The Only Girl In Section Valmer (SCHOOL SERIES 1) (ON GOING)

CHAPTER 8

Hinawakan nya yung kamay ko ayaw nya kong paalisin , pero pano ako makakahingi ng tulong kung hinde ako aales

"Lola hold on pleeaass i call for help plsss lola don't close your eyes" humahagulgol nako sa iyak d ko alam gagawin ko nagsisimula nakong manginig

" a-a-po , your s-uch a b-eautiful ang-el " she said while rubbing my cheek ,
"Lola plsss hold on don't leave me alone " i cry and cry hanggang maubos ang aking mga luha pero walang ng yayare patuloy lng silang na tulo , ang sakit isipin na yung taong nagalaga at nag paramdam ng pagmamahal sayo ay nasa bisig mo at duguan hinahabol ang hininga

" a-apo ma-ki-nig ka saa-kin , dba saab-e ko sayo wa-g kang papasok sa p-intong iyan" sabi niya nanatili siyang naktitig saaken para minimimorya nya ang bawat ditalye ng aking muka , tumango la mang ako bilang sagot

"Gusto ko pu-masok ka dya-n at ala-min mo ku-ng ano ang iyong ta-dhana " tuloy nya pa

"Lola pano kayo kaylangan nyong madala sa hospital , lola wag kayong pipikit ha nandto ako" iyak lng ako ng iyak na tila magagamot ang sugat ng lola ko sa iyak ko pero hinde walang ng yayare ang pinakamamahal kong lola nahihirapan na sha " mahal na mahal kita apo ko"

"Aghhhhhhhh" sumigaw siya yun ang hule ang hule nya hininga ang huli nyang ngiti ang huli nyang salita iniwan nya nako iniwan nako ng lola ko

Umiyak lng ako na umiyak yakap yakap ang pinakamamahal kong lola , pano na ang lola ko pinatay nila ang lola ko!!!

Nag uumpisa na mamuo ang galit sa puso ko iniisip kung pano sila papatayin sila silang lahat lahat ng nagpahirap sa lola ko sa pumatay sa kaawaawang matanda na walang ginawa kung hinde mahalin ako!

Dahil alam kong walang mangyayari kung iiyak ako ibinaba ko ang lola ko at tumakbo sa kwarto kinuha ko ang unan ko at ang pabirito kong kumot kinuha ko den ang platic na bulaklak na nakalagay sa gilid naaking silid , kahit man lang dto mabigyan ko sa ng komportableng higaan habang tumatawag ako ng tulong

Pagkatapos kong ayusin ang lola ko hinalikan ko siya sa noo , wala ng luha na tumutulo sa aking mga mata tilay sila ay napagod na , tinakpan ko ang labi ng aking lola kinantahan sha ng paburito kong kanta matapos non ay tumayo nako kukunin kona sana ang telepono ng maalala kong sinabi ng aking lola

Pumasok ako sa itim na pintuan ,sa silid na kahit sino ay hinde maaring pumasok bukod kay lola unti unti kong binuksan ang kwarto tumambad saakin ang malinis at madilim na kwarto , muka itong alagang alag dahil walang alikabok dto

silence enveloped the whole room, only the dancing trees could be heard from outside, it was far from the city my grandmother chose to live in a quiet environment rather than a noisy environment. mixing the darkness and light indication that the night is beginning, I waited for the moon to rise, I want the moon to serve as my light in this room. When the moon came out its light penetrated, there I saw inside the room pictures of our family, but there was one that caught of my eye, a picture of a little girl with a serious face while holding in her left hand a katana long and sharp katana lying on the floor but stained with blood dripping from the girl's hand, and to its left a a headless doll. I slowly raised my eyes to see its face, but it was as if I had lit a candle in what I saw, the picture of the girl was me I was the child in the picture now I remembered the doll I was holding in that picture, that's what was given that my grandfather before he lost his life my favorite toy, they said saaken that my grandfather died in a war I thought then he was a soldier so he died with a bullet wound to the body.