Safir(+18)

35.Bölüm

Merhaba,

Yeni bölümle karşınızdayım.

Bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen,

Hepsi benim ilham kaynağım.

‼️

Ne kadar fazla,o kadar çabuk.

2,6k vote?

4k yorum?

Yorumlar benim için altın değerinde❤️

‼️

❤️

•

|Yeşil elma|

•

❤️

"Ne!"

Tony o da şaşırmış gibi yüzüme baktı. Sonra ise karşıda ki duvara bakıp birkaç saniye bekledi. Düzgünce doğruldum ve ona baktım.

"Tony?"

Gözleri yavaşça bana döndü ve derin ama titrek bir nefes bıraktı.

"Safir..cevabın farklı olur sanıyordum."

Gözlerimi kırpıştırdım.

"Bunun senin cevabınla ne alakası var ki?"

Dizlerini kendine doğru çekti ve dirseklerini dizine yaslayıp saçlarını karıştırdı.

"Sadece..şimdilik seni rahatlatmak istedim... sen onlar için direnirsin sanıyordum ve bir süre daha baskı olmadan mutlu ol istedim."

Söylediği şeylere karşılık ne diyeceğimi bilemezken onun gibi oturdum. Kollarımı dizlerime sararken alnımı da bastırdım.

"Tony, onları bırakmak istemiyorum ancak kısa bir sürede olsa senin rahat olmanı istedim."

İkimizin de cevapları tam tersi olacakken birbirimizin duyguları için böylece çocuksu bir harekete başvurmak sanırım sadece.. birbirini seven iki insanın yapabileceği bir şeydi.

Tony'in düşüncesi ne kadar beni kaybetmemek üzerine kurulu olsa da benim belki de birkaç saat sürecek mutluluğum için yalan söylemeyi seçmişti.

Benimde aynı şekilde düşünce tarzım şu anda mantıksız gelirken yutkundum. Sonuç olarak en fazla birkaç gün sürecekti mutluluğumuz ve ikimizde birbirimize söylediğimiz o aptal kandırmacalar ile yüzümüze gülsekte içimiz kan ağlayacaktı.

Yani Tony onları bırakmak istiyordu. Ne demişti? Onları istemediğimi düşünmeni istemedim mi? Bu aslında onları sevebileceği anlamına mı geliyordu?

Kafamı dizimden kaldırmadan başımı eğdiğim için daha çok akan burnumu çektim. Tony'in aslında sanırım hep beni seçeceğini biliyordum ancak kendi düşüncelerimi yokladım.

Bizim yüzümüzden hayata dair ilk adınlarını atan iki küçük canlıya nasıl kıyabilirdim? Nasıl hiçbir şey yok gibi onları bırakabilirdim?

Bırakmasam? Hamileliğimi bir şekilde halletsem bile doğumda olan tehlike sağlıklı bir kadında bile çok fazla. Eğer bana gerçekten bir şey olursa Tony küçük bebeklerimize bakar mıydı? Aslında bakacağına eminim ancak Tony onları sever miydi ki?

Onları suçlu görür müydü?

Bütün bu ihtimaller birleşince onların kalmasına karar vermek belki de yapacağımız en mantıksız şey olurdu ancak içimde nedenini bilmediğim bir huzur da vardı. Bu bir his miydi? Geleceğin hissi? İki bebeğimin de benim de sağlıklı olacağımıza dair bir iz miydi?