordu.

Lancelot bir nefes verdi.Tanrıya şükür.  "İşler harika.Birlikte mutluyuz."

Merlin gülümsedi, "Bunu duymak güzel. Gwen harika bir kadın ve kesinlikle senin gibi birini hak ediyor."

Lancelot da gülümsedi, "Öyle.Onu benimle tanıştırdığın için sana teşekkür etmeliyim."

Merlin kıkırdadı, "Pek bir şey yapmadım."

"Saçmalık. Biliyor musun, sen de bir an önce birini bulmalısın. Senin de hoşlandığın biri var mı?"

Merlin anında kızardı.Elindeki pauldrona baktı ve bir lekeyi ovalamakla yakından ilgileniyor gibi görünüyordu."Hayır, öyle biri yok," diye gergin bir kahkaha attı, "Hoşlandığım birini bulamadım."

Lancelot bilerek kaşını kaldırdı.  "Oh? Kimse yok mu diyorsun?"

"Evet, kimse yok."

"Öyle görünmüyor," Lancelot Merlin'in omzunu nazikçe dürttü, "Hadi. Bana güvenebilirsin. Yargılamayacağım."

Merlin eskisinden daha da çok kızardı.  "Söylemeyeceğine söz veriyor musun?"  diye sakin bir sesle sordu.

"Söz veriyorum."

Merlin derin bir nefes almadan önce etrafta kimsenin olmadığından emin olmak için etrafına bakındı.  "Ben...  ben birinden..."

Lancelot beklentiyle eğildi.

"Ben... Arthur'u seviyorum."

"Evet!"  Gwaine'in sesi, şövalyeler onu çabucak koridordan aşağı çekmeden önce sessizce odanın içinde yankılanmıştı.

Merlin hemen başını kapıya doğru çevirdi.Yavaşça ayağa kalkarken yüzü her zamankinden daha da solgundu.  "Neydi o?"  diye sordu, kapıya doğru ilerleyerek.

Lancelot boğazındaki yumruyu yutarak,  "Ne neydi?"  diye cahil numarası yaparak sordu.

"Bu ses.Sanki orada biri varmış gibiydi," dedi Merlin, gözleri şüpheyle kapıya doğru kısıldı.

"Hiçbir şey duymadım."

Kapıyı açtığında Merlin kaşlarını çattı ve orada kimseyi bulamadı.İçini çekip kapattı.  "Sanırım benim hayal gücümdü."

Lancelot rahat bir nefes verdi.  "Evet. Sadece bu olmalı."

Merhaba, nasılsınız? Keyifli okumalar.💕 Geç oldu biraz sadece oy gelmesini bekledim diye, oy vermeyi unutmayın lütfen. Öptüm