ပုံပြင်မဟုတ်သော ပုံပြင်တစ်ပုဒ်

Zawgyi

ပဲရစ္ၿမိဳ႕သည္ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦးမ်ား၊ သမိုင္းဝင္ေနရာမ်ား၊ decoration လွပေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမ်ားႏွင့္ fashion ေရစီးေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ကမၻာေပၚရွိ လွပေသာၿမိဳ႕မ်ားတြင္တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည္။ ပဲရစ္ဟုေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ Eiffle tower ကေတာ့ မပါမျဖစ္ အထင္ကရေနရာတစ္ခုပင္။
ပဲရစ္​၏နာမည္ႀကီးလမ္းေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္သည့္ Rue Des Barres လမ္းမထက္တြင္ Park Jimin ဟုအမည္ရသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ အိတ္တစ္အိတ္ကိုေဘးတေစာင္းလြယ္ထားကာ ကင္မရာတစ္လုံးျဖင့္ သူသေဘာက်သမၽွ ရွူခင္းတို႔ကိုမွတ္တမ္းယူလ်က္ရွိသည္။

ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သူ႔ရဲ့အဖိုးျဖစ္သူထံမွ ပဲရစ္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းႏွင့္ အက္သလိၿမိဳ႕အေၾကာင္းကို ပုံျပင္သဖြယ္အျမဲတမ္းၾကားခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပဲရစ္ဟာ သူအသြားခ်င္ဆုံးနိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။
Jimin သည္ လြတ္လပ္မွုကိုသိပ္သေဘာက်သူျဖစ္သည္။ သူ႔အဖိုးကဲ့သို႔ပင္ နိုင္ငံရပ္ျခားေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္စူးစမ္းလိုစိတ္ အျပည့္ရွိသည္။

ေလၽွာက္ပတ္ၾကည့္ေနရင္း ဗိုက္ဆာလာတာေၾကာင့္ ေန႔လည္စာကို Café de Flore မွာဝင္စားျဖစ္သည္။
ထိုဆိုင္ေလးသည္ ပဲရစ္မွာရွိသည့္ cafe မ်ားအနက္ ေရွးအက်ဆုံးလဲျဖစ္သည္။ ေန႔လည္စာစားေနရင္းႏွင့္ပင္ အျခားသူမ်ား​၏လုပ္ရွားမွုပုံရိပ္တခ်ိဳ႕ကိုလဲ ကင္မရာေလးျဖင့္မွတ္တမ္းယူရန္လဲမေမ့ေပ။

ညေနေစာင္းေတာ့ Eiffle tower ေရွ႕ရွိ ျမက္ခင္းျပင္တြင္ထိုင္ကာ Eiffle tower ရဲ့အလွကိုၾကည့္ရွုခံစားရင္း သူ႔အဖိုးရဲ့ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကေလးကို ဖြင့္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
သူ႔အဖိုးဟာ အက္သလိၿမိဳ႕သားျဖစ္သည္။ အက္သလိၿမိဳ႕ကို သူအျမဲတမ္းျပန္သြားခ်င္ခဲ့သည္ဟုလဲ ေျပာေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ျငား ထိုအက္သလိၿမိဳ႕သည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအတြင္းမွာ စစ္ေဘးေၾကာင့္တစ္ၿမိဳ႕လုံး အစအနေပ်ာက္ခဲ့ရသည္။
Jimin သည္ အက္သလိၿမိဳ႕တည္ရွိခဲ့ရာေနရာဆီသို႔ သြားေရာက္ခ်င္ခဲ့သည္။

。。。。。。。。。。。。

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္အေစာတြင္ ဂ်ီမင္သည္ ခရီးေဆာင္ေသတၱာအေသးတစ္လုံး၊ သူလြယ္ေနက်လြယ္အိတ္တစ္လုံးႏွင့္ ကင္မရာတို႔ကိုယူကာ ငွားထားေသာကားျဖင့္ ပဲရစ္ၿမိဳ႕မွ မိုင္(၃၅၀)ေက်ာ္ကြာေဝးေသာ အက္သလိၿမိဳ႕ရွိရာဆီသို႔ ေမာင္းႏွင္ခဲ့သည္။ ေရဒီယိုမွလာေသာ ေတးသီခ်င္းမ်ားကိုလိုက္ကာညည္းရင္း တစ္ကိုယ္ေတာ္ခရီးထြက္ရသည္ကို ဂ်ီမင္အဖို႔အေတာ္ပင္ႏွစ္ၿခိဳက္လို႔ေနသည္။