I Want You

13-Onun varlığı bana güç verdi.

—

—

"İstiyorsan bunu yap o zaman."

"Sen her istediğini yapıyor musun ?"dedi karşılık olarak.Bu çok ucu açık bir soruydu.

"Hangi konuda ?"

"Bilmem.Mesela beni öpmen konusuyla başlayabiliriz."

Elimi sırtıma götürdü ve yatakta doğrulup beni daha da kendine çekti.Burunlarımız birbirine değiyordu.

"Dinliyorum."

"Dinlemene gerek yok bence."dedim ve dudaklarını öpmeye başladım.

Birkaç dakikalık öpüşmenin ardından ondan ayrıldım.Sanırım o olmadığında hayatım çok daha boktandı.

"Gitmemiz gereken bir kahvaltı var.Ardından buradan gitmenin bir yolunu bulacağız."

"Ya Yoksa ?"

"Anlamadım."dediğimde yavaşça benden uzaklaştı.

"Ya gidemezsek ?"

"Gideceğiz Lexa gelmenin bir yolu varsa gitmenin de vardır."

"Bilmiyorum.Yanımda sen varsın ama yine de korkuyorum."

"Lexa.."elimi yüzüne götürdüm.Gözlerini kaldırıp bana baktı.Endişeliydi.

"Birbirimizi kaybetmeyeceğiz.Bunu biliyorsun."

"İnanmak istiyorum."dedi ve ayağa kalkıp banyoya gitti.Kısa süre sonra yanıma gelip,

"Hadi şu kahvaltıya gidelim."dedi.

— —

Masada sadece annemin olmasına şaşırmışken bize oturmamız için işaret yaptı.Hayatımın en büyük hatası babam ve annemle yaşamaya devam etmemdi sanırım.Aşırı korumacı olmaları beni çok fazla sıkıyordu.İlgilenmemiz gereken daha önemli sorunlarımız varken bu da neydi böyle ?

"Roan yok mu ?"

"Birazdan gelecek.Önce sizinle baş başa konuşmak istedim."

"Ne konuşacaksın ?"dedim ve sandalyeyi çekip oturdum.Lexa da oturmuştu.

"Nasıl tanıştınız ?"

"Anne başlama-"

"Kafede tanıştık."dedi Lexa.

"Ben yokken mi ?"Lexa olumlu anlamda başını salladı.

"Yani bu kadar kısa zamanda Lexa'ya nasıl güvendin Clarke ?"Lexa dikkatle beni dinlemeye başladı.

"Anne bak.."Lexa'ya döndüm ve ellerini tuttum.

"Birinin gözlerine bakarsın ve dersin ki
'bu insanı görmeden yapamam artık, onsuz geçirdiğim her zaman koca bir boşlukmuş şimdi ise onun sadece bir bakışı içimi huzurla kaplıyor' ve güvenirsin.O yanımdayken ilk kez korkmadan yaşadım ben.Güçlendim sanki.Onun varlığı bana güç verdi."

Lexa gülümsemişti.Gözlerindeki huzur ve sevgi dolu bakışlar daha da emin olmamı sağlamışken anneme döndüm.Annem de söylediklerimden etkilenmiş gibi bana bakıyordu tam bir şey diyecekti ki Roan'ın lafı onu böldü.

"Günaydın."dedi ve masaya oturdu.

"Günaydın."dedik ona karşılık vererek.

"Lexa yüzün çok tanıdık geliyor.Kitaplardaki eski komutanların yüz hatları gibi keskin.Gelecekteki komutana benziyorsun.Çizimler.."

"Anlamadım ?"

"Gardiyanlar !"dediğinde anlamayarak ona baktık.İki adam gelip Lexa'yı kollarından tuttu.

"Hey neler oluyor ?!"Diye bağırdım.

"Bırakın onu.Bırak."Üstlerine doğru gideceğim sırada annem beni tuttu.

"Lexa !"Bıçağı boğazına dayadıklarından konuşamıyordu.Roan ona yaklaştı,

"Sen seçilen komutansın.Ben ise yıllardır burayı bu hale getirmek için çok uğraştım şimdi ise senin burayı benden almana izin vermeyeceğim."dedi ve Lexa'yı götürmeye başladılar.

"Anne bırak beni.Lütfen.Ne yapıyorsunuz ? Lexa merak etme seni kurtaracağım !"diye bağırdım.Lexa başını olumsuz anlamda sallasa da ben emindim.

"Seni korumaya çalışıyorum."

"Ne koruma-"lafımı tamamlayamadan bana bir iğne batırdığını kolumdaki ağrıdan hissetmiştim.Ardından gözlerimin kapanmasına engel olamadım.

— —

Gözlerimi zar zor açmaya başladım.Yataktan kalkmak istediğimde bir kolumun bağlı olduğunu fark ettim.

"Lexa.."Lexa'yı götürmüşlerdi.Nerede olduğunu bile bilmiyordum.

"Kolunu inciteceksin kızım."dedi annem.Annemi tanıdığımı artık düşünmemeye başlamıştım.

"Bırak beni."

"Sakin ol sana her şeyi anlatacağım."

"Sana inanmıyorum.Bana söylediğin her şey yalandı belki de seni aramaya hiç gelmemeliydik.Halinden çok memnunsun.Benim ne halde olduğumu hiç düşündün mü ?"

"Çok mutlu gözüküyordun."

"Seni bulduktan sonra sevindim çünkü.Bana böyle bir adilik yapacağını düşünmedim."

"Sadece seni koru-"

"Senin beni korumana ihtiyacım yok.Şimdi beni çöz ve Lexa'nın yerini söyle."

"Yapamam."

"Ne demek yapamam ? Sen kimsin ? Annem nerde benim ? Ne yaptın ona ?"

Ayağa kalkıp bir kitap aldı ve önüme koydu.

"Bu kitabı Roan verdi.Yıllar önce bir komutan tarafından yazılmış.Nasıl yazıldığı veya bunu nasıl gördüğü bilinmiyor."dedi ve bir sayfa açtı.

"Bu Lexa.Komutan olarak seçileceği yazıyor ve sen de buradasın Wanheda.Ölüm komutanı.Karşısına çıkan herkesi öldürecek güçte olduğu yazıyor.Heda ve Wanheda'nın birbirine olan derin hisleri birbirine zarar verecek sonunda ikisinden birinin ölümüne sebep olacak."

Böyle bir şeye inanmak için geçerli bir sebep göremiyordum.

"Seni korumak için Roan ile anlaşma yaptım."

"Bu saçmalık.Ne olduğu belirsiz boktan bir kitaba mı inanacağım ? Ya o yazdıysa bunu ?"

En arkasını çevirdi ve bir tarih gösterdi.Altında da bir imza vardı.

"Buna inanmıyorum.Şimdi beni çöz."

"O zaman sizin resminizi hiç görmeden nasıl çizecek ?"

"Belki dün akşam yaptı ?"

"Bu kağıt bir gecede nasıl yıpranabilir ?"

"Bilmiyorum tamam mı ? Böyle şeylere de inanmıyorum.Geleceği nasıl görebilir birisi ? Böyle bir şey mümkün değil."

"Kızım şansa bırakamazdım."dedi ve elimi tutmaya çalıştığı sırada geri çektim.

"Kendi canım için Lexa'dan vazgeçeceğimi sanıyorsan yanılıyorsun."

—
—