Germangie - Verborgen kind

Chapter 18

Angie pov.
Ik werd wakker van 2 stemmen. De dokter en German. Ik keek mijn kamer rond. Violetta was er ook. Toen ze zag dat ik wakker was kwam ze naar me toe en ik gaf haar een knuffel. "Hey meis alles goed?" Ze knikte en ik zag German mijn kant op kijken. Er was iets verandert aan hem. Zou het komen omdat ik hem gisteren heb weggestuurd? Of omdat hij nu weet dat ik zijn gesprek had gehoord met een vrouw. Waarschijnlijk zijn ex.

"Okee als u zorgt dat ze haar medicijnen iedere dag inneemt en dat ze eet volgens haar dieet, kan ze morgen mee naar huis. Ze krijgt wel nog iedere week gesprekken met haar psychiator maar dat hoeft niet in het ziekenhuis te zijn."

"Angie je mag morgen weer naar huis!" Riep Violetta vrolijk. Ik glimlachte naar haar maar ik was niet zo vrolijk. Ik volede me zwak. Ik moest weer aankomen van de dokter. German zei niets meer tegen me. Ik voelde me zo alleen. Waarom kon ik nou niet iemand vinden die echt van me houdt?

De volgende dag kwamen Violetta en German me ophalen.
Ik stond op en nadat ik al mijn spullen had gepakt, liep ik met ze mee. Eerst ging het prima maar op de helft van de gang werd ik moe. German zag het en gaf de spullen aan Violetta en tilde me op. Hij hield me vast en draagde me naar de auto. "Sorry dat ik zo zwaar ben..." ik sloeg mijn ogen neer en keek naar mijn handen. "Je bent helemaal niet zwaar Angie!" Hij meende het echt.

Toen we bij de auto aankwamen zette German me erin. Violetta ging naast me zitten en German reed naar huis. Het was best stil in de auto.

Toen we thuis waren hielp German me naar de bank. Toen ik erop zat kwamen Olga en Lizzy uit de keuken. "Mama waar was je?" Lizzy sprong op mijn schoot. "Hey lieverd, ik was even weg maar nu ben ik er weer. Heb je het leuk gehad?" "Ja we hebben een taart gemaakt." Olga had een dienblad met stukjes chocolade taart en limonade mee genomen. Ik had geen honger.

German pov.
Angie was weer thuis. We zaten met zn alle op de bank. Roberto en Lucia ook. Lizzy was vrolijk aan het praten. Olga deelde de taart uit. Angie zat naar haar stuk te staren. "Angie" zei ik. Ze keek me aan. "Het is eetbaar hoor" ze keek me gekwetst aan en Lucia moest lachen. "Vind je het niet lekker mama?" Vroeg Lizzy verdrietig. "Jawel hoor" en ze nam een hap.

Uiteindelijk had iedereen zijn taart op. Angie stond op. "Wat ga je doen?" Vroeg ik. De dokter zei dat ik haar goed in de gaten moest houden. "Naar het toilet." Ik keek haar doordringend aan. "Wat?! Ik moest gewoon naar het toilet. Mag dat niet?" Zei ze boos. "Jawel." Ze draaide zich om en liep weg. "Nou nou, wat een gezellig mens." Zei Lucia op een sarcastische toon. "Gezelliger dan jou" bitste Violetta. "He laten we het gezellig houden."