Cassandrila: When The Moon Will Be Beautiful Again?

29- Emotions Lira, Emotions.

Still, 19 days to go until the dandelion fade away

     

             |•Cassandrila's POV•|

Nasa Licht Palace na kami ngayon. All eyes on me, nag tataka siguro sila kung bakit ako lang sa Ro squad ang nandito. Puno ng dugo ang buong katawan ko, puro putik at dumi na din ang damit ko. I looked like a mess. Well, my whole life is a mess.

I am walking at the back of a line of all the 777 grim reapers. Sa puwestong ito ay mas makikita ko kaagad kung sino ang mawawala at sino ang hindi. Ang nasa unahan naman ng pila ay ang twin swords ni Captain Kai na naka paekis.

I looked like a mischievous girl without my emotions. Well, I don't have my emotions right now, I turned it off. I hate seeing myself cry while I am here, in front of everybody. Who the hell want that?

Sa tabi ko naman nakalutang ang iba pang mga sandata ng buong Ro Squad. It's a promis that needed to be fulfilled. Sabi ni Captain Kai noon na kung sino man ang mamatay saamin, ay kailangang iwan ang sandata. In that case, their body nay not be here, but their fighting buddy is.

Natigilan ako sa pag lalakad nang tumigil ang lahat ng mga Grim Reapers. Agad na lumipad ako papunta sa harapan, Master Israel was in there.

Agad akong nag bigay galang, nang makarating ako kay Master Israel. Tumingin lang saakin si Master Israel at walang sinabi. Pag tapos noon ay, ibinaling na niya ang tingin muli sa mga Grim Reapers.

"Reapers, follow me." Seryosong saad ni Master Israel.

Bago pa umalis si Master Israel ay, hinalikan muna niya ng bahagya ang sandata ni Captain Kai. Paraan namin iyon para mag pakita ng pakikiramay.

Hindi ko pinansin ang lahat ng mga Licht na bumabati saakin. I still can't process anything that is happening right now.

Kasabay ng paglakad ko, ay ang tunog na nagagawa ng mga sandatang bitbit ko.

Agad na akong nag lakad papunta sa task makers area. Pag dating ko doon, nagulat din sila sa nakita nila.

Normal na sa mga task makers na makita kami na magugulo ang itsura, lalo na tuwing malayo abg nilalakbay. Minsan nga, umuwi pa kami noon na basang basa. 

Pero ngayon, iba na ngayon. I got home like a mess, without anyone around. Without any person joking around, eating some foods, or anything. It's just me. No one else.

Agad akong nag lakad papunta sa opisina ni Master Quiad. Kumatok muna ako, at nag kusa nang bumakas ang pintuan.

"Captain Kai, my freshly brewed wine is here—" Master Juan froze up and look at me.

Kinakabahan na pinag masdan ni Master Juan ang lahat ng mga sandata na lumulutang sa paligid ko. 

Napahawak sa sarili niyang bibig sa gulat si Master Quiad. "O-Oh my— G-God. Oh—" Humugot muna siya ng malalim na hininga.

Kinakabahang tinitigan niya ako, at binigyan ako ng awang awang tingin. "Cassandrila." Malungkot na saad niya.

Itinuro niya ang upuan malapit sa lamesa niya. Okay, now I need to sit.

Umiling iling lang ako sakaniya. "I can't sit up with this weight, Master." Seryosong saad ko, habang tinuturo ang mga sandata sa tabi ko.