~episode 12~

736 30 6
                                    

Abimin işleri olduğu için şirkete gitmişti. benim canım şimdiden sıkılmaya başladı kendime noodle yaptım ve dizi açıp izlemeye başladım dizim bitmişti ve hala abim gelmemişti gerçekten kendimi çok yorgun hissediyorum  en iyisi uyumak diye geçirdim içimden "işleri uzadı herhalde bu saate gelirdi yoksa" içimde kötü bir his var ve geçmiyor abimi aradım ulaşılamıyor "çıldıracam galiba" " tamam sude korkma belki şarjı bitmiştir hemen kötü düşünme " 
Diye kendimi avuttum. Ve uyku ilacından kullandım yoksa diğer türlü uyuyamayacaktım

EMİRDEN

sudeyi çok seviyordum ve çok sinir oluyordum Sudenin üstünde boranın ceketini görünce çok sinirlendim evet olayları büyütürüm . Boranın yanına doğru sürdüm arabayı ,ona hesap soracaktım. 10 dk sonra boranın yanına geldim ." Tek bir şey soracam adam akıllı cevap ver"
"Hmm sen sor ben cevap verir miyim ona bakarız" dediği şeye göz devirdim ve " senin ceketinin sudenin üstünde ne işi vardı"
"He o meselemi sen hala orda mısın be emir"
"Cevap ver" diye bağırdım

"Yaa bak şimdi hiç cevap veresim gelmiyor" dedi sinirleniyordum artık
"Nedenmiş o"
"Çünkü ben keyfim ve kahyası öyle istiyor"
"Cevap ver"diye bağırdım tekrardan"  " çok merak ediyorsan git deniz kızına sor emir ben hiç kimseye hesap vermem şimdi defol git işlerim var benim"
Son kurduğu cümle bardağı taşıran son damlaydı ona babamdan başkası deniz kızı diyemezdi çünkü babamı hatırlatırdı bu laf sude için..  hızlıca yanına gittim ve yumruk attım ardından oda bana attı ayağa kalktım ve patlayan dudağımdaki kanı elimin tersiyle sildim ve konuşmaya başladım "seninle işim bitmedi" diyip  arabama doğru ilerledim.
15 dk sonra evdeydim sudenin odasına girdim uyumuştu üstünü örttüm ve yanağına bir öpücük kondurup kendi odama geçtim

Sudeden
Güneş ışıkları yüzüme vuruyordu ve bu çok sinir bozucuydu ben neden perdeyi çekmemiştim ki  ya diye sitem ettim içimden hemen kalkıp abimin odasına gittim ve derin bir nefes verdim oh be gelmiş dün beni çok korkuttu kesinlikle intikam alacaktım aklıma gelen fikirle yüzümde sinsi bir gülümseme oluştu ve mutfağa doğru ilerledim sürahiye buzlukta bulduğum tüm buzları sürahiye boşalttım üstüne de soğuk suyu ekleyip arkamı döndüm ve bana sinsi bir şekilde sırıtan abimi gördüm eyvah şimdi bittim hemen elimdeki sürahiyi tezgaha yavaşça bıraktım ve salona doğru koşmaya başladım ayağımı soracak olursanız iyileşmişti yani şimdilik "Benden kaçabileceğini mi zannediyorsun küçük" dedi Ayakkabılarımı giydiğim  gibi dışarı attım kendimi Dışardan bakan bir insan benim deli olduğumu düşünebilirdi.
•••
Abimin yorulduğunu alnından akan terlerden anladım koşarak abimin boynuna atladım oda kollarını düşmemem için belime sarmıştı
"Seni seviyorum emir "
"Seni seviyorum sudem"

Uzun aradan sonra yine sizlerleyim🖤

ÖLÜMTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang