(Cinsellik içerir.+18)
@bestnoodleof : Mai,
@bestnoodleof : noodle'dan çok kimseyi sevmezdim ben.
@bestnoodleof : sonra, Galatasaray'a yırtık dondan çıkarak transfer olan Falcao gibi girdin hayatıma,
@bestnoodleof : ama şimdi ben niye sen ve noo...
Oy ve yorum sayısı gerçekten çok az, eğer oylamadığınız bölümler varsa bölümü okuduktan sonra oylayabilir misiniz?
Bölüm sonunda bayılmazsanız görüşelim :d
Instagram hesabımı takip etmeyi de unutmayınn @/mellikegvnc
Bölümde dinlemeniz iyi olur: Duman-Haberin Yok Ölüyorum Duman-Bal Duman-Beni Yak Kendini Yak
🍃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüm anı. Belki de saniyeler süren bir çığlık ya da sessizlik. Belki son nefes, ya da ilk yara.
Ölüm, belki de bir ip üstünde yürürken düşmek; arabalarla dolu bir yolun ortasına oturup ağlamaktı. Ölüm neydi bilmiyordum, intihar süsü verilmiş dört harf iki hecelik bir kelime mi, yoksa birini yaşatmak için verilen son nefes miydi?
Siyah, ben yaşayayım diye son nefesini mi vermişti? Benim sevgilim, benim için öldüyse ben neden yaşıyordum öyleyse?
Saçımda gezinen elleri artık daha çok hissedebiliyordum, kaç gün geçmişti o ölüm anı üzerinden? Üç? Dört? Sanırım bir hafta.
Yaşıyordum. Bilekler mi, yoksa kalbe doğrulan bir bıçak son nefesimi vermek için yeterli olur muydu? Yaşıyordum, evet ama kalbimde bir açık yara vardı. Adı Siyah, sesini hiç duymadım; gözleri kocaman, zeytin gözlü, boyu upuzun; esmer tenine tezat şekilde hep beyaz giyerdi. Adı Siyah, sesini duymadım ama ondan güzel şarkı da bilmiyorum.
Kirpiklerim birkaç kez titrediğinde yaşadığımı yeniden hissettim, onun kalbini taşıyordum, sevgilimdi o benim; nasıl yapacaktım o olmadan?
"Uyandı!" diye bağıran o sesin sahibi babamdan başkası değildi, saçımdaki eller de ona aitti. Gözlerimi korkarak açtığımda beyaz tavana baktım, her şey bulanıktı, göğsüm acıyordu. "Mai! Allah'ım sana şükürler olsun! Mai'm, pamuk kızım!" Bu ses de anneme aitti, serumun takıldığı elimi avuçları arasına alan anneme bakmak için gözlerimi soluma çevirdim.
"Doktora haber ver Lale, uyandı de doktora." dedi babam, saçımdan öpüp kokumu derince içine çekerken. "Mai," Lale çığlık atarak odadan çıkarken gözlerimi yumdum sımsıkı. Hiçbiri değildi görmek istediğim, onu istiyordum, sevgilimi. "Güzel kızım, ağrın sızın var mı? Bir hafta oldu, uyandın çok şükür!" Annem gülerek yanaklarımdan öpmeye başladı, damağıma yayılan kan tadıyla yüzümü ekşittim.
"Kalbim ağrıyor," Sesim titredi. "Anne, buna neden izin verdin?" Babama baktım, ona attığım son mesajlar gözümün önüne geldi. "Baba, o benim sevgilimdi." Yanağıma değen gözyaşını umursamadan babama bakmaya devam ettim. "Yaşıyorum şimdi, buna yaşamak mı denir?" Elimi zorlukla kalbime götürdüm, onu son gördüğümde beni kalbimden öpmüştü.
