Begonvil ✓

19; "Begonvil."

Merhabalar

Not: İlkler her zaman acemidir ve yüksek beklenti vaad etmez. Bunu bilerek bölüme geçebilirsiniz💁

Değerli yorumlarınızı esirgemeyin
Keyifli okumalar^^

.........

"Anne çabuk ol."

"Taehyung ne bu acelen?"

"Söylemem gereken önemli bir mesele-neden yavaşsın, biraz daha acele eder misin?!"

Sabır dileyerek Taehyung'a ayak uydurup adımlarını hızlandırdı. Haberi aldığından beri sürekli neşeliydi. Hatta uykusunda güldüğüne bile şahit olmuştu.

Sonunda vardıklarında odasının içinde yer edinen ve aradaki tek duvarla görünmez kılınan kısma geçerek iki tabloyu kaptığı gibi vakit kaybetmeden annesini koltuğa yönlendirip heyecanla oturdu.

"Bak." Diyerek komutan Jeongguk'un, kendi fırçasının ucundan çıkmış halini gözler önüne serdi.

Konunun ne olduğunu anlayan kraliçenin ilk fark ettiği detay tablodaki alfadan çok başındaki kral tacıydı. Bir anda dehşete kapıldı fakat hiçbir şekilde Taehyung'a yansıtmadı. Heyecanla bir tepki bekleyen oğlunun, yüzündeki gülüşün tedirgin olduğunu anlamaması işine gelmişti. Bu tabloyu kralın görmesine engel olmalıydı, aksi takdirde ortaya çıkacak kötü sonuçları düşünmek bile istemiyordu.

Gördüklerine inanamıyordu. Taehyung nasıl olur da babasının iktidarına gölge düşürecek bir davranışta bulunurdu?

İkisi arasında köprü inşa edip her birinin teker teker yıkıldığını görmekten bıkmıştı.

"Ben komutan Jeongguk'u seviyorum ve hatta yeni başlayacak olan bir ilişkimiz bile var!"

Anlaşılan böyle konularda söze nasıl başlaması gerektiğinden bihaberdi. Eğer olayı bilen annesine değil de babasına bu şekilde izah etseydi muhtemelen şok geçirirdi.

Oğlunun günlerdir anlatamasını beklediği sözleri duyduğunda sakinliğini koruyarak önceden ayarladığı tepkiyi verecekti. Onun kararlarına saygı (!) duyacaktı.

"Peki komutan Jeongguk'un da bu ilişkiden haberi var mı? Kafanda kuruyor olmayasın Taehyung?!" Dedi alaylı bir ciddiyetle.

"Anne!" Öfkeyle soluyor, dişlerini kırılırcasına sıkıyordu. İstediği tepkiyi alamaya çocuklardan farksızdı. "Doğruyu söylüyorum!" Resmen ağlayacak kıvama gelmişti, annesi nasıl inanmazdı?!

Taehyung'un kırgın öfkesinin gazabına uğramak istemediğinden biraz önceki alaylı ifadesini yerle yeksan ederek ciddiyete büründü ve "Daha erken söylersin zannediyordum, aranızda birşeyler olduğu belliydi zaten." Dediğinde oğlunun ilgisini üzerine çekmeyi başarmıştı.

"Nasıl belliydi?! Biz çok dikkat ediyorduk!" Üstün çaba harcayarak ayarladıkları gizli buluşmalar işe yaramamış mıydı?!

"Taehyung." Annesini bakışları 'Bu söylediğine kendin inanıyor musun?' der gibiydi.

"Antrenman yaparken yanlışlıkla takılıp düştüğün zaman seni kucakladığı gibi 'Hekim çağırın!' diye ortalığı ayağa kaldırdığında aklını kullanmayı bilen herkes aranızda geçenleri tahmin etmiştir."

Söylenen her kelimede hattına düşen o günün anılarıyla utancı gittikçe artan Taehyung gözlerini annesi hariç her yerde gezdirdi. Göze battıklarından haberi yoktu. Yan yana gelince dünyadan soyutlanma işini abartmış olmalıydılar.