မိုးစက္ငယ္တို႔သည္ အိမ္ေဟာင္းေလး၏ တံစက္ၿမိတ္မွေျမျပင္ေပၚသို႔ တေတာက္ေတာက္ႏွင့္ခုန္ဆင္းလို႔ေနၾကသည္။မိုးစဲတာကိုေစာင့္ရင္း အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေတြေတြေလးေငးေနသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္း႐ွိသည္။ထိုေကာင္ေလး၏မ်က္ႏွာမွာ ဝမ္းနည္းရိပ္တို႔ေျပးေနေသာ္ျငား ခဏအၾကာမွာပင္ ႐ႊင္လန္းလို႔လာသည္။အေၾကာင္းက သူတို႔အိမ္ေ႐ွ႕ ထိုးရပ္လာသည့္ စက္ဘီးေလးေၾကာင့္သာ။
မိုးသားတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနရာမွထလို႔ ထိုစက္ဘီးေလးဆီ အေျပးသြားလိုက္သည္။စဲသြားသည့္ မိုးမ်ားဟာ မတိတ္ေသးေသာ္ျငား ရပ္တန္႔၍လည္းမသြားေပ။
"ဒီအပတ္ေနာက္က်တယ္ေနာ္...ကြၽန္ေတာ္မေန႔ကေတာင္ အစ္ကို႔ကိုေစာင့္ေနေသးတယ္"
မိုးသား၏စကားကိုၾကားေတာ့ ထိုလူဟာ အသိမွတ္ျပဳသည့္ဟန္ ေခါင္းအသာညႇိမ့္ၿပီးျပန္ေျပာလာခဲ့သည္။
"အင္း...ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုမေန႔ကအလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနတာနဲ႔လာပို႔ဖို႔ ေမ့သြားတာ"
ထိုလူကေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ မိုးသားလက္ထဲသို႔ ခပ္လတ္လတ္အိတ္ေလးတစ္လုံး ထည့္ေပးလာသည္။
"အာ့ဆို အစ္ကို႔ကိုခြင့္ျပဳဦးေနာ္"
"ဟုတ္ အစ္ကို ေနာက္အပတ္မွေတြ႕မယ္"
မိုးဖြဲဖြဲႏွင့္ ႐ႊံ႕ထူေနေသာလမ္းထဲ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နင္းသြားရသည့္ စက္ဘီးေလးအား ဂ႐ုထားမေနေတာ့ဘဲ မိုးသားအိမ္ထဲအေျပးျပန္ဝင္လာလိုက္သည္။ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာခုံေလးေပၚ ေသခ်ာဝင္ထိုင္လို႔ အိတ္ေလးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ေ႐ႊေရာင္ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္အတူ စာအိတ္ငယ္ေလးလည္းပါေသးသည္။စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ စာအိတ္ေလးကိုဖြင့္လို႔ ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
'အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို အဲ့မွာေအးေနေလာက္ေရာေပါ့။အေႏြးထည္ဝတ္ဖို႔ ေမ့ေနျပန္ၿပီမလား ေနာက္ဆိုမေမ့ေစနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္။ေနာက္ၿပီး ငါ ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းထည့္ေပးထားတယ္။အျပင္သြားရင္လည္း ယူသြားဖို႔မေမ့နဲ႔ဦး။ေတာ္ၾကာမိုးမိလို႔ ဖ်ားေနမွ ဒုကၡေရာက္မယ္။အလုပ္ေတြလည္းအရမ္းမလုပ္နဲ႔။နားနားေနေနလည္း ေနဦး။ဒီေလာက္ပဲေျပာေတာ့မယ္ေနာ္။ကိုယ္ကိုယ့္ကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ ဟုတ္ၿပီလား'
YOU ARE READING
Umbrella
RomanceZawgyi တကယ္ေတာ့ မိုးသားေတြဆိုတာ တိမ္တိုက္တိမ္ေဆာင္ေတြနဲ႔သာ အလိုက္ဖက္ဆုံးေလ။ ေကာင္းကင္ဆိုတာကလည္း သူတို႔အတြက္ပါရမီျဖည့္ဖက္သက္သက္ပဲမလား။အဲ့တာမ်ား ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမိေသးတာလဲ။ အင္း...ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာလဲ ဆို ကြၽန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္တာ သူ႕ရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈပ...
