လွှတ်ချခွင့်မရှိ(complete)

ep13💌

ထုံစံအတိုင် ဟန်ဆောင်ကောင်းလွန်းတဲ့ hyungက ညကအရက်မူးသမားလေး မဟုတ်သလို အခုကျွန်တော့် appaနဲ့မနက်စာစားနေလေရဲ့။

ကျွန်တော်စားပွဲဝိုင်ထဲ ဝင်တော့်appaက စားလို့တောင် ပြီးပီ

"ငါအလုပ်သွားတော့်မယ်နော်......"

"ဟုတ်ကဲ့ Appa"

Appaထွက်သွားတော့် ကျွန်တော် hyungကိုကြည့်မိသည်။

coffeeကိုသာ ငုတ်သောက်နေ၏ ။နို့ဆီးတွေ ထည့်ထားတယ်ထင်ရဲ့။ coffeeဆို ခါးခါးပဲသောက်တတ်တဲ့ hyungက ကျွန်တော့်ကိုစိတ်နာလို့ ဒီလိုတွေသောက်နေတာလား။

ကျွန်တော့်ငေကြည့်နေသည့် မျက်နှာလှလှလေးက ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လား၏ ပြီနောက် စာပွဲဝိုင်ကထွက်သွားကာ ပန်းကန်သွားဆေးနေရဲ့။

ကျော်ပြင်လေးကို ကြည့်ရင် ကျွန်တော့် ရင်ထဲပြည့်ကျပ်လာရသည်။ကျွန်တော့် အတွက်ကြောင့် hyungကိုယ် hyungငြှင်းဆဲနေရတာ
hyungမပင်ပန်းဘူးလား အတိတ်မေ့ ချင်ယောင်ဆောင်ရတာရော မပင်ပန်းဘူးလား။

ပန်ကန်ဆေးနေတဲ့ hyungကျော် ပြင်ငယ်လေးကို အနောက်ကဖက်လိုက်တော့် တုန်တတ်သွားတဲ့ ကိုယ်ငယ်လေးနှင့်အတူ" မင်း ဘာလုပ်တာလဲ "ဟူသောအသံ‌ဆူးဆူးလေးပါထွက်လားသည်။

"ကိုယ့် သတိုသားကို ကိုယ်ဖက်တာ ဘာဖြစ်လဲ"

"မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ချာတိတ် မင်းကိုငါမသိဘူး ငါတို့ကသူစိမ်းတွေလေ ဘေဖယ်"

ကျွန်တော့်အနောက်က တိုင်းဖက်ထားလို့ အနေရခက်စွာ ရုန်းနေတဲ့ ကိုယ်ငယ်လေးကို တင်းတင်း ဆွဲဖက်လိုက်ရင်

"လိမ်တာ"

"ဟင်..."

Hyung ကိုယ်ငယ်လေးကို ကျွန်တော့်ဘက် ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ

"Hyungအတိတ်မေ့နေတယ်ဆိုတာ လိမ်နေတာလို့"

Hyungမျက်လုံးတွေကို သေချာကြည့်ရင် ပြောတော့် မျက်နှာလွှဲသွားတဲ့ လူသားလေး

"မင်းကိုဘယ်သူက ပြောလဲ ငါကလိမ်နေတယ်ဆိုပြီး"

ကျွန်တော့်မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ တစ်ဖက်နံရံကိုသာကြည့် ရင်ပြောနေသည်