Herkese merhaba!
Nasılsınız?
Sarsıcı bir bölümle sizleyim.
Bölüm şarkısı: Şekersiz, olsan yanımda
*
Yoldayım, ağaç dallarının rüzgarla savrulan seslerini duyuyorum. Yol uzun, yol bitmiyor. Soluksuz kaldığımı hissediyorum ama yol bitmiyor.
Yolun sonunda bir kurabiye kafesi görüyorum, kapısının önünde bir araba. Range Rover. Çağatay'ın arabası. Adımlarım hızla o kafeye doğru ilerliyor, nefesim güçleşiyor. Onu görmeye hazır mıyım? Kafam her şey bölük pörçük. Neler olduğunu hatırlamıyorum? Sanki içimde başka biri var. Sanki ben başka biriyim. Yürüyorum ama adım atan ben değilim gibi.
Ağır ağır yutkundum ve kafeye girdim. Tam o sırada Çağatay kafeden çıkıyordu çarpışmamız sonucu elindeki kahve üzerime döküldüğünde: "İyi misiniz hanım efendi?" demesiyle şaşkınlıkla ona baktım. Şu an sıcak kahve dökülmesinde değildim. Hanım efendi mi demişti?
"Çağatay?" dedim şaşkınlıkla, yüzü şaşkın bir ifadedeydi.
"Esen Hanım?" dedi tanımaya çalışır gibi.
"Çağatay saçmalama!" dedim şokla ona bakarak. "Esen Hanım mı?" dedim şokla. Ne diyordu bu çocuk?
Ellerim titremeye başladı, vücudum sarsıldığında düşmemek için Çağatay'a tutundum. Kafenin içerisine çekti beni. Sandalyelerden birine oturttu.
"Su alır mısınız?" dediğinde hızla başımı salladım. Çağatay beni tanımıyordu! Hızla telefonu çıkarıp Hande'yi aradım.
"Hande Çağatay beni tanımıyor?" dedim şokla.
"Çağatay kim Güzeşte'm?" dedi Hande, "Çağan'ı mı diyorsun?"
"Ne?"
"Çağan işte eski sevgilin, ondan bahsetmiyor musunu?"
"Ne?"
"Ne oluyor?"
"Şaka, şaka ya şaka."
"Ne şakası? Bak yeni evlendi aşamadığını biliyorum ama Çağatay yeni konuştuğun biri mi?" diye sıraladı.
"Ben Çağan'ı tanımıyorum ama." dedim telefon elimden düştü ellerim başıma gittiğinde. Dünyamda başıma yıkılmıştı. Mezarlıktan sonrasında ben Çağatay'ı bir daha görmemiştim. Anılar hafızama doluştu.
"İyi misiniz?" diyerek elimi tutan Çağatay'a baktım. Ve kafamı iki yana salladım.
"Psikiyatriye götürür müsün beni?"
**
Nefesleri bırakın.
Kemerleri takın çünkü daha yeni başladım.
KAMU SEDANG MEMBACA
GÜZEŞTE || YARI TEXTİNG
Fiksi RemajaGüzeşte: Kafamda öyle güzeldin ki, sana bile anlatmaya kıyamadım ben. Güzeşte: Seni sana bile anlatamadım ben, içime anlattım. Taştım seninle. Bir baktım ki her şey sen oldun. Güzeşte: Tek bir gün gözlerine korkmadan bakmak için, her şeyi verirdim...
